Słowo 6 liter, pierwsza litera „B”, druga litera „P”, trzecia litera „U”, czwarta litera „K”, piąta litera „B”, szósta litera „A”, słowo po literze „B”, ostatnie „A”. Jeśli nie znasz słowa z krzyżówki lub krzyżówki, nasza strona pomoże Ci znaleźć najbardziej złożone i nieznane słowa.
Zgadnij zagadkę:
Puszysty żeglarz, nos szpachelki. Na nogach krótkich - czerwonych butów. Pokaż odpowiedź >>
Puszysty zasp, Wspiął się - I w tym jest ciepło, Ciało utknęło, Z mrozu pokryte. Pokaż odpowiedź >>
Puszysty kwiat Zamachnął wiatr. Ups! I kapelusz. Pokaż odpowiedź >>
Inne znaczenia tego słowa:
Losowa zagadka:
Trzeźwy na noworocznym bankiecie jest tylko.
Losowy żart:
Czasami w 1852 r. Turgieniew. napisał Mumu, ale Gorki po 50 latach postanowił napisać kontynuację tej historii. Na początku pomyślałem, że zadzwonię do „Mumu-2”. Ale potem nazywa się „na dole”.
Krzyżówki, krzyżówki, sudoku, słowa kluczowe online
http://scanword.org/word/25090/1/225467bpc
warzywa korzeniowe pastewne, zarodniki kapusty
• rośliny okopowe o dużym kulistym słodkawym korzeniu o jasnożółtym kolorze
• Korzeń, główny pokarm w nazistowskich obozach koncentracyjnych
• warzywa, których sok spala się wcześniej
• roślinny ogród warzywny
• Zioło roślinne
• warzywa krzyżowe, warzywa korzeniowe
• dwuletnia roślina z rodziny kapusty, dająca wysokie plony na żyznych glebach piaszczystych i gliniastych z dobrą wilgotnością
• co rymuje się ze słowem „list”?
• warzywa korzeniowe z kulistym korzeniem
• roślina kapusty
• Zbierania kapusty pastewnej
• rym warzywny z listem
• warzywa bogate w węglowodany
• rymowany korzeń paszy z żurawiną
• warzywa korzeniowe z dużym korzeniem
• roślina paszowa, zjadacz kapusty
• Słodkożółte warzywa korzeniowe
• Warzywna roślina ogrodowa
• Roślina roślinna, krzyżowa
• Roślina korzeniowa z dużym kulistym słodkawym korzeniem (warzywo, którego sok wcześniej leczył oparzenia)
• g. rasten Brassica Napobrassica (Caulorapa), ognisko brutkla., List vyat., Bukhma, bushma, bushna nizh., Kalivevovg., Kaliga psk. grukhva dolna, przepuklina smoły, gryzienie twardzieli, żółtaczka, architekt ziemski, cietrzew syberyjski, wschód ryganka, sinica smoły. Zupa Bryukvenaya i słodka, tak śmierdząca. Mam już dość tego, że upadłeś. Hodowca Zap. świerkowe blaty, liść
http://scanwordhelper.ru/word/14262/0/73886Warzywo kapusty 6 liter
Karpiel - Rdzenne warzywa korzeniowe, zarodniki kapusty
Przeliteruj:
- Brukva - Słowo na B
- 1 - Jestem literą B
- 2 - I litera P
- Trzecia litera Y
- 4 litera K
- Piąta litera B
- Szósta litera A
Opcje pytań:
translateSpanWord
Krzyżówki, skanvordy - niedrogi i skuteczny sposób na trenowanie swojego intelektu, zwiększanie bagażu wiedzy. Rozwiązywać słowa, tworzyć łamigłówki - rozwijać logiczne i figuratywne myślenie, pobudzać aktywność neuronalną mózgu, a na końcu rozkoszować się wolnym czasem.
http://spanword.ru/words/77530-kormovoj-korneplod-sorodich-kapusty.htmlWarzywa korzeniowe Kapusta
Rośliny okopowe stanowią istotną część diety ludzi w wielu krajach, w tym w Rosji. W naszym kraju warzywa korzeniowe są powszechnie uprawiane, szczególnie popularne są marchew, buraki i rzodkiewki. Rośliny korzeniowe są bogate w węglowodany, zawierają wiele minerałów, witamin, białek i innych substancji niezbędnych dla organizmu. Do rodziny kapusty należą następujące warzywa: (rzodkiewka, rzepa, rzodkiewka, rzodkiew japońska, czoło, rzepa, brukiew, mak peruwiański)
Burak (burak, burak)
Burak (burak ćwikłowy, burak) jest powszechnie uprawianym warzywem korzeniowym. Kulturowe formy buraków korzeniowych pojawiły się na początku naszej ery. W Rusi Kijowskiej były znane w X-XI wieku, w wiekach XIII-XIV. - korzenie buraków wyuczone w Europie Zachodniej. Kultura rozprzestrzeniła się na wszystkie kontynenty pod koniec XIX - na początku XX wieku. Korzenie buraka są dobrze przechowywane, więc mogą być używane jako pokarm przez cały rok.
W zależności od kształtu, korzenie buraka są podzielone na kuliste, płaskie okrągłe, cylindryczne i stożkowe; na temat barwienia: rośliny okopowe występują jako bordo, ciemnoczerwone, czerwono-fioletowe, czerwono-czarne z zauważalnymi białymi pierścieniami. Pod względem dojrzewania należy odróżnić odmiany wczesne, średnio dojrzałe i późne dojrzewanie. Najlepsze są korzenie średniej wielkości z soczystą, intensywnie zabarwioną miazgą i niewielką liczbą pierścieni. Dobrze przyswajalna miazga korzeni buraka jest soczysta, mało błonnikowa, bogata w węglowodany (5-12%), do 2% białka, różne witaminy w małych ilościach (C, B1, B2, P, PP, kwas foliowy), bogate w minerały (do 2,7%). Burak zajmuje jedno z pierwszych miejsc wśród warzyw pod względem fosforu, manganu, żelaza i potasu. Duże rośliny okopowe zawierają więcej błonnika, a udział cukrów i innych substancji w nich jest mniejszy.
Korzenie buraków są spożywane zarówno surowe, jak i gotowane; przygotuj sałatki, przystawki, zupy, napoje, desery. Liście buraków są używane do produkcji sałatek. Barwnik buraka, betaina, zwiększa siłę naczyń krwionośnych i obniża ciśnienie krwi.
Buraki są stosowane w zapobieganiu nowotworom, w zapobieganiu i leczeniu niedokrwistości i niedokrwistości witamin oraz w zapobieganiu krzywicy. Burak jest doskonałym produktem dietetycznym, jest również stosowany w leczeniu nadciśnienia, cukrzycy, szkorbutu, kamieni nerkowych, poprawia funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Świeże cięcie kłącza lub zmiażdżonych liści można wykorzystać jako środek gojenia ran i środek antyseptyczny. Szczególnie przydatny surowy sok z korzenia.
Odmiany zwykłych buraków to buraki cukrowe (zawierają dużo sacharozy, uprawiane na cukier, czasem na paszę dla zwierząt) i buraki pastewne (zawierają więcej błonnika i błonnika). Mangold to podgatunek buraka zwyczajnego uprawianego na liście podobne do szpinaku.
Rzepa jest jednorocznym lub dwuletnim warzywem pochodzącym z Azji Zachodniej. Rzepa została wprowadzona do kultury 4 tysiące lat temu. W starożytnym Egipcie i Grecji było pożywienie biednych i niewolników. Główna dieta warzywna Rosjan przed XVIII w., Później wydalona przez ziemniaki.
Kolor miąższu odróżnia żółte mięso i odmiany białego mięsa. Korzeń rzepy jest płaski, okrągły i wydłużony. Płaskie i niektóre zaokrąglone odmiany są używane jako odmiany stołowe, wydłużone - pasze, nazywane są rzepą. Smak i skład chemiczny rzepy jest podobny do smaku brukwi. Korzenie rzepy zawierają węglowodany (do 6,5%), błonnik, skrobię, witaminę C, B1, B2, P, PP, karoten, minerały (potas, wapń, fosfor, żelazo, siarkę).
Warzywa korzeniowe rzepa spożywane na surowo, gotowane, pieczone; są przygotowane sałatki, zapiekanki, gulasze. W chłodnym miejscu rzepa jest przechowywana przez długi czas, a jednocześnie nie traci swoich użytecznych właściwości. Rzepa jest łatwo wchłaniana przez organizm, dlatego jest zalecana dla dzieci.
Rzepa ma działanie moczopędne, przeciwzapalne, antyseptyczne, gojenie ran i działanie przeciwbólowe. Jako środek terapeutyczny i profilaktyczny stosuje się wywar z roślin okopowych, soku i startej rośliny okopowej. Rzepa służy do zapobiegania i leczenia awitaminozy, krzywicy, chorób krwi, przeziębień, poprawy trawienia. W przypadku bólu zęba stosuje się płukanie wywarem z korzenia rzepy. Rzepy nie należy jeść z ostrymi chorobami przewodu pokarmowego.
Rzepa (rzepa pastewna)
Rzepa jest rośliną korzeniową, rodzajem rzepy uprawianej głównie do karmienia zwierząt gospodarskich. Rzepa uprawiana jest w wielu krajach świata, wśród liderów są USA, Kanada, Niemcy, Australia, Dania, Wielka Brytania. W Rosji rzepę uprawia się w części europejskiej, na Uralu, w zachodniej i wschodniej Syberii, na Dalekim Wschodzie, w górskim Kaukazie. Ze względu na obiektywność, warto zauważyć, że wielu ogrodników w naszym kraju uprawia wiele specjalnie wyhodowanych odmian stołowych rzepy do jedzenia i uważa je za bardzo smaczne.
Rzepa jest odporna na zimno, częściej jest rośliną dwuletnią, w strefie umiarkowanej daje roślinę korzeniową na pierwszy rok, a nasiona na drugą. Południowe formy rzepy często kwitną w pierwszym roku rośliny. Rzepa może być uprawiana nawet w regionach północnych, co jest jej zaletą w stosunku do buraków pastewnych. Ponadto roślina tworzy korzeń w krótkim czasie - 65-70 dni. Rzepa do spożycia latem jest wysiewana wczesną wiosną, do przechowywania zimą - na początku lipca.
Roślina okopowa rzepy jest duża, waży do 1,5 - 2 kg, wygląda jak duża rzodkiewka lub rzepa, może być kulista, spłaszczona lub podłużna. Kolor korzenia białego, żółtego lub żółto-kremowego, toczący się w górnej części na fioletowy; ciało jest białe lub żółte.
Smak korzenia rzepy przypomina słodką rzepę. Rośliny okopowe zawierają do 8% cukru, białek, olejków eterycznych, wielu minerałów (potasu, wapnia, magnezu, żelaza, fosforu itp.), Witamin (grupa B, witamina C, P, karoten) i błonnika. Rzepa - doskonała do karmienia zwierząt. Czasami stosuje się taki schemat: po pierwsze, bydło zjada szczyty winorośli, następnie świnie są karmione wykopanymi resztkami roślin okopowych.
Ludzie mogą jeść zarówno warzywa korzeniowe, jak i liście rzepy. Młode liście o smaku musztardy są spożywane w sałatce. Warzywa korzeniowe, które mogą być spożywane na każdym etapie rozwoju, są spożywane na surowo (w sałatce z innymi warzywami, po prostu w postaci pokrojonych goździków) i po obróbce cieplnej (w zupach, gulaszach, przystawkach).
Rzepa ma działanie bakteriobójcze, przeciwrobacze, moczopędne, uspokajające, przeciwkaszlowe. Świeża studnia korzeniowa pomaga w zaparciach. Płukanie jest używane do bólu zębów. Warzywo jest stosowane w diecie. Nie jedz rzepy na ostre choroby przewodu pokarmowego.
Rutabaga (kalega, bukhva, szwedzka rzepa)
Rutabagi (kalega, bukhwa, szwedzka rzepa) to dwuletnia roślina stosowana w żywności i paszy dla zwierząt gospodarskich. Karpiel jest powszechnie uprawiany i spożywany w Europie, szczególnie lubiany w Szwecji, Niemczech i Finlandii. Brukiew jest rośliną odporną na zimno, ale może tolerować ciepło podczas suszy (chociaż w upalne dni korzenie stają się twarde i bez smaku).
Pod względem barwy masy celulozowej wyróżnia się żółtozielone (stół) i grubsze białe mięso (pasze). Podawanie na powierzchni skórki gleby w górnej części korzenia jest szaro-zielone lub fioletowo-czerwone, w pozostałych - żółte. W zależności od odmiany kształt roślin okopowych może być okrągły, okrągły, płaski, owalny, cylindryczny.
Warzywa korzeniowe Rutabaga zawierają 7,3% węglowodanów, dużo witaminy C, karotenu (jest ich więcej w kolorowych korzeniach), olej gorczyczny, skrobię, błonnik, witaminy C, B1, B2, P, PP, minerały (potas, wapń, żelazo, siarka fosfor). Ze względu na wartość odżywczą zawartość witaminy C i minerałów przekracza rzepę. Warzywa korzeniowe Rutabaga są dobrze zachowane i nie tracą właściwości leczniczych. Dlatego brukiew jest cennym produktem spożywczym, zwłaszcza zimą i wczesną wiosną, kiedy brakuje witamin, a nie ma jeszcze świeżych warzyw i zieleni.
Olejki eteryczne (musztarda, kroton), które są częścią rzepy, określają jej szczególny aromat i smak. Rzepy korzeniowe są spożywane na surowo, gotowane, duszone, smażone; Są świetne z innymi warzywami w sałatkach i gulaszach. W Udmurtia przygotowywane są ciasta z nadzieniem naleśnikowym. Oprócz warzyw korzeniowych możliwe jest stosowanie szczypiorków jako przypraw: świeżych - w sałatkach, suszonych w sosach i zupach.
Karpiel jest tradycyjnie stosowany w medycynie tradycyjnej. Rośliny okopowe mają działanie moczopędne, gojenie ran, działanie przeciwzapalne, łagodne działanie przeczyszczające. Ze względu na wysoką zawartość wapnia jest stosowany do wzmocnienia tkanki kostnej. Szweda nie należy jeść z ostrymi chorobami przewodu pokarmowego.
Rzodkiewka
Rzodkiewka (rzodkiew europejska) to roślina korzeniowa, typowa odmiana rzodkiewki pochodzącej z Azji, uprawiana od czasów starożytnych. Uprawiany w Ameryce Północnej, Australii, w całej Europie, w klimacie umiarkowanym Azji.
W zależności od odmiany warzywa korzeniowe mogą być zaokrąglone, wydłużone, półdługie; na kolor cienkiej skóry - biały, fioletowy, czarny, szary, szaro-zielony. Miąższ jest chrupiący. Pod względem dojrzewania wyróżnia się lato (smak o słabym smaku nie może być przechowywany przez długi czas) i rzodkiewka zimowa (ostry smak, przechowywanie długoterminowe).
Rośliny okopowe rzodkiewki zawierają do 8% cukrów (glukoza, fruktoza, maltoza); witamina C; dość dużo wapnia, potasu, magnezu, żelaza i siarki; olejki eteryczne. Gorzki smak i specyficzny zapach roślin okopowych jest spowodowany obecnością w kompozycji olejku eterycznego i glikozydów.
Warzywa korzeniowe są zazwyczaj spożywane na surowo (sałatki, okroshka). Młode liście rzodkiewki są również jadalne i można je stosować w sałatkach, okroshce i zupach.
Rzodkiew ma zdolność tłumienia aktywności drobnoustrojów chorobotwórczych, poprawia trawienie, działa moczopędnie i żółciopędnie. Rzodkiewka z miodem była od dawna używana do kaszlu. Rzodkiew jest stosowana w leczeniu chorób wątroby i woreczka żółciowego, kamieni nerkowych, zapalenia żołądka, zaparć i innych chorób
Rzodkiewka
Rzodkiew to jadalna roślina uprawiana w wielu krajach świata na otwartym i zamkniętym terenie. Rzodkiew to grupa odmian rzodkiewki siewnej. Rośliny korzeni rzodkiewki są spożywane, rzadziej odchodzą. Typowa roślina korzeniowa ma średnicę 2,5 cm i jest pokryta cienką skórką, często czerwoną, różową lub biało-różową.
Rzodkiew to najwcześniej dojrzewająca uprawa, dająca użyteczne warzywa korzeniowe 20-25 dni po siewie. Rzodkiew jest cenna jako wczesny plon, którego pierwszy plon można uzyskać już w kwietniu. Dzięki temu ludzie otrzymują możliwość przywrócenia odporności i otrzymania świeżych witamin po długiej zimie. W zależności od odmiany kształt korzeni różni się (owalny, zaokrąglony, wydłużony, wrzecionowaty), ich kolor (biały, żółty, różowy, fioletowy, czerwony), okres dojrzewania (wczesny, średni, późny). W zależności od sezonu wegetacyjnego rozróżnia się jednoroczne (owoce i nasiona są produkowane w ciągu jednego roku) i dwuletnie (w pierwszym roku powstaje roślina korzeniowa, w drugim roku - nasiona) rzodkiewki.
Rzodkiew zawiera mniej cukrów i minerałów niż buraki i marchewki. Jest bogaty w witaminę C, olejki eteryczne o właściwościach bakteriobójczych i leki zobojętniające. Rzodkiew zawiera białko - 1%, witaminy B1, B2, B6, E, A, kwas nikotynowy, potas, wapń, fosfor, magnez, żelazo, sód. Korzenie rzodkiewki mają ostry smak gorzki ze względu na zawarty w niej olej gorczycowy.
Warzywa korzeniowe rzodkiewki są spożywane na surowo - gotują sałatki, okroshka, rzadko w gorących daniach. Jadalne liście stosuje się również w sałatkach, okroshce i zupach. W medycynie ludowej używaj korzeni, liści i nasion rzodkiewki. Leczyć niedokrwistość, niedobór witamin, szereg chorób zapalnych.
Loba (rzodkiew Margilan, Lobo, chińska rzodkiewka)
Loba (rzodkiew margilańska, lobo, rzodkiew chińska) - jednoroczna lub dwuletnia roślina korzeniowa, grupa odmian rzodkiewki siewnej. Płat jest uprawiany w Chinach, Japonii, Korei, Uzbekistanie i na Dalekim Wschodzie Rosji.
Kształt roślin okopowych może być inny i zależy od odmiany: zaokrąglony, owalny, wydłużony. Kształt roślin okopowych, w zależności od odmiany, może być okrągły, owalny, cylindryczny, wydłużony. Skóra korzenia może być biała, zielona, purpurowa, czerwona; ale w górnej części korzeni są zawsze pomalowane na intensywną zieleń. Miąższ jest biały, zielony, czerwony W przypadku wielu odmian lobów charakterystyczna jest większa uprawa korzeni, a nie typowa rzodkiew europejska, jej waga wynosi od 300 gramów do 1 kg.
Skład czoła jest podobny do Daikon, jest bogaty w węglowodany, witaminę C, witaminy z grupy B, PP, karoten, błonnik, minerały (sód, potas, magnez, żelazo, fosfor). Lobo zawiera mało rzadkiego oleju i dlatego nie ma prawie gorzkiego posmaku. Smak loby jest zbliżony do smaku rzodkiewki. Czoło jest bardziej soczyste, bardziej miękkie i smaczniejsze niż typowa rzodkiewka europejska
Gaje korzeniowe jedzą świeże, a także gotowane, duszone, marynowane, marynowane. Młode liście i pędy można wykorzystać do sałatki. Warzywa korzeniowe przydatne do trawienia, poprawiają metabolizm i apetyt, usuwają toksyny.
Rzodkiew japońska (rzodkiew japońska, biała rzodkiew chińska, mulita, boblobo, rzodkiewka, rzodkiew biała)
Rzodkiew japońska (rzodkiew japońska, biała rzodkiew chińska, boblobo, módl, rzodkiewka, biała rzodkiewka) jest rośliną korzeniową, podgatunkiem rzodkiewki siewnej. Eksperci uważają, że daikon został uzyskany przez Japończyków w starożytności przez hodowlę lobów rosnących w Chinach. Daikon - składnik codziennej diety Japończyków, w Japonii zajmuje pierwsze miejsce w dziedzinie sadzenia wśród roślin warzywnych. Daikon jest również uprawiany w innych krajach Azji Południowo-Wschodniej, Ameryce i Europie.
Roślina korzeniowa Daikon, w przeciwieństwie do zwykłej rzodkwi, nie zawiera olejków gorczycy i ma umiarkowany aromat. Rośliny korzeniowe japońskiej rzodkwi są duże: osiągają długość 60 cm lub więcej, waga zazwyczaj przekracza funt, ale może osiągnąć nawet kilka kilogramów. Kształt roślin okopowych zależy od odmiany: może być bardzo wydłużony (jak marchew), rozmnażający się. Miąższ jest chrupiący, biały lub różowy. Daikon - produkt niskokaloryczny, zawiera tylko 21 kcal na 100 gramów, jest bogaty w witaminę C.
Daikon jest szeroko stosowany w kuchni japońskiej i innych kuchniach azjatyckich (chiński, wietnamski, koreański, birmański, indyjski, tybetański). Warzywa korzeniowe są spożywane na surowo (w sałatkach i jako dodatek), duszone, gotowane, używane do różnych potraw, solone, marynowane, suszone. Młode liście Daikon i jego pędy są również jadalne i mogą być używane jako warzywo sałatkowe.
Maca peruwiański (Meyen klopovnik, peruwiański żeń-szeń)
Maca Peruvian (Meièn klopovnik, peruvian ginseng) to alpejska jadalna roślina rosnąca na wysokich płaskowyżach w Boliwii, Argentynie i Peru. To warzywo od dawna używane jest przez rdzennych Indian do jedzenia i jako lekarstwo. Teraz jest to dość rzadkie warzywo.
Peruwiańskie rośliny okopowe maku mają różne kolory, najczęściej żółte. Korzeń przypomina rzodkiewkę, kształt korzenia jest różny: mogą być płaskie, trójkątne, kuliste lub prostokątne. Maca Peruvian 60% składa się z węglowodanów, bogatych w skrobię. Zawartość białka różni się w zależności od warunków wzrostu i wynosi około 10-14%. Roślina okopowa zawiera dużą ilość wapnia i żelaza, witamin z grupy B, witamin A i C, błonnika (8,5%), sporo zdrowych tłuszczów (około 2%).
Korzeń maku spożywany na surowo, gotowany, smażony, suszony. Suszone korzenie można przechowywać przez kilka lat. Liście maku można dodawać do herbaty.
Żeń-szeń peruwiański od dawna jest stosowany do poprawy zdrowia, obecnie jest często składnikiem suplementów diety. Maca peruwiański - afrodyzjak, poprawia funkcje rozrodcze i adaptację do warunków środowiskowych.
http://brukva.info/ovoshchi-korneplody.phpCruciferous Vegetable, Root Vegetable
Ostatni list bukowy „a”
Odpowiedź na pytanie „Warzywa krzyżowe, warzywa korzeniowe”, 6 liter:
rutabaga
Alternatywne pytania w krzyżówkach dla słowa rutabaga
Jakie rymy roślinne ze słowem „list”
Roślina korzeniowa z dużym kulistym słodkawym korzeniem (warzywo, którego sok wcześniej leczył oparzenia)
Warzywa korzeniowe rufowe, zarodniki kapusty
Definicja rutabaga w słownikach
Big Soviet Encyclopedia Znaczenie słowa w słowniku Big Soviet Encyclopedia
(Brassica napus rapifera), dwuletnia roślina z rodzaju rodziny kapusty. W roku siewu rozwija się rozeta liści i duży, mięsisty korzeń (roślina korzeniowa); w 2 roku - łodyga kwitnienia. Owoc jest strąkiem wieloziarnistym. Nasiona są czarne, małe, kuliste.
Przykłady użycia słowa swede w literaturze.
George Albert przybył do Roville, ponieważ trzy tygodnie temu zadzwonił do niego Harold Flower rzepa.
W drugiej pieczarki są smażone, rutabaga Pechena, Soloni-ki - schni-bend z solą, owsianka z marchewką i sześć innych kaszek innych z dżemem i trzy kissels: kvassel kissel, kissel grochowy, kissel malinowy.
Powiedziałem też wiele razy: rutabaga lub, powiedzmy, kalafior w świetle księżyca wygląda tak elegancko, jak jakaś dama w diamentach.
Na takiej ziemi najwyraźniej tylko rośliny o silnych, głęboko osadzonych korzeniach, takich jak łopian, mogą współistnieć bez szkody dla siebie, a z uprawianych tylko korzeni, rutabaga i ziemniaki, dla których ponadto gleba jest przetwarzana lepiej i głębiej niż w przypadku zbóż.
On i inne warzywa korzeniowe, takie jak rzepa i rutabaga, są często jedynym pokarmem rodziny od bardzo dawna.
Źródło: Maxim Moshkov Library
http: //xn--b1algemdcsb.xn--p1ai/crossword/1138191Warzywa korzeniowe kapusty
;
Spis treści
Streszczenie 2
ZNACZENIE WARZYW LUDZKICH W ŻYWNOŚCI 3
Klasyfikacja warzyw. 7
Warzywa korzeniowe kapusty. 10
Ogólna charakterystyka warzyw korzeniowych kapusty. 13
RZADKO 17
Bryukva 38
KONI 56
KATRAN 71
Rapa 87
TOURNEPS 110
DAIKON 129
REDIS 147
LOBO 171
MAKA PERUANSKAYA 190
Rolnictwo ekologiczne 197
Obrót plonu 200
Tylko nawóz organiczny 202
Przechowywanie zebranych 213
Choroby i szkodniki kapusty 219
Choroba 221
Szkodniki 225
Odniesienia 233
Książka „CROPPED ROOTS” poświęcona jest szczegółowemu przeglądowi uprawy: rzodkiewki, brukiew, chrzan, katran, rzepa, rzepa, rzodkiew japońska, rzodkiewka, lobo i peruwiańskie maki.
Inną cenną cechą tej broszury jest kompletna informacja o każdym z omawianych warzyw, od pochodzenia do wykorzystania w kosmetologii.
Informacje są dostarczane na ścisłym szablonie informacyjnym:
część wprowadzająca; opis botaniczny i cechy biologiczne; historia pochodzenia i znaczenie gospodarcze kraju; skład warzywa i jego korzystne właściwości; lokalizacja, płodozmian, uprawa roli i obróbka gleby; nawozy; odmiany, przygotowanie nasion lub materiał do sadzenia, siew; pielęgnacja upraw; czyszczenie; przechowywanie; produkcja nasion; używać w gotowaniu; przepisy tradycyjnej medycyny; zastosowanie w kosmetologii.
Ponadto podano informacje referencyjne na temat rolnictwa ekologicznego, ogólną charakterystykę warunków przechowywania roślin okopowych, szkodników i chorób tych upraw.
Książka nadaje się do serii „Żniwa”.
Książka zainteresuje każdego, kto zajmuje się ogrodnictwem.
I, Dyakonov Dmitry Ilyich 1981 s.
Edukacja agronomiczna.
Regularnie publikuję w takich gazetach jak „Ogród, ogród - żywiciel i lekarz”, „Ogrodnik i ogrodnik”, poza tym mam swój własny kanał na youtube - „Wesoły ogrodnik”
Al. Poczta [email protected]
Telefon +375 29 166 07 84
ZNACZENIE WARZYW LUDZKICH W ŻYWNOŚCI
Warzywa jako pokarm powinny zajmować szczególne, honorowe i ważne miejsce w ludzkiej diecie. Ich zalety żywieniowe wynikają z zawartości węglowodanów, białek, tłuszczów, witamin, enzymów, hormonów, minerałów i innych korzystnych substancji. A uprawy warzyw są najbardziej obfite w węglowodany w warzywach korzeniowych (buraki, marchew), roślinach strączkowych i kukurydzy cukrowej. Warzywa są bogate w minerały, zwłaszcza szpinak, pietruszkę, seler, rzodkiewkę, marynowany groszek i fasolę szparagową.
Warzywa są głównym źródłem różnych naturalnych witamin, bez których trudno wyobrazić sobie normalną i pełną pracę ludzkiego ciała. Prowitamina A (karoten) zawiera marchew, pomidory, paprykę, dynie, szpinak, liście pietruszki, koper. Większość witaminy B1 znajduje się w pietruszce, koprze, kalafioru, zielonym groszku, fasoli, szpinaku i fasoli szparagowej. Aby zaspokoić codzienne zapotrzebowanie na witaminę C, wystarczy jeść 250 gramów. pomidory lub 150 gramów białej kapusty lub zaledwie 50 gramów. Bruksela, a najłatwiejsza to średniej wielkości słodka papryka. Również w warzywach jest wiele witamin - w zależności od rodzaju warzyw, ich części spożywanej, czasu trwania i metody przygotowania, ich ilości i zdolności do przyswajania mogą się różnić.
Ponadto w warzywach występują kwasy organiczne (głównie cytrynowy i jabłkowy), które nadają temu niepowtarzalnemu aromatowi i smakowi, za które tak bardzo je kochamy. A zawarte w nim olejki eteryczne pobudzają apetyt, a nawet opóźniają proces starzenia się organizmu. I takie warzywa jak chrzan, katran, pieprz, czosnek, cebula mają również właściwości bakteriobójcze, co pozwala im na tłumienie szkodliwej mikroflory.
Warzywa są w stanie zneutralizować szkodliwe działanie związków kwasowych powstających podczas stosowania produktów mięsnych i piekarskich. Warzywa mają nie tylko wartość dietetyczną, ale także zajmują ważne miejsce w medycynie tradycyjnej. Warzywa są wykorzystywane zarówno do przygotowywania leków ludowych, jak i jako źródło surowców dla przemysłu farmaceutycznego - cebuli, czosnku, kapusty, dyni, rabarbaru, warzyw korzeniowych, anyżu, kopru i wielu innych warzyw. Jednak główną rolą warzyw jest zapobieganie wszelkiego rodzaju chorobom, które są gotowe atakować nasze śmiertelne ciała. Spożywanie warzyw ma pozytywny wpływ na metabolizm, zwiększając funkcjonalną aktywność narządów wewnętrznych, co przyczynia się do zwiększenia stabilności całego organizmu w negatywnych czynnikach środowiskowych.
Warzywa są niezbędnymi produktami kulinarnymi wszystkich krajów i wszystkich narodów naszej niekończącej się planety. Praktycznie każda osoba zjada warzywa w takiej czy innej formie. Doskonałe właściwości warzyw umożliwiają nie tylko utrzymanie ich świeżości przez długi czas, ale także umożliwiają ich zamrażanie, marynowanie, fermentację, puszkowanie, suszenie.
Istnieją również normy konsumpcji warzyw rocznie, które są ustalane przez różne instytucje naukowe na podstawie podziału na strefy i dostępności niektórych rodzajów warzyw. Tak więc kiedyś Instytut Badawczy Akademii Nauk Medycznych ZSRR określił roczny wskaźnik spożycia warzyw na 146 kg na mieszkańca, w tym kapustę - 35-55, pomidory - 25-32, ogórki - 10-12, marchew 6- 10, cebula - 6-10, buraki - 5-10, bakłażany - 2-5, słodka papryka - 1-3, zielony groszek - 5-8, melon 15-20, i inne drobiazgi 5-7. Nie jest to dokładna, a nie pełna lista, a nie marginalna norma. To jest minimum, które musi zjeść człowiek. Więcej jest możliwe, ale mniej nie jest już czymś szkodliwym dla ciała, ale brakiem tego, co jest konieczne. Czy to dużo czy trochę? I nie mniej niż pół kilograma dziennie.
Uprawa warzyw jest więc integralną częścią rozwoju każdego społeczeństwa, które chce wychowywać zdrowych, pełnoprawnych ludzi. W przestrzeniach Matki Rosji pierwsze wzmianki o uprawie warzyw należą do V wieku, a nie dlatego, że wcześniej ich nie uprawiano - wcześniejsze źródła po prostu nie przetrwały. Zaczęli uprawiać kapustę, ogórek, rzepę, marchewkę, rzodkiewkę, groch w międzywęźle Dniepru i Dniestru. Stopniowo hodowla warzyw zaczęła się rozprzestrzeniać w dolinach Wołgi, Donu, Uralu, Kubanu i ich dopływów. Wszystko to jest związane z rzekami, ponieważ nasi przodkowie używali powierzchni rzeki jako arterii transportowych.
Warzywa rosnące wraz z ludzkością w całej historii. Wszystko zaczęło się oczywiście od prostego gromadzenia, kiedy ludzie gromadzili dzikich przodków obecnych, znacznie ulepszonych upraw warzyw. Stopniowo, wraz ze wzrostem liczby ludności i osiadaniem plemion koczowniczych, pojawiła się potrzeba uprawy warzyw. Każdy kontynent, każda miejscowość rozwijała się na warzywach na swój własny sposób, ponieważ miała lokalną agrobiocenozę, która zawierała wąską listę lokalnych upraw. Stopniowo jednak poszerzały się granice świata, nawiązywały stosunki handlowe i rozprzestrzeniały warzywa. Dobrym przykładem jest ziemniak, który na naszych ziemiach liczy sobie zaledwie kilkaset lat i zdołał już znacząco zmienić wszystkie nasze upodobania smakowe i kulinarne. Na naszych łóżkach jest wiele takich kultur, które pochodzą z dalekich krajów, ale znaleźliśmy błogosławioną Ojczyznę i chętnie nas karmią.
Poza tym, że warzywa podróżowały po całym świecie - nadal pozwalały dalekim krewnym spotykać się ze sobą, a dzięki skrzyżowaniu dawały nowe odmiany, które były bardziej dostosowane do nowego terenu, a co najważniejsze, miały zwiększoną produktywność i wartość odżywczą.
Dlatego ważne jest, aby uprawiać warzywa na swoich poletkach. Konieczne jest udzielenie im zezwolenia na pobyt na łóżkach, a co najważniejsze na stole. Każda osoba powinna postawić sobie za zadanie zapewnienie sobie i swojej rodzinie niezbędnej ilości warzyw, co zalecają lekarze i naukowcy. Powszechne stosowanie warzyw nie tylko urozmaici ludzką dietę niesamowicie pysznymi nowymi daniami, ale także sprawi, że jedzenie będzie przydatne, tanie i niedrogie.
Ważne jest nie tylko „opierać się” na kilku tradycyjnych warzywach - kapuście, cebuli, ziemniakach, ale także podejść do tej kwestii twórczo, nieustannie eksperymentując nie tylko z odmianami znanych już upraw, ale także ustępując miejsca w ogrodzie dla zagranicznych i rzadkich gości. Kiedyś, kiedy pracowałem jako agronom, a następnie jako kierownik w organizacjach rolniczych Republiki Białorusi, otrzymałem (podobnie jak wszyscy moi koledzy) surowe żądanie rozpoczęcia w gospodarstwie tak zwanego „pola agronomicznego” i „pola menedżera”. Na tych polach konieczne było kultywowanie niezwykłej i nietypowej dla regionu kultury - próbując nauczyć nas czegoś nowego. Dlatego wzywam was, drodzy Czytelnicy, na zasłużonych rycerzy w ogrodzie, abyście mieli mały kawałek ziemi na swojej działce, gdzie będziecie corocznie eksperymentować nie tylko z odmianami i gatunkami roślin, ale także z zalecanymi technologiami. Przeczytaj o nowym produkcie i natychmiast zaimplementuj - na małym obszarze. Okazało się, cóż, możesz się rozwinąć. Najważniejsze jest, aby nie stać w miejscu, nie wznosić się ponad siebie, być kreatywnym i znaleźć coś nowego w tym, co od dawna uważano za badane i znane.
;
Klasyfikacja warzyw.
Świat uprawy warzyw jest ogromny. Warzywa dosłownie nas otaczają, co nie jest zaskakujące, ponieważ w naszych otwartych przestrzeniach rośnie ponad 70 rodzajów warzyw. Jeśli spróbujesz opisać je wszystkie naraz, otrzymasz bardzo dużą objętość, której dana osoba nie może nawet przenieść ze swojego miejsca o wyjątkowych zdolnościach fizycznych. Dlatego, podejmując opis zarówno samych warzyw, jak i technologii ich uprawy, musimy ciąć warzywa według wspólnych cech i klasyfikować je według nich.
Większość z nich należy do 11 rodzin:
Kapusta: wszystkie rodzaje kapusty, rzepa, rzodkiewka, chrzan, musztarda z liści, rzepak, brukiew;
kwitnie: buraki, szpinak;
dynia: ogórek, arbuz, dynia;
seler: marchew, pietruszka, seler, koper, kminek, kolendra, anyż, koper włoski, pasternak;
rośliny strączkowe: groch, fasola, fasola;
cebula: cebula;
bluegrass: słodka kukurydza;
gryka: szczaw, rabarbar;
Yasnotkovye: cząber, mięta pieprzowa, melisa, hyzop, szałwia, bazylia;
Solanaceae: pomidor, bakłażan, ziemniak, pieprz;
Astrov: estragon, cykoria, sałatka;
Szparagi: szparagi.
Główną zaletą tej klasyfikacji jest to, że wiedząc i stosując ją możesz zbudować płodozmian w ogrodzie. Rośliny należące do tej samej rodziny są dotknięte tymi samymi chorobami i szkodnikami. Dlatego, aby uniknąć szkodliwych skutków poprzedniej kultury tej samej rodziny, umieść je w jednym miejscu, najlepiej nie wcześniej niż za 4-5 lat.
Również z punktu widzenia praktycznego rozpowszechniona jest klasyfikacja według tych części roślin, które są wykorzystywane do żywności. Weź również pod uwagę inne znaki: metodę uprawy, oczekiwaną długość życia, spotkanie w przygotowaniu. Na podstawie tych znaków wszystkie warzywa są podzielone na następujące grupy:
owoce: pomidor, bakłażan, pieprz, ogórek, dynia, groch, fasola, fasola, kukurydza;
grzyby: pieczarki;
pikantny smak: koper, kminek, anyż, koper włoski, szałwia, tymianek;
Kapusta: kapusta biała, czerwona, brukselka, kolor, Savoy, kalarepa;
bulwiasty: ziemniaki, słodkie ziemniaki;
cebula: cebula, batun, por, czosnek;
warzywa korzeniowe: buraki, marchew, pasternak, pietruszka, brukiew, rzepa, rzodkiewka, rzodkiewka, seler;
liściaste: sałata, kapusta pekińska, rzepak, szpinak;
bylina: szparagi, rabarbar, estragon, karczoch, chrzan.
Jak widać z powyższej klasyfikacji, świat uprawy warzyw jest całym Wszechświatem, w którym jest nieskończona ilość roślin i upraw. Jeśli chcesz opisać każdą z nich, może życie nie wystarczy. Dlatego tym razem postanowiłem wspólnie rozważyć tylko jedną grupę, co wydaje mi się dość interesujące.
Na długo przed zapoznaniem się z technologią uprawy warzyw korzeniowych kapusty.
;
Warzywa korzeniowe kapusty.
Proponuję zapoznać się z kulturami, które mają doskonałe właściwości i są już powszechnie uprawiane w naszych ogrodach - warzywa korzeniowe kapusty.
Do warzyw kapustnych należą następujące rośliny:
Rzodkiew to odmiana rzodkwi (Raphanus sativus);
Rzodkiew - R; phanus;
Rzepa - Brassica rapa;
Szwed - Brassica napobrassica;
Chrzan - jest rustykalnym chrzanem (Armoracia rusticana)
Katran - Crambe;
Rzepa - rzepa pastewna (Brassica rapirera);
Lobo - chińska rzodkiewka, rodzaj rośliny rzodkiewki (lobo Sazon);
Rzodkiew japońska - rzodkiew japońska, podgatunek rzodkiewki (Raphanus sativus);
Maca peruwiański - Kopovnik Meyena (Lepidium meyenii).
Dla wygody pracy z tym źródłem technologii uprawy, każda z wymienionych upraw jest rozpatrywana oddzielnie, bez odniesienia do innych roślin, jest wygodna i pozwala na pracę z konkretną rośliną, zamiast przewijać informacje o przypisie.
Inną cenną cechą tej broszury jest kompletna informacja o każdym z omawianych warzyw, od pochodzenia do wykorzystania w kosmetologii.
Informacje są dostarczane na ścisłym szablonie informacyjnym:
część wprowadzająca;
opis botaniczny i cechy biologiczne;
historia pochodzenia i znaczenie gospodarcze kraju;
skład warzywa i jego korzystne właściwości;
lokalizacja, płodozmian, uprawa roli i obróbka gleby;
nawozy; odmiany, przygotowanie nasion lub materiał do sadzenia, siew;
pielęgnacja upraw;
czyszczenie; przechowywanie;
produkcja nasion;
używać w gotowaniu;
przepisy tradycyjnej medycyny;
zastosowanie w kosmetologii.
Oddzielnie, kwestie przygotowania składowisk z podziałem uwagi nie tylko wysokiej jakości i terminowego przygotowania piwnic i piwnic, ale także produkcji urządzeń do lepszej konserwacji warzyw, powiedzmy, że masz na balkonie.
Dla tych, którzy interesują się obecnie rolnictwem ekologicznym, jego zasady są opisane osobno, a przepisy na przygotowanie tak zwanych ludowych metod zwalczania szkodników i chorób są podane, a także metody uzyskiwania nawozów „ludowych”. Zwrócono uwagę na przygotowanie właściwego kompostu.
Generalnie starałem się zrobić wszystko, aby książka ta była małą, ale dość samowystarczalną encyklopedią na temat opisanych warzyw. Cel był prosty - otworzyłem książkę na stronie wskazanej w spisie treści, przeczytałem 10-15 stron tekstu i zrozumiałem, co należy zrobić.
Teraz zapraszam wszystkich, aby ruszyli dalej i zaczęli eksplorować te wspaniałe warzywa z grupy warzyw korzeniowych kapusty.
;
Ogólna charakterystyka warzyw korzeniowych kapusty.
Pomimo pozornej różnorodności rośliny uważane za nas są w dużej mierze roślinami o znacznej liczbie wspólnych cech.
Rozważane przez nas rośliny korzeniowe to rośliny dwuletnie: w pierwszym roku powstaje rozeta liści i pogrubiona mięsista roślina korzeniowa; drugiego roku łodygi z liśćmi i kwiatami rozwijają się z pąków i roślina wytwarza nasiona. Zdarza się jednak, że rośliny kwitną w pierwszym roku życia. Zjawisko to nosi nazwę „tsvetukha” i występuje podczas zimowego lub bardzo wczesnego wiosennego siewu, a także długiej zimnej wiosny. Istnieje również odwrotny problem, gdy matka królowa zasadzona na polu nie odrzuca kwitnących łodyg. Nazywa się ich „upartymi”. Jest to obserwowane, jeśli przechowywane korzenie w podwyższonych temperaturach. Jest to również możliwe, gdy wiosną sadzi się je na suchym lądzie, a początkowy rozwój odbywa się w wysokiej temperaturze. Aby walczyć, unikaj wczesnego zbierania i suszenia komórek królowej jesienią, naruszania warunków przechowywania (lekka i wysoka temperatura) oraz opóźniania sadzenia.
Rośliną korzeniową jest pogrubiona część korzenia (i dolna część łodygi). Jego powstawanie rozpoczyna się w momencie, gdy roślina ma 1-2 liście, gdy pierwotna kora korzenia palowego pęka i ginie („molt”).
W korzeniu znajdują się 3 części: głowa, szyja i sam korzeń.
Głowa jest niczym innym jak skróconą łodygą, która ma liście, z pąkami w kątach. W sprzyjających warunkach mogą kiełkować, tworząc pędy kwiatowe.
Szyja powstaje z kolana obwodowego łączącego głowę z korzeniem. Nie ma liści ani korzeni, najczęściej unosi się nad ziemią i zmienia kolor na zielony.
Korzeń - dolna część korzenia, powstająca w wyniku wzrostu korzenia i niosąca boczne, podobne do włosów korzenie.
Rośliny korzeniowe mają zróżnicowaną formę, która zależy od tego, które części rośliny uczestniczyły w jej tworzeniu.
Wydłużone stożkowe korzenie są najczęściej tworzone przez korzeń. Są one później dojrzałe, sucha materia gromadzi się w nich bardziej i dlatego ma lepszą łatwość. Potrzebujesz głębokiej uprawy.
Płaskie i zaokrąglone płaskie tworzą się z proliferacji suprasymalnego (łodyga) i subflame kolana i składają się głównie z głowy i szyi. Kultury o takiej formie wyróżniają się przedwczesnością, delikatną miazgą i dobrym smakiem, ale są przechowywane gorzej. Nie są głęboko w ziemi, więc są łatwe w utrzymaniu i łatwiejsze do czyszczenia.
Wszystkie rośliny okopowe są stosunkowo mało wymagające do ogrzewania. Kiełkowanie rozpoczyna się w 4-5 ° C, ale optymalna temperatura wynosi 20-220 ° C. Nasiona w tej temperaturze kiełkują w 3-5 dniu. Najbardziej korzystne dla wzrostu i rozwoju większości warzyw korzeniowych temperatura 15-18 ° C Wszystkie rośliny okopowe są odporne na mróz - łatwo tolerują mrozy do 4-5 ° C. Rośliny okopowe mogą tolerować podwyższone temperatury, ale wymagają wystarczającej wilgotności, aby uzyskać dobre plony. Ale jeśli ciepło jest opóźnione, szybko przejrzają, stają się wiotkie, puste, tracą smak i tracą część plonów.
Wszystkie warzywa korzeniowe to rośliny o długim dniu.
Pomoc:
rośliny długiego dnia charakteryzują się tym, że mają początek fazy kwitnienia, z zastrzeżeniem wydłużenia dnia do 13 lub więcej godzin dziennie. Przy krótszym czasie i niewystarczającym oświetleniu nadal rosną, intensywnie tworzą zieloną, wegetatywną masę, ale nie wchodzą w fazę kwitnienia. Przy krótkim okresie oświetlenia rośliny o długim dniu nie mogą produkować owoców lub zbiory będą niewielkie. Ta grupa obejmuje kultury z umiarkowanych i północnych szerokości geograficznych.
Długie rośliny dzienne obejmują: marchew, seler, buraki, cebulę, rzodkiewkę, kapustę, ziemniaki, sałatę, szpinak, rzodkiewkę, pietruszkę, koperek, rzepę, pasternak, brukiew itp.; ze zbóż: pszenica, żyto, jęczmień, owies.
Rośliny korzeniowe, bardzo lekkie. Cieniowanie podczas kiełkowania i podczas dalszego wzrostu zmniejsza ich wydajność. Rzodkiew, przeciwnie, jest odporna na cienie i dobrze rośnie w szklarniach.
Wymagania dotyczące wilgoci. Rośliny korzeniowe są roślinami kochającymi wilgoć, chociaż mogą tolerować krótkotrwałą suszę z powodu głębokiego systemu korzeniowego. Rośliny okopowe, zwłaszcza rośliny nasienne, źle tolerują nasiąkanie wodą i zamykają poziomy wód gruntowych (bliżej 1,5 - 2,0 m). W latach ze zwiększoną ilością opadów zbiory roślin okopowych są zazwyczaj wysokie, ale zawartość składników odżywczych jest niższa, a smak również się pogarsza.
Rośliny korzeniowe w różnych okresach sezonu wegetacyjnego zużywają nierówną ilość wody - przede wszystkim w okresie wzmożonego wzrostu. Najlepsze warunki dla wzrostu i tworzenia się plonów powstają, gdy wilgotność gleby nie jest niższa niż 65 - 75% najniższej wilgotności gleby. Gdy niedobór wody zwiększa powstawanie drewna, w wyniku czego mięso staje się grube i słabo jadalne.
W początkowym okresie rozwoju stawiają większe wymagania dotyczące wilgoci i światła.
Płodozmian i system nawożenia
Pomoc:
Płodozmian (przestarzałe multipole) jest naukowo opartym przemianą upraw i oparów w czasie i na terytorium lub tylko w czasie.
Warzywa korzeniowe kapusty powinny być przywrócone do poprzedniego miejsca nie wcześniej niż za 3-4 lata i najlepiej wytrzymać okres nie krótszy niż 5 lat. Najlepszy poprzednik - nawożone rośliny zimowe, trawy, zajmowane przez mieszanki roślin strączkowych i zbożowych, pary, ziemniaki, rośliny strączkowe. Oni sami są dobrym poprzednikiem kukurydzy, psiankowatych, papryki i bakłażanów, roślin strączkowych.
Rośliny okopowe są wrażliwe na zanieczyszczenie gleby. Wynika to z ich powolnego wzrostu w początkowym okresie, kiedy szybko rosnące chwasty zagłuszają młode rośliny.
Rośliny okopowe są wymagające pod względem odżywiania mineralnego i reagują na jego poprawę. Rośliny okopowe wytwarzają wysokie plony na żyznych, luźnych, uprawnych glebach. Opryskiwanie obornika pod poprzednie uprawy lub bezpośrednio pod nimi, ale zawsze jesienią przed orką jest ważną techniką uzyskiwania wysokiej i wysokiej wydajności. Jednocześnie warto wytwarzać nawozy fosforowo-potasowe, a azot służy do wstępnego przygotowania gleby.
Ważne jest również, aby w okresie wegetacyjnym karmić korzenie w odpowiednim czasie w okresie wegetacji, zwłaszcza w fazach aktywnego wzrostu.
W glebach sodowo-bielicowych nawozy miedziowe, molibden i kobalt, wprowadzone w rzędach, poprawiają jakość roślin okopowych i plon.
REDA
Rzodkiewka, mimo że jest jednym z bardzo znanych warzyw, mimo to zniknęła z naszej diety. I to na próżno. W końcu jest to dobrze znana, rozpowszechniona soczysta roślina korzeniowa, która jest smaczna i pikantna i słodka. Są białe, czerwone i fioletowe, a nawet czarne. Jest długi cylindryczny lub okrągły. Możesz go użyć bezpośrednio z ogrodu lub gotując go lub marynując. I możesz jeść nie tylko korzeń, ale także liście, nasiona, strąki, a nawet kwiaty. Możesz gotować pyszne leki na przeziębienia.
Wikipedia definiuje rzodkiewkę w ten sposób:
Rzodkiew (łac. R; phanus) to mały rodzaj jednorocznych roślin zielnych z rodziny kapusty (Brassicaceae).
W dzikiej formie rośnie w Europie i strefie umiarkowanej Azji. Nie znaleziono siewu rzodkiewki (Raphanus sativus) na wolności.
Jako warzywo rzodkiew jest reprezentowana przez trzy grupy:
Europejski jest naszym drogim i znajomym;
Japoński - zwany pięknym słowem daikon;
Chiński - lub znany jako lobo.
Są to trzy duże grupy, które mają w sobie ogromną liczbę odmian, odmian i hybryd, które pod wieloma względami różnią się między sobą formą, smakiem i pewnymi cechami uprawy. Jednak z tego powodu nie stają się czymś obcym sobie nawzajem, więc tutaj opiszę technologię wspólną dla nich wszystkich, oddzielnie zauważając bardzo specyficzne cechy.
Opis botaniczny i cechy biologiczne
Wysiew rzodkiewki - różni się rozmiarem i kształtem, rozmiarem ostrza i obecnością liści włosa, są duże, rozgałęzione, rozcięte na lirze. Pod koniec sezonu wegetacyjnego w rozetę liści można umieścić 8–12 sztuk różnej długości (30–60 cm).
Łodyga rozgałęziona, dorasta do 1 metra. Kwiaty są białe, różowe, fioletowe, skupione w racemes. Okres kwitnienia 30-45 dni. Owocem są strąki, cylindryczne, nie ujawnione. Nasiona są brązowe lub żółte, okrągłe lub owalne, duże, ważące tysiące nasion 7-14 gramów. Okres przechowywania nasion, przy których zachowują one cechy siewne 4-6 lat.
Rośliny okopowe są okrągłe, owalne, wydłużone lub cylindryczne. Skóra u nasady może być czarna, brązowa, czerwona, zielona, różowa i biała. Masa korzeni rzadko przekracza 200 gramów, z wyjątkiem kilku odmian, które dają nadmiar olbrzymów i kilogramów. Miąższ jest soczysty i mięsisty biały lub kremowy. System korzeniowy jest słabo rozwinięty - korzeń wnika na głębokość 25-30 cm.
Rzodkiew nie jest kapryśnym warzywem, co wynika przede wszystkim z jej odporności na zimno i pozwala rosnąć prawie wszędzie, z wyjątkiem dalekiej północy. Nasiona zaczynają rosnąć w temperaturze 2–30 ° C, podczas gdy młode sadzonki są w stanie tolerować przymrozki do minus 30 ° C, a jesienią rośliny wytrzymują krótkotrwałe spadki temperatury do –5 ° C. Optymalny zakres uprawy rzodkiewki to 18-200 C.
Długość okresu wegetacji rzodkiewki zależy w dużej mierze od cech odmianowych - więc roczne odmiany letnie wysiewane w kwietniu 40-80 dni, a odmiany zimowe wysiewane w lipcu sierpnia - 90-110 dni. W odniesieniu do światła rzodkiew jest rośliną długiego dnia.
Rzodkiew wymaga wody, a jej niedobór gorzkich korzeni tworzy małe. Inną cechą dostarczania tej wody z wodą jest ciągłość - w przeciwnym razie pęka. Optymalna wilgotność powietrza i gleby 70% HB.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Rzodkiew bierze swoją nazwę od łacińskiego słowa „radiks”, co oznacza „korzenie” w tłumaczeniu. Ojczyzna rzodkiewka wybrzeża Morza Śródziemnego. Zgodnie ze znaleziskami archeologicznymi ustalono, że był on aktywnie uprawiany w starożytnym Egipcie, jego korzenie były szeroko stosowane jako pożywienie, a olej pozyskiwano z nasion. Innym centrum pochodzenia tej kultury są kraje regionu Azji, gdzie jest bardzo popularny i jest aktywnie uprawiany w Chinach i Japonii. W tych krajach jego dzikie formy są wszechobecne.
Przenikał przestrzenie naszej Ojczyzny z dwóch stron - z Europy iz Azji. W nie tak odległych czasach, około 200 lat temu, przed masową dystrybucją ziemniaków z rzodkiewką, wraz z burakami i marchewką, była to jedna z najczęstszych roślin okopowych i została pieszczotliwie nazwana wśród ludzi - „złota”.
Ludzie kochali rzodkiewkę i wymyślali wspaniałe przysłowia i powiedzenia na jej temat.
Z drugiej strony - nie jedz rzodkiewki.
Rzodkiew chrzanowa nie jest słodsza.
Poznaj radość rzodkiewki.
Rzodkiewka mówi - jestem dobra z miodem, a miód mówi - jestem dobra bez ciebie.
Chrzan i rzodkiewka, cebula i kapusta - nie odpuszczą.
Nasz wujek ma całą rzodkiewkę: rzodkiew rzodkiewną, rzodkiewkę lomtikh, rzodkiewkę z masłem i krojenie kwasem. (Tricht - rzodkiewka, starta na tarce; kromka - posiekana).
Siedziałem z Fedką, jedliśmy rzodkiewkę.
Czosnek i rzodkiewka - i twarde na brzuchu.
Ale ziemniaki przyszły i rzodkiewka wycofała się. Teraz jest powszechne wszędzie, ale geograficznie, a nie ilościowo. Uprawia się go jako wczesne warzywo, które wysiewa się wcześnie, szybko usuwa i zapomina aż do następnego sezonu. W tym samym przypadku wszystkie rodzaje rzodkiewki można uprawiać prawie przez cały rok i zawsze przydadzą się przydatne i smaczne dania z tego „złotego korzenia” na stole. Ale nawet jeśli nie zmienisz niczego w swoich preferencjach ogrodniczych, proszę o zapoznanie się z użytecznymi właściwościami rzodkiewek, a następnie zakupienie ich przynajmniej w sklepie. Co więcej, globalizacja pozwala obecnie niemal wszędzie nabyć dowolne warzywa, można powiedzieć, niemal z ogrodu - tanie i wesołe. Pewnego dnia sprzedano białą rzodkiewkę (w pobliskim supermarkecie) w cenie około 1 dolara za kilogram. Czy to dużo czy trochę? Jest co najmniej dwa razy tańszy niż persimmon i trzy razy mniej niż najtańsza kiełbasa z zapachem mięsa.
Rzodkiew jest bardzo cennym warzywem i wynika z różnorodności jej składników odżywczych, takich jak kwasy askorbinowy i nikotynowy, witaminy z grupy B, E, enzymy, sole mineralne żelaza, sodu, magnezu, fosforu, olejki eteryczne, fitoncydy, błonnik, aminokwasy, a także substancje krystaliczne cholina, rifanol, adenina, origonelina i lizozym aktywnej substancji bakteriobójczej. Lizozym jest pierwszym enzymem, który zawiera pełną sekwencję wszystkich dwudziestu standardowych aminokwasów. Rzodkiew zawiera 3-4% węglowodanów, 1,5% białka, 1% błonnika, co znacznie przyczynia się do normalizacji trawienia. Pierwsze miejsce wśród warzyw należy do rzodkwi w zawartości soli potasowych, które są ważne dla metabolizmu komórkowego.
Rzodkiew - owocna roślina. Od 1 m2 można uzyskać 2-3 kg letnich roślin okopowych i 4-6 kg zimy, a także 1,5-2 kg apetycznych liści, których nie należy lekceważyć, ponieważ ich skład składników odżywczych jest niewiele mniejszy niż w roślinach okopowych.
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawozy
Podobnie jak większość rzodkiewki nie jest zbyt wymagające w warunkach glebowych, ale im lepiej wybierzesz miejsce, tym większy będzie plon. Rzodkiew preferuje gładkie, dobrze oświetlone obszary, chronione przed wiatrem. Może być uprawiana w wysokich łóżkach. Ze względu na fakt, że system korzeniowy nie jest tak silny i potężny, jak byłoby to pożądane, rzodkiew preferuje gleby lekkie dla ich rozkładu wielkości ziarna. Doskonale nadaje się do żyznych, piaszczystych gleb piaszczystych o głębokości co najmniej 25 cm, preferuje neutralną reakcję gleby. Wody podziemne nie powinny być wysokie, a teren nie powinien być zalany. Ciężkie, kwaśne, pływające gleby nie nadają się do uprawy.
Ważnymi warunkami wyboru lokalizacji jest to, że wody gruntowe nie stoją wysoko (1,5 metra), a teren nie powinien być narażony na zalanie podczas deszczu. Nie nadaje się do uprawy ciężkiej, kwaśnej, pływającej gleby.
Najlepszymi prekursorami rzodkiewki są ziemniaki, pomidory, ogórki, marchew, buraki, cebula, zielone warzywa, dynie i cukinia. Zwłaszcza, jeśli w tych uprawach zastosowano wysokie dawki nawozów organicznych. Dobrze jest używać go do plombowania - dobrze przylega do cebuli, ziemniaków i pomidorów. Nie można go posiać po powiązanych krzyżówkach, aby uniknąć pospolitych patogenów. W tym samym miejscu należy powrócić nie wcześniej niż za 3-4 lata. Sama rzodkiewka jest dobrym poprzednikiem większości upraw.
Przygotowanie gleby rozpoczyna się wraz z upadkiem i jest głębokim (na horyzoncie upraw) podstawowym przetwarzaniem (oraniem lub kopaniem) z włączeniem resztek roślinnych prekursora - a wyrównanie z łamaniem brył jest lepsze, aby przejść na wiosnę. Wiosną, wczesną wiosną, aby przeprowadzić bronowanie, aby zachować wilgoć i bezpośrednio przed siewem, odbuduj ponownie działkę, aby wyrównać i zagęścić glebę.
Nawożenie należy rozpocząć po odtlenieniu miejsca, aby dolomit lub popiół drzewny - 1 - 2 kg na m2. Przy wytwarzaniu popiołu drzewnego można odmówić wytwarzania fosforu i potasu. Jeśli gleba na terenie jest średnia, wówczas można przygotować główny opatrunek z nawozami jesienią, a następnie zastosować nawozy organiczne - 5-6 kg próchnicy na 1 m2, nie zaleca się wytwarzania świeżego obornika, ponieważ w tym przypadku miazga ciemnieje i smak pogarsza się. Administracja jesienna nie wpłynie na wydajność, ale pozwoli zaoszczędzić cenny czas na wiosnę.
Bezpośrednio przed siewem dodać 5 gramów fosforu dla rozwoju systemu korzeniowego i 10-15 gramów. azot. Azot nie powinien być nadużywany, a na obszarach, gdzie planuje się użycie liści rzodkiewki do jedzenia, lepiej dodać połowę zalecanej dawki.
Sortuje. Przygotowanie nasion i siew
Istnieje wiele odmian rzodkiewki i najbardziej satysfakcjonujące jest to, że wśród ich listy jest wiele odmian hodowanych niedawno, co się podoba. Poniżej przytaczam część odmian, ponieważ są one stale aktualizowane i dodawane do rejestru odmian. Główny podział odmian leży w ich wcześniejszej sytuacji.
Istnieją trzy grupy: wczesne dojrzewanie, średnie i późne dojrzewanie.
Wczesne odmiany to odmiany, które dojrzewały dłużej niż miesiąc i pozwalają uzyskać kilka zbiorów w jednym sezonie, w tym Maya, Odessa 5, Lato okrągłe białe, Zielona bogini, Sudarushka, Viela, Delicacy.
Obejmuje ona również takie odmiany, jak rzodkiew oleista, która należy do upraw technicznych i jest uprawiana do produkcji nasion lub syderytu.
W połowie sezonu - są to odmiany, które zachwycą warzywa korzeniowe dopiero po 3 miesiącach od siewu. Ta grupa obejmuje następujące odmiany: Zimowe okrągłe białe, Zimowe okrągłe czarne, Wspaniałe, Białe kły.
Późne odmiany wymagają co najmniej 100-120 dni w sezonie wegetacyjnym. Należą do nich - Gaivaron, Gaivaron 27, Doktor, Chernavka.
Opisujemy niektóre odmiany, więc możesz nawigować.
Agatha Polska odmiana o okresie wegetacyjnym 65-70 dni po kiełkowaniu. Roślina jest na pół. Liść jest mały, zielony; ogonek liściowy o słabym zabarwieniu antocyjanów. Roślina korzeniowa ma kształt klina, jest średniej wielkości, biała; miąższ jest biały, gęsty. Masa korzenia 220-350 g. Odmiana ma dobry smak i właściwości komercyjne. Polecany do uprawy w okresie letnio-jesiennym i świeżej konsumpcji. Stosunkowo odporny na choroby i szkody
Maj Różnorodność hodowli domowej. Wczesne (58-65 dni). Zalecany do świeżej konsumpcji latem. Korzeń biały, okrągły, o masie do 100 g. Liście są zielone z szarawym odcieniem, średniej wielkości. Miąższ jest biały, soczysty, dobry smak. Produktywność jest stale wysoka.
Margelańska. Wcześnie. Roślina korzeniowa jest cylindryczna, krótka (9-16 cm), ciemnozielona z białą końcówką. Ciało jest jasnozielone, soczyste, bez goryczy. Gatunek charakteryzuje się dobrą jakością przechowywania.
Lato okrągłe białe. Wczesna odmiana (38-44 dni). Rośliny okopowe są okrągłe, mają biały kolor, rosną do 100 g. Miąższ jest soczysty, ma biały kolor, lekko ostry w smaku. Do letniej świeżej konsumpcji.
Monachium Bir. Różnorodność wyboru zagranicznego. Wczesne dojrzewanie (57-62 dni). Roślina okopowa jest zaokrąglona, wydłużona, biała o wadze do 450 g. Liście są wyprostowane, średniej wielkości, zielone z szarawym odcieniem, zębate. Miąższ jest biały, bardzo soczysty, wysoki smak. Do letniej świeżej konsumpcji.
Delikatność. Odmiana domowa. Dobrze rośnie w szklarniach i schronach filmowych w warunkach słabego oświetlenia i temperatury. Odporny na choroby i pośpiechowatość. Odmiana jest wcześnie dojrzała (35-42 dni). Liście są wyprostowane, do 30 cm długości, zielone, lekko owłosione. Root on; zanurzony w glebie, ma kształt owalny, barwa biała, waży 50-55 g. Miąższ jest delikatny, ma biały kolor, soczysty, pół-ostry smak, dobry smak. Wydajność jest wysoka.
Sudarushka. Wczesna dojrzała klasa. Korzeń biały, owalny o wadze 55 g. Smak jest dobry. Ciało jest delikatne, soczyste. Głowa jest średnia, biała. Roślina korzeniowa jest zanurzona w glebie na pół Odpowiednia do uprawy w okresach wiosennych i jesiennych. Obrażenia od szkodników są umiarkowane
Zimowa okrągła czerń. Średnia (70–95 dni). Klasa o dobrej jakości utrzymania. Korzeń jest czarny, gładki, płaski lub zaokrąglony. Miąższ jest biały, gęsty, soczysty, korzenno-słodki. Masa do 500 g
Zimowa okrągła biel. Roślina korzeniowa jest biała, od góry o jasnozielonej pigmentacji, zaokrąglona, o długości 7-8 cm i średnicy. Miąższ jest biały, lekko skrobiowy, gęsty, soczysty, średnio słodki. Korzeń masy 200-450 g
Grayvoronskaya. W połowie sezonu (110-124 dni), starożytna odmiana. Kolor jest biały. Korzenie mają kształt cylindryczno-stożkowy o masie 400-500 g. Powierzchnia jest gładka, miąższ jest biały, soczysty, jędrny. Głowa jest zielonkawa. Rozeta liści jest gęsta, początkowo wciśnięta, następnie podniesiona. Liście są ciemnozielone, duże. Smak jest ostry. Różni się w dobrej jakości.
Zasadniczo wszystkie te odmiany są podzielone na strefy w całej Rosji, ale ważne jest, aby dokładnie przestudiować towarzyszącą im dokumentację, a wybierając odmianę, nie tylko zastanowić się nad możliwymi rezultatami, ale także nad warunkami koniecznymi do uprawy. Przy wyborze odmiany warto byłoby skonsultować się z lokalnymi „znanymi” ogrodnikami, którzy byli w stanie osiągnąć niezwykłe wyniki iw praktyce przetestowali przydatność danej odmiany na danym obszarze.
Istnieją dwie główne zasady siewu rzodkiewki - wiosna i jesień.
Siew wiosenny odbywa się w kwietniu, kiedy pojawia się fizjologiczna dojrzałość gleby, a siew jesienny, gdy odmiany późnolistne i późne wysiewa się do głębokiego jesiennego i zimowego przechowywania, produkuje się w zależności od stref klimatycznych od końca czerwca do początku sierpnia.
Przygotowanie nasion do siewu.
Przed siewem gleby nasiona rzodkiewki są przetwarzane w jednym z proponowanych rozwiązań. rozwiązania:
20 g popiołu drzewnego rozcieńczonego w 1 litrze wody, nalegaj na dzień. Namocz nasiona w roztworze przez 5-6 godzin;
Zmiel 25 g obranych ząbków czosnku do stanu mazistego, dodaj 150 ml ciepłej wody - namocz nasiona przez 1 godzinę, spłucz ciepłą wodą i osusz szmatką lub papierową serwetką;
W roztworze nadmanganianu potasu (0,2 g na litr wody) namocz nasiona przez jeden dzień. Spłukać czystą, ciepłą wodą i osuszyć szmatką lub ręcznikiem papierowym;
W 2% roztworze nadtlenku wodoru w temperaturze 45 ° C namocz nasiona przez 5-10 minut.
Taka obróbka pozwoli na zdezynfekowanie nasion przed siewem.
Rzuć rzodkiewkę w rowki za pomocą 1 metra bieżącego 0,5 grama nasion w odległości między rzędami 30-40 centymetrów. Głębokość siewu wynosi 1-2 cm, konieczne jest wysianie w wilgotnej glebie i po wysianiu nasion konieczne jest zagęszczenie. Następnie dobrze jest zabrudzić glebę torfem lub humusem lub przykryć materiałem pokrywającym.
Do siewu należy stosować kondycjonujące odmiany kiełkujące z obowiązkowym uwzględnieniem cech odmianowych. Możesz wysiać suche nasiona lub wstępnie namoczone przed dziobaniem.
Troska
W sprzyjających warunkach sadzonki mogą być już w dniu 5, chociaż zwykle po tygodniu. Głównym wrogiem w tym czasie jest pchła krzyżowa, która niszczy tkanki liści, poważnie niszcząc, może prowadzić do śmierci roślin. Aby zwalczyć tę plagę, konieczne jest odstraszenie pcheł przez odkurzenie sadzonek przesianym popiołem (można użyć mieszaniny popiołu i pyłu tytoniowego). Należy to zrobić po wyschnięciu rosy.
Kolejnym ważnym elementem opieki nad rzodkiewką jest przerzedzenie. Od pierwszych dni pojawienia się pędów konieczne jest upewnienie się, że odległość w rzędzie między roślinami była nie mniejsza niż 2 cm, a następnie odległość powinna być zwiększona do 5-6 cm (faza 2-3 prawdziwych liści), a następnie do 10- 12 Nie ma sensu robić dużego dystansu, ponieważ rzodkiew będzie zbyt duża i niesmaczna. Konieczne jest rozrzedzenie osłabionych roślin oznakami uszkodzeń. Liście można wykorzystać do produkcji sałatek.
Kolejną troską jest utrzymanie gleby w obszarze czystym chwastów i regularne spulchnianie. Szczególnie ważne jest zniszczenie skorupy gleby po ulewnych deszczach.
Rozrzedzenie pożółkłych, połamanych liści należy koniecznie przeprowadzić. Polecam usunąć zdrowe duże liście, które są oczywiście zbędne i które zapobiegają przenikaniu powietrza i światła. Usuwając duże liście, zmniejszamy ryzyko kwitnienia kolorów, a także ryzyko rozwoju chorób związanych z wilgocią i ciemnością. Zdrowe liście jeść lub jeść bydło.
Konieczne jest regularne podlewanie terenu, pamiętając, że w tym przypadku konieczne jest wykonanie kilku etapów w celu zwilżenia komunikatu warstwy korzeniowej (25 cm).
Istnieje jeszcze jedna interesująca metoda uzyskiwania okrągłych roślin okopowych - konieczne jest rozluźnienie rzodkwi w ziemi, następnie górne małe korzenie odejdą i główny przepływ składników odżywczych przejdzie przez centralny korzeń.
Rzodkiewka, zwłaszcza odmiany zimowe, muszą być karmione 2-3 razy w sezonie. Aby to zrobić, możesz użyć popiołu drzewnego. Lub nawóz. Na pierwszym wierzchnim opatrunku rozpuścić w 10 litrach wody 20 gr. mocznik, 20 gr. chlorek potasu i 50 g. superfosfat. Doprowadź podlewanie pod korzeń w fazie 3-4 liści. Drugie karmienie odbywa się trzy tygodnie po pierwszym, ale już nie używa się nawozów azotowych, które przyczyniają się do wzrostu masy liści, a nie korzeni.
Podczas zbierania letniej rzodkwi skupiają się bardziej na swoim apetycie - zaczynają zbierać, gdy korzenie osiągają średnicę 5-6 cm i są przeprowadzane selektywnie, w 3-4 dawkach, gdy dojrzeją. Konieczne jest zasianie wczesnej rzodkwi tak bardzo, jak będzie można jeść, ponieważ nie jest ona przechowywana i spożywana jest głównie świeża.
Zbierając odmiany zimowe, które, jak wszyscy członkowie rodziny kapusty, nie obawiają się krótkotrwałych przymrozków jesiennych, należy rozpocząć od września do października (w zależności od odmiany), starając się to zrobić na tydzień przed początkiem trwałych przymrozków. Nie dopuszczaj do zamrażania warzyw korzeniowych, w przeciwnym razie będą źle przechowywane. Konieczne jest ostrożne kopanie korzeni, strząsanie gleby, usuwanie małych korzeni i odcinanie liści, pozostawiając 2-3 cm suchej w wentylowanym pomieszczeniu bez dostępu do bezpośredniego światła słonecznego, a następnie umieścić je w magazynie.
Jeśli sklepienie nie jest gotowe, rzodkiewka jest spiętrzona i tymczasowo pokryta ziemią. Rzodkiewka, którą zamierzasz zabrać do domu lub na sprzedaż, jest zapakowana w pudełka - są one umieszczone w pojemniku ciasno przylegającym do krawędzi. Możesz nosić w innym twardym i miękkim pojemniku.
Produkcja nasion
Nie wiem, czy warto osobno zająć się kwestią produkcji nasion tej rośliny. Faktem jest, że nasiona różnych odmian są szeroko reprezentowane w handlu i nie są drogie, więc myślę, że można je kupić bez tworzenia specjalnych zapasów. Jednak bez tej sekcji dostarczone informacje nie będą kompletne.
Rośliny korzeniowe są wybierane dla matki królowej, silnej, zdrowej, bez zewnętrznych oznak uszkodzeń chorobowych i szkodników, typowych dla tej odmiany w kształcie i kolorze. Średnica komórek królowej powinna wynosić 7–10 cm. Przy zakładce wybierz je w ilości co najmniej dwa razy większej niż potrzeba - aby zachować bezpieczeństwo przed niespodziankami. Przechowuj je w piwnicy, w pudełkach, wciśnięte.
Rozgrzej się wcześnie, ciepłe, dobrze oświetlone, chronione przed zimnymi wiatrami miejsca przeznaczone są do wysadzania jąder. W trakcie kopania jesienią wprowadza się 4–5 kg kompostu, 30 g superfosfatu i 25 g chlorku potasu na 1 m2.
Przed sadzeniem konieczne jest dokładne zbadanie korzeni i roślin tylko zdrowych. Ważne jest, aby wylądować komórki królowej wcześnie iw krótkim czasie. Odbywa się to pod koniec kwietnia i na początku maja w wilgotnej glebie według schematu 70 o 30 cm. Podczas sadzenia, głowa rośliny okopowej jest pokryta warstwą gleby 1-2 cm. Po posadzeniu, zalać dużą ilością wody - 2-3 wiadra na 1 m2.
Opieka przez cały sezon jest taka sama jak w przypadku zwykłych upraw i obejmuje te same operacje. Jedynym wymogiem jest to, aby zrobić to bardziej uważnie i zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie chorobom i szybkie zwalczanie szkodników.
Konieczne jest przeprowadzenie dwóch nawozów nawozem - roztworem dziewanny (1: 5); drugi top dressing w ilości 20 g soli potasowej i 30 g superfosfatu na 10 litrów wody z dodatkiem 1-2 tabletek mikroelementów.
Przed rozpoczęciem kwitnienia należy zbadać jądra i usunąć nietypowe, chore i słabo rozwinięte.
Selektywny zbiór rozpoczyna się, gdy strąki stają się żółto-zielone i jasnożółte, a nasiona stają się jasnobrązowe (koniec sierpnia).
Po wysunięciu (podważeniu) pozostawia się je do dojrzewania na 7–10 dni w szopie. Następnie młócić, suszyć i oczyszczać z zanieczyszczeń.
Przechowywać uzyskane nasiona w suchym pomieszczeniu w ciasnych lnianych torebkach lub ciasno dopasowanych pojemnikach.
Możesz przechowywać na różne sposoby, które zależą od tego, jak długo to zrobisz.
Lodówka
Umyj i umieść w pudełkach na warzywa, zaoszczędzisz na miesiąc, nie więcej, możesz pocierać, wkładać do torebek umieszczonych w zamrażarce, co pozwoli zaoszczędzić na nowych uprawach.
Piwnica lub piwnica.
Może być przechowywany przez długi czas w piwnicy lub piwnicy. Najlepiej przechowywać w drewnianym pudełku wylewając piasek - wylewać na dno pudełka 3-5 cm piasku i ułożone korzenie tak, aby nie stykały się ze sobą, wlewać piasek i ponownie układać. Dzięki tej metodzie przechowywania ważne jest monitorowanie wilgotności - na wysokim poziomie może ona gnić, a po wyschnięciu straci wilgoć i wyschnie.
Przejdź do piwnicy i uważnie sprawdź zgromadzone plony. Przed dużymi mrozami zamknij wylot lub nawet przykryj zasłony warzywami z ciepłym kocem. W przypadku podniesienia wilgotności, otwórz otwory wentylacyjne lub posyp wapno na podłodze, co pochłonie nadmiar wilgoci.
W specjalnym pudełku na balkonie możesz oszczędzać rzodkiewkę na kilka miesięcy, aby wzbogacić dietę jesienno-zimową w witaminy.
Dobrym sposobem na przechowywanie rzodkwi jest jej marynowanie, odbywa się to w następujący sposób:
1. Obierz rzodkiewkę i odetnij skórę końcówkami, spłucz.
2. Zetrzyj lub zetrzyj i włóż do miski.
3. Dodaj sól i dokładnie wymieszaj. Dodaj pół szklanki wody i wymieszaj ponownie.
4. Przenieść do rondla emaliowanego, przykryć gazą i pokrywką przypiętą do jarzma. Zostaw to ciepło na jeden dzień. W tym czasie rzodkiewka produkuje sok.
5. Następnie połóż rzodkiewkę w słoikach, przykryj gazą. Pozostawić na trzy dni do fermentacji.
6. Po zamknięciu puszek pokrywkami i włożeniu ich do lodówki lub piwnicy.
Marynowana rzodkiewka jest gotowa - najlepiej stosować do gotowania sałatek.
Wykorzystanie rzodkiewki w gotowaniu
Rzodkiew w kuchni wita nas różnorodnością dań, które można z niej przygotować - ich podstawą są sałatki. Dlatego najprostszym daniem, które można polecić z rzodkiewki, dowolnej z jej odmian, jest jej świeże zastosowanie. Wystarczy wykopać młode korzenie z łóżka ogrodowego, dokładnie je umyć, a przy kopaniu zębów poczuć smak i soczystość. Możesz zrobić bardzo prostą i lekką sałatkę - wcieraj w tarkę lub drobno zmieloną rzodkiewkę - tak chcesz jeść, albo możesz dodać trochę soli lub innych przypraw. Ciekawy smak, kiedy wyciska się kilka plasterków cytryny na tarte wzgórze świeżej rzodkiewki, jest niesamowicie smaczny i wybuchowy.
Oferuję przepis na wspaniałą sałatkę, który będzie pasował do wszystkich kategorii obywateli - zarówno jedzących mięso, jak i wegetarian oraz jedzących surową żywność - sałatki z rzodkwi i marchewki.
Wymagane składniki:
Rzodkiewka - 100 gramów;
Marchewka - 50 gramów;
Cebula - 10 gramów;
Sałatka - 20 gramów;
Olej roślinny - 10 gramów;
Ocet - 1 łyżeczka;
Cukier, sól, pieprz, zioła, inne przyprawy - do smaku.
Gotowanie:
1. Wytnij rzodkiewkę i marchewkę na suwak;
2. Wymieszaj z cebulą i dopraw olejem i octem;
3. Dodaj posiekaną sałatkę i wymieszaj.
4. Dodaj przyprawy i dobrze wymieszaj.
5. Podawać udekorowane całą sałatą lub innymi zieleniami.
Kolejną z najprostszych sałatek na bazie rzodkiewki jest sałatka z młodych liści, którą po prostu myjesz i posiekasz ze śmietaną lub masłem, dodajesz soli i przypraw do smaku.
Możesz rzodkiewka i smażyć:
Wymagane składniki:
Rzodkiew cylindryczna - 1-2 sztuki;
Mąka - 100 gr.;
Skrobia - 100 g;
Sól, czarny pieprz i czerwony mielony do smaku;
Zieloni - do smaku;
Woda - na żądanie.
Metoda przygotowania:
1. Wymyj długą rzodkiewkę, obierz ją i pokrój w cienkie kółka;
2. Ciasto do gotowania - wymieszać mąkę i skrobię, dodać wodę i przyprawy do smaku - aż do stanu ciasta;
3. Zanurz rzodkiewkę w cieście i smaż, aż się ugotuje;
4. Podawać posypane ziołami jako przystawką lub samodzielnie.
Możesz gotować rzodkiewkę w wolnej kuchence, wstępnie pociętej na kostki lub słomki.
Podsumowując, chciałbym podać kilka ogólnych wskazówek dotyczących pracy z rzodkiewkami:
1. Aby usunąć gorycz z czarnej rzodkwi, musisz ją pokroić w plastry i moczyć w zimnej, lekko osolonej wodzie. Możesz polać tartą rzodkiewkę octem;
2. Ta sama metoda jest odpowiednia, aby usunąć specyficzny zapach rzodkiewki, pokroić w plasterki i moczyć w zimnej wodzie, co nie jest konieczne do zasolenia;
3. Sałatka będzie smaczniejsza, jeśli nie zostanie podana od razu, ale będzie trzymała godzinę w lodówce.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej.
Lecznicze właściwości rzodkiewki wynikają z jej składu chemicznego i są całkowicie materialną i naukowo wyjaśnioną rzeczą, a wszystkie środki ludowe stworzone na jej podstawie mogą pomóc tylko w takim stopniu, w jakim pomagają związki chemiczne używane w przepisach takich leków. Wszystko dlatego, że nie należy oczekiwać cudu z ludowych środków, bez względu na to, jak ci to obiecali. Używaj tradycyjnej medycyny, ale zawsze tylko po konsultacji z lekarzem. Nie ludowy uzdrowiciel, ale osoba z odpowiednim wykształceniem i pracująca w specjalności. Jeszcze raz powtórzymy słynny apel - ludzie świata, bądźcie ostrożni. Świat jest pełen szarlatanów, którzy, szukając swoich pieniędzy, mogą powiesić makaron i doradzić im, aby jedli prostą rzodkiewkę z ogrodu i zażądali niewiarygodnej opłaty. Ale po obowiązkowych dygresjach zabierz się do roboty.
Fundusze oparte na rzodkiewce mają działanie bakteriobójcze, wykrztuśne, moczopędne, żółciopędne, przeciwskurczowe. Rzodkiew zwiększa apetyt, poprawia trawienie, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego. Często są one używane podczas kaszlu, w tym gruźlicy. W cukrzycy z powodu witaminy C zawartej w rzodkwi wzrasta odkładanie glikogenu, co poprawia funkcjonalną aktywność wątroby.
Sok z czarnej rzodkwi jest stosowany jako środek wykrztuśny w zapaleniu oskrzeli, kokluszu. Sok i mielona miazga warzyw korzeniowych są wykorzystywane w leczeniu otwartych ran i ropień. Świeży sok służy do mielenia fug, a także zamiast tynku musztardowego.
Preparaty oparte na samej rzodkwi i rzodkiewce są przeciwwskazane w chorobie wrzodowej żołądka, zapaleniu żołądka oraz chorobach nerek i wątroby.
W przypadku niedokrwistości lub ogólnego środka tonizującego, można spożywać równie proporcjonalną mieszaninę świeżo wyciśniętych soków z rzodkiewki, marchwi i buraków 3-4 razy dziennie przed posiłkami w łyżce stołowej.
Kiedy kaszlesz, dobrze jest to zrobić - wybierz trochę miąższu z umytych czystych warzyw korzeniowych i zalej je miodem, odstaw na 5-6 godzin i odcedź lepką ciecz i weź łyżkę 3-5 razy dziennie.
Do przeziębienia gardła można użyć świeżego soku z rzodkiewki do spłukania.
Do leczenia chorób skóry zaleca się mieszanie w równych proporcjach soku z czarnej rzodkwi i czerwonego wina domowego oraz gulaszu na ogniu, aż będzie gęsta. Powstała substancja do smarowania dotkniętych obszarów.
W leczeniu zaparć zaleca się pić szklankę ciepłej wody trzy razy dziennie z łyżką soku z rzodkwi rozcieńczonego w niej.
Stosuj w kosmetologii
Właściwości kosmetyczne rzodkiewki opierają się na korzystnych właściwościach jej składników odżywczych. Działanie rzodkiewki opiera się na enzymach i kwasach organicznych, które wspomagają krążenie krwi w tkankach powierzchniowych i poprawiają odżywienie skóry. Kwasy organiczne oczyszczają skórę z oderwanych cząstek naskórka.
Odmładzająca maska rzodkiewka
4 łyżki. łyżki startej rzodkiewki zmieszane z 2 łyżkami. łyżka soku z aloesu, 2 łyżki. napar z zielonej herbaty, wymieszaj. Zastosuj „wklej” na twarzy przez 20 minut.
Po spłukaniu wodą w temperaturze pokojowej i wyczyścić bawełnianym wacikiem.
Usuwanie piegów i odmładzanie skóry.
Maska drobno startej rzodkwi i kwaśnej śmietany na 20-30 minut nakłada się na oczyszczoną skórę.
Jeśli chcesz rozjaśnić skórę na twarzy, mogę polecić następujący bardzo prosty przepis.
Pokrój rzodkiewkę w cienkie plasterki. Aby posmarować skórę oliwą z oliwek i nakładać plasterki rzodkiewki przez pół godziny.
Usuń, przetrzyj twarz schłodzonym mlekiem. Po 20 minutach przemyć wodą w temperaturze pokojowej.
Jeśli występują problemy z włosami (łupież i osłabione mieszki włosowe), rzodkiewka pomoże im je rozwiązać, choć jest gotowa to zrobić tylko przy pomocy znanej „dziewczyny” z włosów pokrzywy.
Przepis jest następujący - wymieszaj sok z czarnej rzodkwi z naparem z pokrzywy i wcieraj go we włosy. Kurs trwa 30 dni.
W kosmetologii, podobnie jak w medycynie tradycyjnej, istnieje wiele pułapek, dlatego po przeczytaniu kolejnego cudownego przepisu nie spiesz się z jego użyciem. Pamiętaj, że jesteś stworzeniem, które jest wyjątkowe ze względu na swoją indywidualność i nie jest faktem, że popularne narzędzie pomoże ci i odmłodzi się natychmiast o trzydzieści lat. Rozważ rodzaj skóry, cechy ciała, wiek i ogólny stan zdrowia. Koniecznie skonsultuj się z kosmetyczką. Po rozpoczęciu stosowania zalecanego leku, zrób to ostrożnie, lepiej jest zmniejszyć zalecany czas o połowę na pierwszych sesjach, a jeśli poczujesz pozytywne zmiany i nie będzie żadnych nieprzyjemnych objawów, możesz spokojnie przejść do przodu w tej kwestii.
Przyjrzyj się więc temu wspaniałemu warzywu i znajdź dla niego dodatkowy kąt na łóżkach, a on cię nie zawiedzie.
;
Bryukva
- przydatne, smaczne, egzotyczne.
Jednym z najwspanialszych białych warzyw korzeniowych na świecie jest rutabaga (Brassica napus L., rodzina krzyżowa - Cruciferae), międzygatunkowa hybryda rzepy i kapusty. Soczysta miazga rzepy w porównaniu z innymi roślinami korzeniowymi zawiera najwięcej witaminy C. Jest również bogata w witaminy B1, B2, P, karoten i mikroelementy - magnez, żelazo, potas, fosfor i wapń. Niska zawartość kalorii (35 kalorii na 100 gramów) sprawia, że jest niezbędna do utraty wagi.
Wartość brukwi.
Skład brukwi obejmuje białka, cukry, pektyny, skrobię, witaminy B, kwas askorbinowy, karoten, sole mineralne siarki, fosforu, potasu, żelaza, miedzi, sodu i wapnia, które zawiera dużo. Różnica w stosunku do kwasu askorbinowego polega na tym, że można go utrzymać nawet przy długotrwałej obróbce cieplnej.
Opis botaniczny i cechy biologiczne.
Szwed - wysoko wydajna kultura odporna na zimno, mniej niż inne rośliny okopowe wymagające do poziomu żyzności gleby. Z tego powodu rozciąga się na najbardziej wysunięte na północ granice rolnictwa.
Rutabaga (Brassica napusL, ssp. Rapifera Metzger) jest dwuletnią rośliną krzyżową z rodziny kapusty (Brassicaceae). Szwed znany jest tylko w kulturze, jego europejskie pochodzenie zostało udowodnione. Powstał w wyniku swobodnego krzyżowania się jarmużu i rzepy, a następnie podwojenia liczby chromosomów. Rutabagum jest znane w kulturze znacznie wcześniej niż ziemniaki.
Pędy rutabag i podczas kiełkowania rozszerzają się na powierzchnię gleby z nacięciem na końcu liścienia koloru zielonego. Te liście są proste, słabo i mocno cięte. Szwedzkie liście są gładkie, z woskową powłoką.
W drugim roku życia z pąków znajdujących się na czubku rośliny korzeniowej tworzą się pędy kwiatowe. Kwiatostan swede -wist. Kwiaty z żółtymi, czterema płatkami korony, sześcioma pręcikami i słupkiem, przekształcającymi się w wielobarwne owoce - strąk. W odmianach o żółtym zabarwieniu korzenia korona jest intensywniej zabarwiona. Nasiona są małe, brązowe lub czarne, kuliste, waga 1000 nasion 2.5. 3,0 g
Roślinę korzeniową tworzy się głównie z powodu półkolistego kolana iw mniejszym stopniu z powodu samego korzenia. Kształt korzenia zależy od odmiany - najczęściej owalny, płaski lub wydłużony i okrągły. Kolor górnej części korzenia może być zielony, fioletowy, a dolny - biały lub żółty, w zależności od koloru miazgi.
Cechy biologii.
Pędy kiełkujące wytrzymują mrozy do –4 ° C, dorosłe rośliny do –5 ° C. –6 ° С. Przedłużona zimna wiosna przyczynia się do pojawienia się kwitnienia. Szwed umiarkowanie wymagający na ciepło, więc w południowych regionach źle znosi ciepło i brak wilgoci. Ponadto jest bardziej uszkodzony przez owady.
Wśród warzyw korzeniowych, brukiew (i rzepa) są najbardziej kochające wilgoć, więc ich uprawy powinny być umieszczone w niskich miejscach ulgi, lepiej zaopatrzonych w wilgoć. Zwiększone zapotrzebowanie na wilgoć w pierwszym roku życia pojawia się na początku sezonu wegetacyjnego. W roślinach drugiego roku życia zwiększa się zapotrzebowanie na wilgoć po ukorzenieniu roślin korzeniowych macicy.
Swede systemu korzeniowego rozciąga się do głębokości do 1,0. 1,5 mi szerokość 40,50 cm.
Rutabaga to roślina długiego dnia, wymagająca oświetlenia.
Z 1 toną roślin okopowych i odpowiednią ilością liści, żwacz wyjmuje z gleby, kg: azot - 4; fosfor - 2,5 i potas - 7,5 kg.
Okres wegetacyjny w pierwszym roku życia trwa w zależności od cech odmiany i obszaru uprawy, dla brukwi - 110. 130 dni. Brukiew często sadzi się z gotowymi sadzonkami. W kulturze sadzonek brukiew może być wypychana daleko na północ. W drugim roku życia, od sadzenia roślin korzeniowych macicy do zbioru nasion, trwa 110. 115 dni.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Szwed rozpoczyna swoją historię na samym początku nowej ery w regionie śródziemnomorskim, stopniowo podbijając kraje i całe kontynenty. Na naszych otwartych przestrzeniach okazało się, że w XIV wieku zniknął wraz z rozprzestrzenianiem się ziemniaków. Teraz rutabaga jest znana tylko w warunkach kulturowych, uprawiana jest w Europie, USA, Ameryce Południowej, Indiach, Japonii i innych krajach. Biorąc pod uwagę jego bezpretensjonalność wobec warunków glebowych i klimatycznych, jest to niezasłużone zapomnienie. Dlatego spróbujmy wyeliminować tę lukę i znaleźć miejsce na tak wspaniałą kulturę - najpierw na łóżkach, a potem na stołach.
Rosyjska szlachta nie szanowała zbytnio brukwi, wierząc, że jest to pożywienie zwykłych ludzi. Ale zwykli ludzie chętnie pożerali soczyste warzywa korzeniowe, a nawet znaleźli czas na napisanie przysłów i powiedzeń o rutabagach:
Ile bruk nie może rosnąć i jeść!
Rzepa i rzepa nie chwalą się.
Młodzi parowi bobrzy i mózgi - wciągarki dziewcząt!
Z kapusty biegła, ale dostała się na brukiew.
Zjadłem jedną kupkę ze stosu - klacz jest lżejsza!
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawozy
Biorąc pod uwagę prostotę, z pewnością można ją umieścić gdzieś na przedmieściach, ale jeśli istnieje potrzeba uzyskania dużych zbiorów, najlepiej jest zapewnić jej dobrą glebę. Najlepiej byłoby składem średniej wielkości cząsteczek sodowo-bielicowych z neutralną reakcją środowiska, choć jest on odporny na słabe zakwaszenie i niskie poziomy wód gruntowych bez konsekwencji.
Ważnymi warunkami wyboru lokalizacji jest to, że wody gruntowe nie stoją wysoko (1,5 metra), a teren nie powinien być narażony na zalanie podczas deszczu. Nie nadaje się do uprawy ciężkiej, kwaśnej, pływającej gleby.
Rutabagum preferuje spoiste gleby o dobrej zdolności zatrzymywania wody, można go z powodzeniem uprawiać na glebach ciężkich i podmokłych, a nie sprawdza się na glebach piaszczystych.
Reakcja słabego kwasu w roztworze glebowym jest korzystniejsza (pH 6,0 6,5), ale zadowalająco wytrzymuje zwiększoną kwasowość (pH <4,3). При более высокой кислотности у брюквы начинаются усиленное ветвление корней и израстание головок корнеплода.
Nie umieszczaj go po rzepie, rzodkwi, rzodkiewce, rzeżuchy, chrzanie, kapuście, rzodkwi lub rzepie. Również nie kultywuj w jednym miejscu przez dwa lub więcej lat. Najlepszymi prekursorami są rośliny strączkowe, ziemniaki, pomidory i ogórki.
Działka ma zapewnić dobrze oświetlone, z wyłączeniem zalania deszczówką.
Przygotowanie gleby bez nadmiaru - jesienna orka, bronowanie na wiosnę i wyrównywanie za pomocą zagęszczania przed siewem.
Rutabagus reaguje na wysokie tło rolnicze. 4-5 kg próchnicy na 1 m2 lepiej nadaje się do podstawowego nawożenia gleby z nawozów organicznych, zaleca się 15-20 g minerału. potaż, 10-15 gr. fosfor, który zwiększa zawartość cukru w korzeniu. Jeśli gleba w miejscu jest kwaśna, należy dodać dolomit lub popiół drzewny - 0,7-1 kg na m2. Bezpośrednio przed siewem zrób 5 gr. fosforowy i 10 g. Azot.
Bardzo wymagająca karpiel do boru, której brak powoduje, że miazga korzenia staje się bez smaku i staje się brązowa. Można tego uniknąć na dwa sposoby - zaprawianie nasion preparatami zawierającymi bor przed siewem lub dokarmianie dolistne roślin wegetatywnych.
Sortuje. Przygotowanie nasion i siew
Odmiany i rodzaje rutabagas są podzielone na dwie główne grupy: pasze i kolacje z jedzeniem.
Rutabaga rufowa to hybryda kapusty i jadalni. Ich cechą charakterystyczną jest produktywność i bezpretensjonalność oraz niewymagające w odejściu i warunkach utrzymania. Ale to wszystko psuje niski smak w porównaniu z odmianą stołu.
Odmiany korzeniowe mają płaski kształt, miąższ jest biały lub żółtawy, soczysty i delikatny dla smaku. Ale dla smaku i delikatności trzeba „spłacić” zwiększonymi wymaganiami dotyczącymi warunków uprawy i mniejszą odpornością na szkodniki i choroby.
Szwedzkie odmiany, mimo że zwykły letni mieszkaniec jest bardzo zaskoczony. Najlepszy ze wszystkich, zaproszenie, szwedzki, Krasnoselskaya, Dzeltenee Abolu, Kohalik Sinine, Nowogród, Miłość dzieci, Marian, Acme, Brora, Bright Dream, Kuusiku, Hera, Vereiskaya.
Oferuję najbardziej popularne odmiany bardziej szczegółowemu opisowi, który przyda ci się, gdy wybierzesz sadzenie na swojej działce. Pamiętaj, że nigdy nie możesz umieścić wszystkich swoich jajek w jednym koszyku. Więc na łóżkach - bez względu na to, jak chwalona i sprawdzona jest odmiana brukwi, zawsze powinieneś mieć co najmniej 3-4. Po pierwsze, pozwoli to zabezpieczyć się w przypadku kaprysów natury, a po drugie, konieczne jest ciągłe podnoszenie poziomu ich szkolenia politycznego i wojskowego: próbowanie nowych rzeczy, odkrywanie obiecujących odmian, poszerzanie horyzontów.
Krasnoselskaya - odmiana średnio dojrzewająca (90-120 dni) o wysokiej wydajności, o dobrej jakości utrzymania. Rośliny okopowe o masie 300 - 600 g są płaskie, szaro-zielone z fioletowym odcieniem. Ciało jest żółte, delikatne i słodkie.
Szwedzki - produktywna odmiana paszy w połowie późnego (130 dni) z szarozielonym w górnej części i żółtym w dolnych zaokrąglonych roślinach korzeniowych z czerwonym odcieniem. Ciało jest żółte. Dobrze leży.
Vereisk. W połowie sezonu (80 - 90 dni). Rośliny korzeniowe o płaskim kształcie, z delikatną, żółtą i soczystą miazgą, o masie od 250 do 300 g. Mogą być przetwarzane, spożywane świeże i przechowywane w zimie.
Miłość dziecka - odmiana średnio wczesna (90-110 dni). Roślina okopowa jest okrągło-owalna, jasnożółta, o szarozielonej głowie, ważącej do 500 g, o kremowo-żółtym kolorze, gęstej, soczystej miąższu, o dobrym smaku. Odmiana charakteryzuje się odpornością na zimno, zachowaniem jakości handlowej podczas długotrwałego przechowywania.
Kuusiku - średnio późne (130–150 dni), odmiana o wysokiej wydajności. Średnia waga korzenia - do 2 kg, maksymalna - znacznie więcej. Kształt roślin okopowych od okrągłych do jajowato-stożkowych. Zanurzony w glebie o połowę. Kolor skóry w dolnej części jest biały, a na głowie jest fioletowo-zielony. Miąższ jest biały, mierny smak. Odmiana odporna na kil.
Jasny sen - ocena w połowie sezonu (115-125 dni). Rośliny korzeniowe są owalne, żółtawo-zielonkawe, ważą 300-350 g. Miąższ jest mocny, intensywnie żółty, słodki. Odporny na tsvetushnosti, odporny na zimno.
Kohalik sinine - owocowa odmiana w połowie sezonu. Naziemna część korzenia jest fioletowo-brązowa, a część podziemna jest żółta. Średnia waga korzenia wynosi do 900 g. Miąższ jest żółty, bez pikantnego posmaku, soczysty, delikatny, dobry smak.
Novgorodskaya to odmiana średnio dojrzewająca o fioletowej barwie roślin okopowych w górnej części i białawej w dolnej części. Masa owocowa 350-400 g. Miąższ jest soczysty, delikatny, żółty. Odmiana ma dobrą jakość przechowywania, jest odporna na skręcanie.
Hera. Odmiana średnio dojrzewająca (85-90 dni). Rośliny korzeniowe mają kolor antocyjanowy, zaokrąglony kształt, dobry smak, waga 300-400 g. Odmiana nie jest źle przechowywana, odporna na choroby.
Siać bruk na dwa sposoby - nasiona i sadzonki.
Metoda sadzonek stosowanych w tych roślinach, które planują wykorzystać w okresie letnio-jesiennym. Zaletą metody sadzenia jest to, że pozwala ona uniknąć uszkodzenia sadzonek ziemnych pcheł. Nasiona testowane do kiełkowania wysiewa się miesiąc wcześniej przed sadzeniem w fazie 3-4 liści w stałym miejscu. Jednocześnie używają mocnych i silnych roślin usuwając uszkodzone czarne nogi (poczerniałe łodygi) i stępkę (obrzęk na korzeniach). Wzór sadzenia ma 60 cm szerokości między rzędami i 4-6 roślin na metr.
Bezpośrednio przed siewem należy przygotować nasiona. Skuteczne metody zaprawiania nasion to opatrunki termiczne. W ciągu 20-25 minut nasiona są przechowywane w gorącej (45-50 ° C) wodzie. Po wyschnięciu nasion - na szmatce lub papierowej serwetce Przetwarzanie najlepiej przeprowadzić przed siewem.
Konieczne jest również zdezynfekowanie nasion, w tym celu można je namoczyć w specjalnym roztworze - posiekać 25 g czosnku, wlać 100 g wody i zanurzyć nasiona na półtorej godziny.
Nasiona brukwi wysiewa się na początku maja, kiedy gleba nagrzewa się do głębokości siewu do + 20 ° C. Optymalna temperatura dla wzrostu wynosi 16-18 ° C. Sadzonki są w stanie tolerować mrozy do –40 ° C, a dorosłe rośliny przetrwają krótki spadek temperatury do –80 ° C. Zużycie nasion wynosi 0,2 grama na 1 m2. Głębokość siewu wynosi 1,5–2 cm, a poziom siewu wynosi 60 cm między rzędami i 8–10 nasion na metr bieżący.
Natychmiast po wysianiu wylać złoże łóżek i przykryć je spandbondem, co stworzy najlepszy mikroklimat dla wzrostu i rozwoju oraz ochroni je przed pędami krzyżowymi.
Pozostawienie polega na przerzedzeniu upraw brukwi: po raz pierwszy w fazie 2-4 prawdziwych liści, a następnie po 15 dniach jeszcze raz, celem jest pozostawienie 4-6 roślin na metr bieżący.
Dwa razy (czerwiec i lipiec) do karmienia: fosforany i nawozy azotowe 5-10 gr. na m2 lub rozcieńczonej dziewanny z obowiązkowym dodatkiem popiołu drzewnego. Podczas nawożenia połącz ich zakończenie z poluzowaniem między rzędami.
Nie trzeba dodawać, że przez cały sezon wegetacyjny łóżko powinno być czyste od chwastów.
Gdy pojawią się szkodniki, zapylaj rośliny popiołem (może to być mieszanina popiołu i tytoniu w stosunku 1: 1) lub używaj zalecanych środków owadobójczych - stosuj je zgodnie z instrukcjami.
Ważne jest regularne podlewanie rzepy, ale nie należy się tym gorliwie, ponieważ przy nadmiernej wilgotności już soczysta roślina korzeniowa staje się wodnista.
Czyszczenie
Do spożycia latem można rozpocząć zbiór 24 tygodnie po siewie - koniec lipca i początek sierpnia. W przypadku układania na jądrach i przechowywania zimowego lepiej jest wykopać korzenie pod koniec września i na początku października. Ta część brukwi, która ma być wykorzystywana jesienią, może zostać pozostawiona na łóżkach przed rozpoczęciem mrozu i wykopana w razie potrzeby. Należy pamiętać, że rośliny okopowe złapane pod mrozem o temperaturze 6-8 ° C nie są przechowywane. Delikatnie wykopuj korzenie gleby, nie narażając jej na uszkodzenia mechaniczne, a następnie pozwól jej trochę wyschnąć.
Ponieważ rutabaga jest dwuletnią rośliną do pozyskiwania jąder, należy zachować zimę osobne rośliny mateczne, z których najlepsze są sadzone w maju przyszłego roku według schematu - 70 cm między rzędami i 2-3 rośliny na metr bieżący. Pielęgnacja ługu macierzystego jest prosta i polega na odchwaszczaniu, podlewaniu, karmieniu.
Jeśli chodzi o produkcję nasion, myślę, że ważniejsze jest znalezienie sprawdzonego dostawcy nasion niż sam. Są jednak tacy, którzy odnoszą sukcesy tylko z hukiem, więc ta mała sekcja dotycząca produkcji nasion jest im poświęcona.
Wydajność nasion jednej rośliny brukwi 40–80 g. Masa 1000 nasion 1,5–3,4 g.
Najlepiej jest hodować rośliny osobno dla roślin królowej, abyś mógł poświęcić im więcej uwagi.
Czyszczenie komórek królowej przeprowadza się pod koniec września - odrzucając chore, uszkodzone, popękane rośliny korzeniowe i „podcienie”.
Przechowuje się duże, zdrowe rośliny okopowe o średnicy co najmniej 5-7 cm, które są przechowywane w piwnicach przez piaskowanie w temperaturze O + 20 ° C.
Na wiosnę przed zejściem na ląd są nietypowe, brzydkie i chore.
Posadzone we wczesnych stadiach głowy o szerokości od 70 do 50 cm posypane 1-1,5 cm.
Opieka to karmienie, pielęgnacja i kontrola szkodników i chorób. Po wyokrętowaniu (2 tygodnie) nawożenie przeprowadza się roztworem dziewanny (1: 5). Konieczne jest regularne rozluźnianie naw bocznych, usuwanie chwastów i wody.
Jądra zaczynają kwitnąć w 35-40 dni po posadzeniu. Aby rozpocząć czyszczenie, gdy strąki stają się żółto-zielone lub jasnożółte.
Rośliny nasienne są selektywnie odcinane we wczesnych godzinach porannych lub wieczornych. Odcięta część jest suszona przez 7-10 dni w wentylowanym suchym pomieszczeniu, następnie wymieszana, suszona.
Przechowywać uzyskane nasiona w suchym pomieszczeniu w ciasnych lnianych torebkach lub ciasno dopasowanych pojemnikach.
Suszone i usuwane z ziemi warzywa korzeniowe należy opuścić do piwnicy, gdzie można je przechowywać luzem, w drewnianych skrzyniach lub w plastikowych torebkach.
Przejdź do piwnicy i uważnie sprawdź zgromadzone plony. Przed dużymi mrozami zamknij wylot lub nawet przykryj zasłony warzywami z ciepłym kocem. W przypadku podniesienia wilgotności, otwórz otwory wentylacyjne lub posyp wapno na podłodze, co pochłonie nadmiar wilgoci.
Rutabaga jedną z najlepszych roślin okopowych do przechowywania na balkonie w rozgrzanym pudełku.
Osobiście radziłbym, aby był zamrożony - umyć rośliny okopowe, oczyścić je i ukryć na małej tarce, zapakowanej w pojedyncze dawki, w zamrażarce.
Życie w wiosce i posiadanie dużej ilości brukwi można doskonale przechowywać w stosach lub okopach. W celu przechowywania w rowie wykop podłużny dół o głębokości do pół metra z płaskimi ścianami i dnem. Długość zależy od ilości brukwi, którą chcesz zatrzymać. Ułóż karpiel tak, aby stożek wystawał ponad wykopem i pokryty trocinami, słomą żytnią, a następnie posypany ziemią. W zimne dni śnieg jest dodawany do góry. Ta metoda przechowywania jest odpowiednia dla miejsc, które nie są zalane ani wodą gruntową, ani stopioną wodą.
Możesz oszczędzać i obracać sok, który jest koncentratem wszystkich jego korzystnych właściwości. Aby to zrobić, lepiej jest użyć późnych odmian, które po zebraniu, umyć i wycisnąć sok na sokowirówce. Po przefiltrowaniu przez kilka warstw gęstej gazy, konieczne jest dodanie jakiegokolwiek kwaśnego soku (porzeczki, żurawiny itp.) W stosunku 4: 1 i pasteryzacja w temperaturze 80 ° C. Wlać do banków, które następnie sterylizuje się przez gotowanie przez 15 minut. Zroluj, włącz pokrowce, przykryj i pozwól całkowicie ostygnąć. Potem upewnij się, że trzymasz go w piwnicy.
Rutabaga jest również dobrze marynowana. W tym celu brukiew musi być dokładnie umyta, oczyszczona i pocięta do rozmiaru dogodnego dla Ciebie. Wlać wrzątek i pozwolić mu parzyć przez 10-15 minut, a następnie odcedzić i zalać czystą wodą, rozpuścić sól i cukier, gotować przez 15 minut. Dodaj liść laurowy, gałkę muszkatołową, pieprz i ocet i kontynuuj gotowanie, aż bruk będzie miękki. Na 1 kilogram rzepy potrzebujesz 1 litr 4% octu, 10 czarnych pieprzu, 20 gram gałki muszkatołowej, 10 gramów soli, 100 gramów cukru i kilka liści liścia laurowego. Po rzepie układa się ją we wstępnie sterylizowanych słoikach i wylewa marynatę. Zroluj i po naturalnym ochłodzeniu w piwnicy.
Użyj w gotowaniu
Brukiew pomaga poprawić procesy metaboliczne w organizmie i ma pozytywny wpływ na przewód pokarmowy, pomagając usunąć cholesterol z organizmu, a także zwiększa ruchliwość, pozytywny wpływ na trawienie. Jeśli regularnie spożywasz to warzywo korzeniowe, masz normalne krzesło, co przyczynia się do wysokiej zawartości zdrowego włókna.
To warzywo jest szczególnie potrzebne dla tych, którzy podejmują swoje zdrowie i starają się schudnąć. Ale warto pamiętać, że każda chmura ma srebrną podszewkę - musisz porzucić bruk na kimś, kto ma ostre choroby żołądkowo-jelitowe
Biorąc pod uwagę zalety brukwi, musisz znać kilka przepisów, jak szybko i smacznie ugotować.
Najłatwiejsza opcja - przygotowanie sałaty.
Spodnie pstrąga z jabłkiem.
Składniki:
Szwed - 2;
Apple - 3;
Pietruszka - 2 gałązki;
Miód, sok z cytryny, śmietana - dodaj do smaku.
Gotowanie
1. Oczyść bruk i ruszt.
2. Obierz jabłka i ruszt.
3. Wymieszaj, dodaj, jeśli chcesz miód lub cokolwiek innego.
4. Dodanie do stołu udekoruj gałązką pietruszki.
Jest to najbardziej podstawowa sałatka, która jest łatwa i szybka w przygotowaniu, ale jeśli istnieje pragnienie i wyobraźnia, możesz dostać to, co lubisz. Na przykład, dodaj pokrojoną w kostkę brukiew, pokrojoną w słodki melon, wlej miód i pozwól, aby wszystko nasiąkło miodem przez pół godziny, aby mieszać i jeść z przyjemnością. A mięsożercy mogą dodawać kawałki brukwi do sałatek mięsnych, gdzie dodadzą oryginalności smaku.
Marynowana brukiew.
Fani fermentowanych produktów do fermentacji brukwi nie będą potrzebować żadnych sztuczek. Umyć i wyczyścić rzepę, a następnie natrzeć ją tarką na marchewkę koreańską do cienkiej słomy i zalać wrzątkiem. Po ostygnięciu przenosimy go do słoika, w razie potrzeby solimy. Na wierzch kładziemy wielki kawałek chleba żytniego i rozlewamy ten biznes z ochłodzoną przegotowaną wodą i kładziemy pod ciśnieniem na 2-3 dni. Danie jest gotowe.
Zupa Rutabaga.
Ta zupa jest idealna dla wegetarian lub tych, którzy decydują się trochę rozładować.
Składniki:
1.Bryukva - 1;
2. Cebula - 1;
3. Marchewka - 1;
4. Korzeń selera - 100g.
5. Kasza jęczmienna lub pszenna - 100g.
6. Sól, przyprawy - do smaku.
7. Zieloni
Gotowanie
1. Umyj brukiew, obrać i pokroić w plasterki. Albo zamarzniemy z zamrażarki, ale jej nie ogrzejemy, ale dajmy sobie kilka godzin na rozmrożenie.
2. Umyć marchew, seler, obrać cebulę i posiekać. Możesz smażyć na patelni i bez niej można dalej korzystać.
3. Umieść to wszystko w rondlu i napełnij wodą.
4. Na małym ogniu doprowadzić do wrzenia i dodać dobrze umyte płatki zbożowe i przyprawy do smaku.
5. Gotuj na małym ogniu, aż płatki zostaną całkowicie ugotowane.
6. Po podaniu zupy służymy do udekorowania stołu zielenią.
Oczywiste jest, że można użyć rzepy jako przydatnego wypełniacza dla każdego, w tym zupy mięsnej.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Przydatne i lecznicze właściwości brukwi ze względu na substancje i elementy składowe. Od czasów starożytnych zalecano swedom używanie starców, ponieważ uważano, że poprawia witalność i poprawia odporność. Zalecono jej stosowanie w przeziębieniach, ponieważ zawiera dużo witaminy C i pomaga rozrzedzić plwocinę w oskrzelach suchym kaszlem. Posiadając właściwości moczopędne, dobrze jest go stosować w celu łagodzenia obrzęku nerek i chorób układu krążenia i chorób.
Świeży sok z brukwi ma wyraźne właściwości antybakteryjne, które stosuje się w leczeniu ropnych ran i oparzeń.
PRZEPISY.
W leczeniu suchego kaszlu zaleca się przyjmowanie soku z brukwi z miodem. Robi się to po prostu. Umyta i obrana brukiew przechodzi przez maszynkę do mięsa. Miód dodaje się do uzyskanej owsianki w stosunku wagowym 2: 1 i miesza aż do uzyskania jednorodnej masy. Stosuj 4-5 razy dziennie na łyżeczkę, popijając szklanką ciepłej przegotowanej wody
Przepis na przewlekłe choroby płuc.
Składniki:
Szwed - 1 kg;
Miód - 5 łyżek. łyżki;
Masło - 100 gr.;
Orzechy włoskie - 100g.
Gotowanie
Umyte i obrane rutabag pokroić na kawałki i gotować na maśle na małym ogniu, aż będzie na wpół ugotowane, następnie polać miodem i gotować na wolnym ogniu, aż w pełni ugotowane (bruk mięknie). Weź trzy razy dziennie, posypując pokruszonymi orzechami.
Przed zwróceniem się w stronę potu nie jest to produkt spożywczy, ale jako surowiec do przygotowania leków chcę przypomnieć, że w żadnym wypadku nie można samoleczyć. Wszelkie środki ludowe mogą być stosowane dopiero po spotkaniu i zatwierdzeniu przez lekarza prowadzącego.
Stosuj w kosmetologii
Głównym narzędziem przygotowanym z brukwi do celów kosmetycznych jest sok z brukwi. Jest przygotowywany po prostu - na sokowirówce lub przez wyciśnięcie miazgi. Nie rób tego na przyszłość. Brukiew jest dobrze utrzymana, więc jeśli to konieczne, wystarczy wziąć kilka roślin okopowych (lub jedną dużą) i przygotować odpowiednią ilość niezbędnych surowców.
Najprostszym sposobem użycia soku z rzepy jest oczyszczanie skóry za pomocą wacików bawełnianych. Ponadto, aby wzmocnić cebulki włosów, możesz wcierać niewielką ilość soku w głowę.
Możesz użyć miąższu rzepy do nałożenia masek przeciwstarzeniowych: wymieszaj miazgę ze śmietaną do stanu mącznego, dodaj 1 łyżeczkę ogórka ogórkowego i taką samą ilość miodu; wymieszać i nałożyć na 10 minut na skórę twarzy. Zdejmij maskę kosmetycznym wacikiem.
Aby odświeżyć skórę twarzy i nasycić ją witaminami, proponuję następujący przepis na prostą maskę witaminową opartą na brukcie: zetrzyj warzywo (2 łyżki stołowe w startej formie), dodaj 1 łyżkę soku z marchwi i łyżeczkę miodu; wymieszać z 2 łyżkami. łyżki twarogu i aplikuj przez 10 minut. Spłukać ciepłą wodą, a następnie umyć zimną wodą.
;
Jeśli są nawet nasze krajowe warzywa, chrzan oczywiście odnosi się do nich. Zrobili wiele powiedzeń o nim, a nawet nazwali go czymś. Ale to go nie pogarsza. Wielu uprawia je na swoich działkach. Spróbujemy tej sekcji wzbogacić swoją wiedzę na temat tego warzywa.
Chrzan jest taki sam - Chrzan lub Wioska Chrzan (łac. Armour; cia rustic; na) to gatunek wieloletnich roślin zielnych z rodzaju chrzan (Armoracia) z rodziny Brassicaceae.
Znalazł swoje miejsce w folklorze i chrzanie:
Niezła rozmowa, chrzan, rzodkiewka, kwaśna kapusta.
Chrzan i rzodkiewka, cebula i kapusta - nie odpuszczą.
Pieprzyć tak, kapusta nie jest jedzeniem?
Jedz i kurwa, jeśli nie ma tarczy.
Gość do piekła, rzodkiewka, drogi gościu.
Elnik, Bereznik niż nie drewno? Pieprzyć tak, kapusta nie jest jedzeniem?
Jedz chrzan, a będziesz wytrwały.
Nie szczęśliwa tarka, ale na jej bokach tańczy.
Ten sam szczupak, ale pod chrzanem.
Rzodkiew chrzanowa nie jest słodsza, diabeł diabła nie jest łatwiejszy. (Rzodkiew chrzanowa nie jest słodsza, węgiel sadzowy nie jest bielszy).
Podarowałem chrzan lepiej niż kupiłem melon
Pieprzyć tak rzepę, a nawet rzadko.
W obcej ziemi i słodkiej musztardzie, aw ojczyźnie chrzan na słodycze.
Cechy biologiczne i opis botaniczny
Roślina wieloletnia, jej ciało magazynowe - kłącze. Korzeń jest gruby, rozgałęziony, zdolny do penetracji na duże głębokości. Łodyga wyprostowana, rozgałęziona. Dolne liście są duże, podłużne lub podłużne, owalne z wypatroszoną krawędzią. Dolne liście łodygowe są podzielone pinnatowo, środkowa warstwa jest podłużna lancetowata, a górne są liniowe, prawie całe. Kwiaty są małe, białe, skupione w kwiatostanie pędzla, pojawiają się w maju i czerwcu. Kwitnie obficie, ale w większości form uprawnych nasiona nie są związane, podczas gdy na wolności - jest zestaw nasion. Owoce - podłużne, owalne lub kuliste strąki.
Roślina jest odporna na zimno i odporna na mróz, zdolna wytrzymać ekstremalnie niskie temperatury nawet w warunkach bez śnieżnych zim. Chrzan rodzi się wegetatywnie i aby dać potomstwu zdolność do prawie każdego korzenia. Dzięki tym dwóm właściwościom chrzan otrzymał tak szeroką, prawdziwą, najczęściej niekontrolowaną dystrybucję. Ponadto chrzan jest cieniem tolerancyjnym i należy do grupy roślin kochających wilgoć.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Chrzan był na stołach ludzi ponad 4 tysiące lat temu, ale używali głównie jego dzikich form, które nawet wtedy rosły na wilgotnych łąkach, wzdłuż rzek i na brzegach strumieni. Historia jego pochodzenia pochodzi z regionów Morza Śródziemnego. W Rosji chrzan był już w IX wieku, ale w Europie zaczął zyskiwać na popularności od 15 wieku.
Teraz chrzan jest powszechny wszędzie, ponieważ jego cechy biologiczne pozwalają na uprawianie tego nie fantazyjnego warzywa wszędzie.
Chrzan jest szeroko rozpowszechniony w naszych ogrodach i ceniony nie tylko dlatego, że wielu uważa, że rośnie wszędzie, ale także dlatego, że ma wiele korzystnych właściwości: poprawia trawienie, pobudza apetyt, dzięki solom żelaza, fosforu i kwasu askorbinowego a potas ma działanie lecznicze na zapalenie uszu, gardła, pomaga w zapaleniu ucha i korzonków nerwowych, jest stosowany do usuwania kamieni z pęcherza moczowego. Ponadto zawiera witaminy PP, B2, B6, B8, B9. Liście zawierają dużo karotenu.
Chrzan jest ulubioną i powszechną przyprawą przy przygotowywaniu dużej liczby potraw. Krótko mówiąc, potrzebny był magazyn przydatny i spiżarnia.
Zajmijmy się wspólnym rozwojem technologii.
Lokalizacja i gleba
Jak wspomniano powyżej, wielu wierzy, że piekło cieszy się, że jest zadowolone z niewielkiej ilości - tak nie jest. Uwielbiamy umieszczać go gdzieś na podwórku ogrodu, uważając go za prawie chwast i dlatego dajemy mu niedogodność, krawędzie ogrodu lub kawiarni za urządzeniami sanitarnymi. Ale aby uzyskać dobre zbiory wysokiej jakości chrzanu, konieczne jest wyizolowanie obojętnej kwasowości, żyznej, wypełnionej materią organiczną, oświetlonej działki z gliniastą lub piaszczysto-piaszczystą ziemią, a zrobi to wysuszone torfowisko. Warunkiem koniecznym jest czystość wieloletnich chwastów, zwłaszcza pełzającej trawy pszenicznej, która po prostu pozbawi cię kłosów. Nie jest konieczne przydzielanie do niego ciężkich gleb, ponieważ doprowadzi to do rozgałęzienia kłączy i pogorszenia jakości plonu oraz ilości chrzanu. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę zdolność chrzanu do „skradania się” po ogrodzie, lepiej jest umieścić tę fabułę zwięźle i tak, aby w przyszłości łatwo było walczyć (i oczywiście wygrywać) ze swoim potomstwem.
W przypadku chrzanu prawie wszystkie uprawy są odpowiednie jako prekursor, niepożądane jest, aby były to rośliny pokrewne rodzinie kapusty, aby uniknąć pospolitych chorób i szkodników.
Od upadku 1 metr kwadratowy. zrobić: superfosfat 50-70 g., chlorek potasu 20-30 g, próchnica (kompost) kilka wiader (10-12 kg). Jeśli gleba jest kwaśna, konieczne jest wapno - dolomit lub popiół drzewny - 1 do 2 kg na m2. Przy wytwarzaniu popiołu drzewnego można przynajmniej dwukrotnie zmniejszyć dawkę fosforu i potasu lub całkowicie je porzucić. Nawożenie odbywa się do głębokości horyzontu uprawnego - mówiąc prościej, za pomocą łopatki bagnetowej.
Bezpośrednio przed siewem zrób 5 gr. fosforowy i 10 g. Azot.
Materiał do sadzenia, odmiany, terminy, schemat sadzenia
Odmiany chrzanu to nie tyle - B.E. (Borys Jelcyn), Atlant, Wołkowyj, Wołkowski, Jelgawa, Łotewski, Marun, Rostowski, Ryga, Dziki, Suzdal, Tolpuchowski.
Najczęstsze odmiany:
Atlant - odmiana w połowie sezonu (86-100 dni w sezonie wegetacyjnym). Kłącze gładkie, z kilkoma guzkami, białe z odcieniem szarości. Masa kłączy 350-380 gr., Długość 25-45. Miąższ nie jest soczysty, gęsty, biały. Rdzeń jest słabo wyrażony, zaokrąglony. Odporna na suszę.
Valkovsky - późne dojrzewanie (180 - 200 dni w sezonie wegetacyjnym) ma przyjemny smak i aromat. Korzeń jest żółtawy, miąższ soczysty, biały. Długość korzenia 50 cm, grubość - 3 cm, masa jednego korzenia 180 gr.
Tolpukhovsky - późne dojrzewanie (okres wegetacji 145 dni). Rozeta liści stojących. Liście są podłużne, zielone. Kształt kłącza jest płaski, cylindryczny, miąższ jest biały. Długość korzenia - 35 cm, waga 250.
Suzdal. Odmiana znana jest od ponad 150 lat. W połowie dojrzewania (140-160 dni) liście są ciemnozielone. Długość płyty 75 cm, szerokość 25, ogonek długości 20–55 cm, masa kłączy 150–180 g, średnica 2-3 cm, długość do 40 cm, miąższ jest biały. Zbiory w 1 roku 0,8-1 kg na 1 m2; w 2 - 1,5-1,8 kg na 1 m2.
Ale najczęściej chrzan nie zwraca uwagi na używanie materiału do sadzenia pod ręką lub jeśli istnieje chęć chrzanu, pytali sąsiadów lub znajomych, a nawet wykopywali niedogodności.
Pomimo tego, że w jednym miejscu chrzan może rosnąć do 5 lat, lepiej jest dawać mu pierwszeństwo w rocznej uprawie, a wtedy otrzymasz soczyste korzenie, a nie zdrewniałe, jak w starych nasadzeniach chrzanu. Sadzonki są rozmnażane w celu rozmnażania jesienią - stosuje się segmenty korzeni rocznych o średnicy 0,5–1,5 cm, długości 20–25 cm. Najlepiej nadają się korzenie boczne z dolnej części kłącza. Z jednej rośliny otrzymujesz 4-6 sadzonek. Chrzan jest sadzony na wiosnę, ale można to zrobić jesienią. Jeśli zdecydujesz się zrobić to wiosną, materiał do sadzenia jest przechowywany w piwnicy w warstwie piasku.
Lądowanie odbywa się według schematu: 30-35 cm z rzędu, a rozstaw rzędów wynosi 60-70 cm, a więc na metr kwadratowy. Konieczne jest posadzenie 5-6 sadzonek. Lądowanie odbywa się w podgrzanych grzbietach do takiej głębokości, że szczyt cięcia ma głębokość 4-5 cm. Usiądź pod kątem 30-45 stopni, upewnij się, że dolna część dna. Aby uniknąć nieporozumień - podczas zbioru materiału do sadzenia konieczne jest ucięcie dna pod kątem i wyrównanie góry. Przed sadzeniem konieczne jest usunięcie grubego worka ze środka cięcia, uśpionych pąków bocznych i małych korzeni. Pąki i korzenie z dna zakorzenią się i z górnych liści. Jeśli sadzenie jest stosowane nie pod kątem, ale poziomo, to czyszczenie nie jest przeprowadzane. Do otworów do lądowania użyj drewnianego kołka.
Aby uniknąć wzrostu chrzanu, dzięki bocznym korzeniom, możliwe jest zabezpieczenie boków plastikowymi osłonami lub łupkiem wykopanym wcześniej w ziemi.
Chociaż roślina chrzanowa nie jest kapryśna, nadal potrzebuje odchwaszczania z chwastów, rozluźniając odstępy i regularne podlewanie w sezonie.
Bardzo ważne jest, aby zniszczyć skorupę gleby w celu poprawy właściwości powietrza w glebie.
Chrzan reaguje na podlewanie i reaguje na nie plonami, jeśli nie wchodzisz w nie, korzenie są małe i suche. Konieczne jest podlewanie z częstotliwością 2 tygodni, koncentrując się oczywiście na pogodzie.
Latem kilkakrotnie spud i regularnie chwastów. 1-2 razy pożywienie: 20 g mocznika, 40 g superfosfatu i 15 g chlorku potasu na 1 m2. Ta część sadzenia, która ma być przechowywana zimą w piwnicy, powinna otrzymać podwójną dawkę nawozu potasowego do ostatniego karmienia, co przyczyni się do utrzymania jakości i bezpieczeństwa.
Szkodnikiem, który może przeszkadzać chrzanowi, są pchły krzyżowe - pestycydy mogą być użyte do ich zwalczania, ściśle według instrukcji i zaleceń, a można przygotować roztwór do opryskiwania (100 g zmielonego czerwonego pieprzu i 200 g suchego proszku musztardowego jest wymagane na 10 litrów wody). W starszych roślinach (2 i więcej lat) do dalszego łamania łodyg kwiatowych.
Najlepszym zapobieganiem chorobom i negatywnym skutkom ewentualnych szkód dla szkodników jest utrzymanie wysokiego poziomu rolnictwa i poziomu technologii rolniczej.
Dobra metoda zwiększania plonów i poprawy jej jakości - na początku lipca, po wykopaniu szczytu chrzanu, pokrój korzenie nożem - wtedy składniki odżywcze trafiają głównie do głównego korzenia. (nie zapomnij posypać)
Czyszczenie
Chrzan uprawia do 2 kg. na placu licznika. Kłącza grubsze niż 1,5 cm są używane jako pokarm, niektóre są wykorzystywane do produkcji materiału sadzeniowego, a małe korzenie są wyrzucane. Kopią chrzan jesienią lub wiosną. Liście chrzanu zaczynają być wykorzystywane w przygotowaniu roll-upów w sierpniu. Jesienią zbiory odbywają się pod koniec października: wyciąć liście i kopać widelce chrzanu kopiąc kłącza. Jednocześnie konieczne jest ostrożne potrząsanie ziemią, aby pozostałe korzenie nie stały się w przyszłości źródłem niekontrolowanych plantacji chrzanu.
Oczywiście, piekło na nasionach prawie nikt nie zasadzi, częściej po prostu bierze mały kłącze, w ciągu kilku lat, aby rozpuścić go w wystarczającej ilości, ale tutaj jest osoba, która zdecydowała się podjąć tę cenną i poszukiwaną kulturę na dużą skalę lub podczas rozwoju szczególnie lubianej odmiany Możesz rozmnażać chrzan i przy pomocy nasion.
Do wykorzystania jako jądra dobrze rozwinięte korzenie mają 25-30 cm długości i są sadzone w ziemi w nachyleniu do wysokich, dobrze nawożonych grzbietów według schematu 60 o 60. Są one skrapiane ziemią o 2-3 cm, a gleba jest zagęszczana. Pielęgnacja jest taka sama jak przy uprawie chrzanu na kłączach, tylko z wielką starannością i dokładnością. Okres kwitnienia jest wydłużony - nie będzie działać, czekając na dojrzewanie wszystkich nasion - możesz je stracić przy silnym wietrze lub deszczu. Dlatego zbiory zaczynają się od zarumienienia 70% strąków. Są wymieszane i suszone w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, bez bezpośredniego światła słonecznego na nasiona. Nasiona są przechowywane w ciasnych workach lub w szklanych nieprzezroczystych pojemnikach z ciasną pokrywką. Nasiona kiełkujące zachowują do 3 lat.
Lodówka
Aby umyć chrzan i włożyć pudełka na warzywa, zaoszczędzisz miesiąc, a nie więcej. Obrany ruszt chrzanowy, zapakowany w worki do zamrażarki, tam będzie leżał do nowych zbiorów. Suszyć
Umieść w ciepłym wentylowanym miejscu i dokładnie wysusz, a następnie zmiel na proszek. Przechowywać proszek w szczelnym pojemniku w suchym miejscu. Posiekać chrzanowe pierścienie i wysuszyć w piekarniku, takie pierścienie są dobre do dodania do zupy jako przyprawy. Przed użyciem wlać do płytkiego naczynia i dodać ciepłą wodę, pęcznieje.
Przekręcamy chrzan w maszynce do mięsa i wkładamy do puszek, dodajemy sok z buraków, sól, w razie potrzeby cukier, wlewamy ocet. Zakorkowany i włożony do lodówki.
Piwnica lub piwnica.
Ze względu na bakteriobójcze właściwości chrzanu można go przechowywać przez długi czas, co ułatwia przechowywanie go w piwnicy lub piwnicy. Najlepiej przechowywać go w drewnianym pudełku, posypując piaskiem - zalać 3-5 cm piasku na dnie pudełka i włożyć chrzan tak, aby się nie stykał, wlać z piaskiem i ponownie włożyć. I tak do góry. Jeśli piekło zaczyna wysychać, możesz lekko zwilżyć piasek.
Aplikacja do gotowania
Więc jak się rozwijać i jak oszczędzać chrzan, który znasz, z pożytecznymi właściwościami, teraz dowiedz się, jak ugotować go smacznie i stosować w tradycyjnej medycynie.
Jednym ze sposobów przechowywania i gotowania jest marynowanie chrzanu.
Wymagane składniki:
Chrzan - 0,5 kg;
Ocet - 1 łyżka;
Cukier - 1 łyżka;
Goździk - 2 pąki;
Cynamon - jedna trzecia pałeczek;
Sól do smaku.
Gotowanie
1. Rozpuścić sól, cukier, cynamon i goździki.
2. Zagotuj powstały roztwór.
3. Schłodzić do 500 ° C i wlać ocet.
4. Pozwól nam zostać jeden dzień.
5. Pocierać oczyszczone i umyte chrzan i wymieszać z marynatą.
6. Zroluj i pasteryzuj.
7. Schłodzić do piwnicy lub schować się w lodówce.
Gotowanie „rosyjski chrzan stołowy”. Wierzono, że nie należy gotować chrzanu z wyprzedzeniem, ale tylko bezpośrednio przed jedzeniem.
Wymagane składniki:
Chrzan - 3-5 średnich kłączy;
Woda - na żądanie;
Miód - 1 łyżka;
Sól - do smaku;
Plasterek cytryny;
Śmietana - 1 łyżka.
Gotowanie
1. Czyścimy kłącza nożem bez mycia wodą, aby nie zmyć z niego „pieprzonego”.
2. Wcieraj drobną tarkę i natychmiast włóż do małego słoika, nie pozwalając na wyschnięcie.
3. Następnie dodaj zimną przegotowaną wodę, miód i sól - wszystko to miesza się, aby uzyskać stan bardzo gęstej pasty.
4. Wyciśnij cytrynę i wymieszaj ponownie.
5. Przed podaniem dodać śmietanę.
Gotuj i podawaj tuż przed jedzeniem. Uważa się, że ta przekąska zachowuje swoje prawdziwe właściwości tylko 8-12 godzin.
Najprostszym sposobem przygotowania chrzanu jest wcieranie go w sałatkę. Aby to zrobić, dodaj startego korzenia chrzanu w posiekaną marchewkę i kapustę. Wymieszać i zjeść świeże.
Dobry kucharz „pierdolony” makaron. Aby to zrobić, w drobno startym chrzanie dodać ocet i zamieszać w paście. Przechowywać w lodówce w szczelnie zamkniętym pojemniku. Używaj do smarowania chleba lub mięsa.
Teraz poproszę cię o usunięcie wrażliwych ludzi i dzieci z ekranu, ponieważ twoja uwaga wydaje się być recepturą słynnego „chrzanu”. Najprostszym przepisem na ten interesujący napój jest wrzucenie kilku małych korzeni chrzanu do butelki wódki i używanie go przez tydzień w ciepłym, nieoświetlonym pokoju po schłodzeniu. (Osobiście jestem przeciwny używaniu alkoholu w jakiejkolwiek jego formie, formie i przejawach, ale tradycje uczty na Matce Rosji są zbyt silne). Ale to najprostsze, proponuję poważniejszą recepturę, która spodoba się smakoszy.
Wymagane składniki:
Wódka - 1 butelka;
Chrzan - 2-3 korzenie;
Pieprz czarny, czerwony - 1 groch;
Goździk i odrobina wanilii;
Sok cytrynowy - z pół cytryny;
Miód - łyżka 1 godzina.
Gotowanie
1. Wytnij chrzan i włóż do butelki.
2. W wódce rozpuścić wszystkie przyprawy.
3. Wlać wódkę chrzanową.
4. Domagaj się tygodnia w ciemnym chłodnym miejscu.
5. Odcedzić i dodać miód.
6. Aby utrzymać kolejny tydzień, a następnie użyć umiarkowanie po wstępnym schłodzeniu.
Uważa się, że najlepiej jest pić bzdury pod galaretką i wlać do schłodzonych kubków w zamrażarce.
Nie należy jednak zapominać, że bez liści chrzanu trudno sobie wyobrazić puszkowanie ogórków i pomidorów.
Zastosowanie chrzanu w medycynie ludowej
W medycynie ludowej chrzan jest również szeroko stosowany. Jego działanie na leki wynika z zawartych w nim korzystnych substancji. Bez magii, tylko chemia.
Zaleca się dodanie trochę zmielonego chrzanu podczas mycia zębów - jego włókna poprawiają stopień czyszczenia zębów, a właściwości bakteriobójcze tłumią patogenną mikroflorę.
Kleik chrzanowy stosuje się na wrzody, ropne rany i zapalenie ucha. Często wyrabia się go z niewielką ilością naturalnego miodu.
Sok rozcieńczony wodą 1: 2 jest używany do płukania jamy ustnej dusznicą bolesną.
Pasta z chrzanu może być stosowana zamiast tynku gorczycowego z zapaleniem korzonków.
Możesz jeździć robakami, jeśli jesz świeży chrzan na toshchak.
Wchodząc w dietę chrzanową otrzymujesz dodatkowy zestaw witamin, który jest tak bogaty, a także stymuluje jelita i całe trawienie. Tylko uważaj, chrzan znacząco zwiększa apetyt.
Wciąż jest wiele różnych przepisów opartych na chrzanie, nie powinieneś ich wszystkich dawać, bo możesz skorzystać ze specjalistycznych źródeł. Ale nie męczy mnie przypominanie, że ciało każdej osoby jest bardzo indywidualne, a to, co przynosi ulgę jednej osobie, może być komplikacją dla innej. To tak jak słynne powiedzenie, że rosyjski jest dobry, a niemiecki to śmierć. Dlatego nie ma tradycyjnej medycyny bez konsultacji z lekarzem.
Jestem pewien, że uprawiasz chrzan na fabule - taka jest tradycja prawie każdego rosyjskiego rolnika, ale mam nadzieję, że ta informacja zachęci cię do poważniejszego podjęcia piekła - wybierania odmian i przejścia na jednoroczną technologię uprawy.
I pamiętajcie, kiedy mówią, mówią do was piekło, to znaczy warzywo do pomocy.
Zastosowanie chrzanu w kosmetologii
Pomimo „męskiej” nazwy i pewnych skojarzeń, to warzywo było używane przez piękno od czasów starożytnych, aby zachować jego piękno.
Najprostszym środkiem chrzanu są maski wykonane ze świeżej miazgi lub pocierające twarz sokiem. Dla masek użyj papki, uzyskanej przez pominięcie chrzanu przez maszynkę do mięsa. Zawiesinę pozostawia się do osadzenia (10-15 minut), aby usunąć gorzki, walczący zapach nosa i nałożyć na twarz. Po 10-15 minutach zmyć i wytrzeć bawełnianym wacikiem.
Sok jest uzyskiwany przez wyciskanie wcieranej masy przez dwie lub trzy warstwy gazy i używany do wycierania skóry wacikami. Po zabiegu warto również umyć.
Maska na twarz wykonana w następujący sposób jest dobrze odświeżona i wybiela: łyżeczka startego chrzanu, łyżeczka soku z cytryny, łyżeczka śmietany jest mieszana; ostrożne mieszanie i obracanie tej jednolitej pasty jednolitą warstwą nakłada się na twarz przez 15 minut. Następnie zmyć ciepłą wodą.
Chrzan pomoże w pielęgnacji osłabionych opadających włosów, wzmacniając je.
Weź korzeń chrzanu, pocierać, wycisnąć sok, rozcieńczyć wodą (1: 1), dodać trochę miodu i nałożyć na włosy. Po 20-30 minutach spłucz ciepłą wodą i umyj włosy szamponem.
Podczas korzystania z tradycyjnych kosmetyków nie zapomnij wziąć pod uwagę indywidualnych cech.
Pamiętaj, aby sprawdzić wrażliwość swojej skóry na preparaty na bazie chrzanu. Robi się to w ten sposób - z tyłu dłoni nałóż niewielką ilość zalecanego produktu na taki sam okres, jak określono w przepisie. Zmyć i poczekać chwilę, aby upewnić się, że nie występują nieprzyjemne skutki uboczne.
;
Katran (Crambe) to rodzaj wieloletnich lub rocznych roślin z rodziny kapusty (Brassicaceae). W rzeczywistości katran jest najbliższym krewnym chrzanu i może go dobrze zastąpić. Faktem jest, że wielu miłośników chrzanu, kupujących słoiki o nazwie „Chrzan w sklepach” w sklepach często je dokładnie katran, nie zauważając żadnej różnicy. Rozważmy dla siebie tę niezwykłą i rzadką kulturę w naszym regionie i zdecydujmy, czy nadać jej miejsce w łóżkach ogrodowych, czy też będziemy zadowoleni ze starego sprawdzonego chrzanu.
Opis botaniczny i cechy biologiczne
Katran to wieloletnia roślina jednoroczna zielna. Taproot, słabo rozgałęziony, soczysty, łamliwy. Główny korzeń idzie na wielkie głębokości, co powoduje wysoką mrozoodporność zimą - jest w stanie tolerować przymrozki do minus 40 stopni (jeśli jest pokrywa śnieżna). W przeciwieństwie do chrzanu, jego korzeń jest gruby, mięsisty, szaro-biały, prosty, gładki, o regularnym kształcie cylindrycznym. Jego długość sięga 35 centymetrów, średnica do 7, a czasami waga przechodzi na kilogram. Rosnące z nasion w pierwszym roku życia rośliny tworzą rozetę 4-5 liści, w trzecim roku powstaje rozeta 10-18 liści. Liście słabo lub silnie rozcięte, petiolate, 60-90 cm długości, 25-75 cm szerokości.
Kwitnące pędy powstają w roślinach od trzech lat. Są bardzo rozgałęzione - ich wysokość wynosi 100-150 cm, kwiaty są białe, z przyjemnym aromatem miodowym. Owoc jest nie otwierającym się strąkiem, który ma tylko górny segment, dlatego z wyglądu przypomina kulisty orzech o średnicy 4-6 mm z mocną drewnianą korą. Wewnątrz owocu znajdują się nasiona podobne do nasion kapusty. W roślinach w czasie dojrzewania nasion łodygi wysychają, a korzenie giną. Masa bezwzględna 1000 nasion wynosi 35 gr.
Rasa katran może nasiona i korzeniowe. Nasiona charakteryzują się głębokim spoczynkiem.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Dzikie gatunki katran są wszechobecne, zwykle rosną w stepach, kamienistych i piaszczystych glebach, zboczach, piargach, wychodniach kredy, w górzystym terenie i na wybrzeżach. Jego odmiany występują w Europie, Afryce Wschodniej i południowo-zachodniej Azji.
Istnieje ponad 20 gatunków katranów, z których tylko 4 są uprawiane na naszych otwartych przestrzeniach: katran morski, katran orientalny, katran w kształcie śliwki, katran Tatar (step).
W naszych własnych szerokościach geograficznych katran otrzymał swoją dystrybucję ze stepów Krymu. Już w 1786 roku angielska podróżniczka Elizabeth Kraven napisała o quatrain: „Nigdy nie miałem okazji zjeść takiego pysznego i przyjemnego chrzanu”. Pod koniec XIX wieku akademik P.S. Pallas zauważył duże rozmieszczenie dużych rezerw katranu na Krymie i polecił je do użytku przemysłowego. Następnie rozpoczęto masowe przygotowanie go w puszkach i wdrożenie pod przykrywką „Chrzanu stołowego”. Jednak wraz z szeroką falą orania stepów i dziewiczych ziem, naturalne populacje Qatran doszły do skutku w połowie XX wieku, a pracownicy stacji doświadczalnej piekarni Simferopol zaczęli aktywnie badać to warzywo w celu wprowadzenia tej uprawy do produkcji przemysłowej. Otrzymano odmiany katran, od których rozpowszechniła się odmiana Krymsky i szeroko rozpowszechniona odmiana Accord.
Korzenie katranu mają wysoką wartość odżywczą, ale są używane nie tylko do jedzenia, ale także do świeżych liści. Katran zawiera: dużo suchej masy - korzeń 35%, liście do 15%; cukry, odpowiednio - 14 - 2%; lysocin - 400 i 200 µg; dużo fosforu, potasu. Katran jest dobrym źródłem witamin C, B, PP i karotenu. Zawiera katran i olejek eteryczny, który powoduje zapach i ostry smak.
Wegetatywna część rośliny jest ceniona w hodowli zwierząt jako pożywna żywność dla bydła i drobnego inwentarza żywego.
Nasiona katranu, zawierające do 45% oleju tłuszczowego, służą jako surowiec do produkcji oleju technicznego, wosku i różnych paliw i smarów.
Interesującą cechą katranu jest to, że jego wegetatywna masa zawiera naturalny stymulant wzrostu, a jeśli rzędy roślin warzywnych są mulczowane przy pomocy liści katran, odnotowuje się ich szybki wzrost.
Ponieważ korzenie katrana są praktycznie nie do odróżnienia w smaku od chrzanu, ich zastosowanie jest podobne do tego warzywa. Mięsiste i soczyste korzenie katran są spożywane zarówno surowe, jak i konserwowane.
Jego chemikalia powodują jego szerokie zastosowanie w medycynie tradycyjnej. W krajach Kaukazu bardzo często młodzi mężczyźni używają młodych pędów katranu jako źródła witaminy C i jako środka ulepszającego męski element.
Bydło nie pożera liści katranu, a sam quatran w okresie kwitnienia jest dobrą rośliną miodową.
Lokalizacja, płodozmian i gleba
Pomimo tego, że katran jest jedną z najbardziej nietrwałych roślin uprawnych, w celu uzyskania wysokiej jakości plonów konieczne jest przeznaczenie na nią nawet żyznych obszarów o silnie uprawnej glebie, lekkich i średnich rozmiarach cząstek z dobrymi właściwościami wody i powietrza. Qatran nie toleruje bliskiej odległości wód gruntowych, nizinnych, terenów podmokłych i nie lubi zasolonych gleb. Optymalne dla niego są gleby, które są blisko w reakcji środowiska glebowego na obojętne (pH 6,5-7,0). Jeśli strona jest kwaśna, konieczne jest wapnowanie.
Na początkowym etapie rozwoju (pierwszy rok) kwatran pozytywnie reaguje na wilgotną glebę, później, gdy rozwija się potężny system korzeniowy, nie jest to tak wymagające wilgoci.
Wybierając miejsce do siewu katran, należy pamiętać, że najprawdopodobniej użyjesz go w jednym obszarze przez co najmniej dwa lata. Miejsce powinno być wybrane chronione przed wiatrem i dobrze oświetlone. Konieczne jest wybranie miejsca oczyszczonego z wieloletnich chwastów. Ponadto, cel twojej uprawy wpłynie na wybór lokalizacji dla katran - faktem jest, że często używają katran jako rośliny ozdobnej, ponieważ jej kwitnienie jest rozciągnięte przez miesiąc. Ponadto, gdy jest stosowana jako przemysłowa roślina miodu, gdzie korzenie są produktami ubocznymi, jest całkiem możliwe uprawianie ich w obszarach odgałęzień.
Najlepszymi prekursorami Qatran są ziemniaki, w których stosuje się wyższe dawki nawozów organicznych. Dobrze jest siać po pomidorach, ogórkach i zieleni, a także po rocznych roślinach strączkowych. Nie jest konieczne umieszczanie go po ściśle pokrewnych roślinach z rodziny kapusty, ponieważ będzie to dotknięte powszechnymi chorobami i szkodnikami. Po katrana możesz zasiać dowolne rośliny z wyjątkiem kapusty.
Powrót do poprzedniego miejsca uprawy nie wcześniej niż za 4 lata. W tym samym miejscu może być uprawiana do 5 lat.
Uprawa obejmuje obowiązkową głęboką uprawę główną lub kopanie, najlepiej do głębokości warstwy uprawnej - pozwoli to systemowi korzeniowemu quatranu na aktywny wzrost w początkowych fazach rozwoju. Dobrze go uprawiaj na podwyższonych grzbietach.
Podczas siewu wiosną należy przeprowadzić bronowanie wczesną wiosną, aby zamknąć wilgoć i wypoziomować glebę, a tuż przed siewem ponownie zagrabić lub uprawiać z obowiązkowym zagęszczaniem gleby.
3 - 5 kg próchnicy na 1 m2 lepiej nadaje się do podstawowego wypełnienia gleby nawozami organicznymi, a 20-25 g zaleca się dodawać z nawozów mineralnych. potaż, 10-15 gr. fosforowy, który przyczynia się do aktywnego rozwoju systemu korzeniowego.
Jeśli jesteś zwolennikiem stosowania wyłącznie nawozów organicznych, zalecam zwiększenie dawki kompostowania o co najmniej 2 - 2,5 razy. Możliwe jest również dodanie 200 gramów przesianego popiołu drzewnego na metr kwadratowy do nawozów mineralnych zamiast nawozów mineralnych.
Jeśli gleba jest kwaśna, dodaj dolomit lub popiół drzewny - 1 - 2 kg na m2. Bezpośrednio przed siewem zrób 5 gr. fosforowy i 10 g. Azot. Przed wysiewem można także moczyć kłącza w roztworze mikroelementów.
Siew Odmiany i przygotowanie nasion
Nie ma tak wielu odmian katranu, jak by się chciało. Jednak, jak mówi przysłowie: W przypadku braku pieczęci piszą w prosty sposób.
Będziemy kontynuować to, co mamy i jak najlepiej to wykorzystać.
Tak więc odmiany katran.
Variety Accord. Gatunek jest zalecany do stosowania w świeżym i przetworzonym wyglądzie zarówno korzeni, jak i liści. Rozeta liści jest częściowo uniesiona, dobrze liściasta. Liść jest duży, delikatny, soczysty, bez pokwitania. Roślina okopowa jest cylindryczna, prosta, gładka, waży 150-250 g. Miąższ jest biały, gęsty, o smaku i aromacie podobnym do chrzanu. Siew nasion pod zimą lub wiosną po 3-miesięcznej stratyfikacji. Zalecany schemat sadzenia to 70 x 40 cm. Preferuje dobrze ustrukturyzowane, żyzne gleby. Wydajność zielonej masy wynosi 2,7 kg / m². m., rośliny okopowe - 1,2-1,8 kg / sq. m
Odmiana - krymska. Odmiana ta została wyhodowana w wyniku selekcji grupowej z populacji dzikiej quatry, która rosła podczas hodowli na Krymie. Podczas sadzenia sadzonek sezon wegetacyjny wynosi 160 dni. Wydajność od 1 do 1,5 kg na metr kwadratowy. Ciało jest soczyste. Odporny na mróz
Katran może rozmnażać się przez nasiona (owoce), sadzonki i wegetatywnie (sadzonki korzeniowe).
Uważa się, że najlepszym czasem na siew katranu za pomocą nasion jest jesień, czyli koniec września na początku października (podczas siewu roślin ozimych). W tym czasie występuje naturalne rozwarstwienie nasion.
Stratyfikacja (w botanice) (z Lat. Stratum - podłoga, facere - do zrobienia) - proces imitowania wpływu naturalnych warunków zimowych na nasiona roślin, ułatwiając kiełkowanie nasion, a także środki przyspieszające kiełkowanie nasion i zwiększające ich kiełkowanie, lądowanie. Często obejmują sztuczne utrzymywanie długoterminowe nasion w pewnej niskiej temperaturze. Nasiona wielu roślin muszą przejść przez stan snu zarodka, w przeciwnym razie nie wytworzą pędów. Czas snu jest różny dla różnych roślin i warunków, w większości przypadków wystarczą dwa miesiące.
W niektórych roślinach nasiona po dojrzewaniu są w stanie głębokiego spoczynku, a po wysianiu tylko ich część rośnie. Celem stratyfikacji jest zwiększenie kiełkowania z powodu wstępnego (na przykład przed sadzeniem) usunięcia nasion ze stanu spoczynku, a raczej jego przejścia w sztucznych warunkach w krótszym czasie.
Nasiona katranu mają silne pokrycia, które charakteryzują się długim i głębokim okresem odpoczynku, a zatem nie dają sadzonek, gdy są zasiane bez stratyfikacji.
W przypadku siewu wiosennego, co jest bardziej korzystne, ponieważ pozwala uniknąć zimowych nastrojów, konieczne jest zasianie tylko nasion, które zostały rozwarstwione.
Aby przeprowadzić stratyfikację, należy moczyć nasiona przez dwa dni w wodzie o temperaturze 20 stopni, a następnie wymieszać z przesianym mokrym piaskiem w stosunku 1: 4. Wlać do drewnianych skrzynek wyłożonych folią i zakopać w ziemi na głębokość 20 cm lub opuścić do piwnicy na całą zimę. Dla mieszkańców miast nowoczesna stratyfikacja jest odpowiednia przy pomocy zamrażarki na okres 100 dni.
Przed wysiewem nasiona należy oczyścić z piasku, osuszyć i sprawdzić pod kątem kiełkowania, wysiać, podgrzać w wodzie 40-500С, aby uzyskać przyjazne pędy i zapobiec mączniakowi.
Preferowane są największe nasiona, które będą miały większą zdolność siewną.
Nasiona wysiewa się metodą szerokiego rzędu według schematu 70 * 40 i 90 * 30 cm na głębokość nie większą niż 1,5 cm.Wczesne terminy siewu.
Przy stosowaniu sadzonek, które są produkowane w szklarni, gdzie rosną quatana do 4-5 prawdziwych liści, sadzi się je tak, że na 3-4 m2 przypada 3-4 rośliny. Ale jednocześnie system korzeniowy jest uszkodzony, a korzeń traci niektóre ze swoich cech handlowych.
Możesz pomnożyć quatana i sadzonki, które są zbierane jesienią - użyj segmentów rocznych korzeni bocznych o średnicy 0,5 - 1 cm., Długość 10-55 cm. 4-6 sadzonek uzyskuje się z jednej rośliny. Sadzenie odbywa się jesienią według schematu: 20-25 cm z rzędu, a rozstaw rzędów 70-80 cm, a więc 7-8 m 2 sadzonek na m 2. Lądowanie odbywa się na grzbietach do takiej głębokości, że szczyt cięcia ma głębokość 4-5 cm, upewnij się, że dolna część została umieszczona na dole. Aby uzyskać otwory do lądowania, użyj drewnianego kołka.
Pielęgnuj katranom w pierwszym roku. Po wysianiu (wysiadaniu) zaczyna się pielęgnacja quatranów, która sprowadza się głównie do utrzymania gleby w czystości przed chwastami i regularnego (3-5 razy w sezonie) rozluźniając odstępy. Po raz pierwszy glebę rozluźnia się po 10-15 dniach, aby zniszczyć skorupę gleby, następnie 5-6 prawdziwych liści, przerzedzając i rozluźniając nie tylko rozstaw rzędów, ale także wokół rośliny.
Nakarm najlepiej rozcieńczoną dziewanny. Lub użyj popiołu drzewnego, który jest również przydatny jako dobry środek do walki z pchłą kapustą, która może również uszkodzić dorosłe rośliny.
Konieczne jest wyprodukowanie podlewania, z niewystarczającą wilgotnością gleby - 4-5 razy w sezonie z obowiązkowym poluzowaniem gleby. Podczas korzystania z warstwy mulczu zmniejsza się liczba podlewań.
Bydło szkodnikowe ma takie same szkodniki jak kapusta - kapusta pcheł, gad, drutowce i gąsienice siei kapusty, dlatego podobne środki stosuje się do ich zwalczania. Zaleca się stosowanie jednego z pestycydów ściśle według instrukcji.
Najlepszym zapobieganiem chorobom i negatywnym skutkom ewentualnych szkód dla szkodników jest wysoki poziom rolnictwa i utrzymanie wysokiego poziomu technologii rolniczej.
Dbanie o katran w drugim roku różni się od pierwszego tym, że konieczne jest bronowanie miejsca na wiosnę i usuwanie starych liści. Pozostałe działania są podobne.
Możesz rozpocząć zbiory jesienią pierwszego roku, kiedy długość rośliny okopowej sięga 15-20 cm, a jej waga wynosi 250-300 gramów. Jest to już dobry wzrost w diecie, ale najlepiej jest zostawić quatrain na wzrost w drugim roku, a wtedy można uzyskać naprawdę duże zbiory. Ale będziesz miał taki problem tylko w pierwszym roku, ponieważ jeśli zasiejesz (ponownie) quatrę w drugim, teraz zbiory będą roczne.
Kłącza grubsze niż 1,5 cm są używane jako pokarm, niektóre są wykorzystywane do produkcji materiału sadzeniowego, a małe korzenie są wyrzucane. Jesienią kopią katran, niektóre można zostawić w ziemi i usunąć wiosną. Liście katranu zaczynają być używane do przygotowania bułek już w sierpniu. Jesienią zbiory odbywają się pod koniec października: liście są cięte, a podkładki są wykopywane przez kopanie widelców. Nie ma potrzeby gruntownie denerwować ziemię, jak chrzan, który nawet z najmniejszego korzenia w przyszłym roku zacznie rozwijać roślinę. Katran, zaczynając rosnąć, zniknie i na tym zakończy swój cykl życia. Ta właściwość pozwala ci wyhodować ją w swoim ogrodzie i nie obawiasz się, że w końcu zamieni się w niekontrolowane, trudne do pokazania plantacje.
Do wykorzystania jako jądra dobrze rozwinięte korzenie mają 25-30 cm długości i są sadzone w ziemi w nachyleniu do wysokich, dobrze nawożonych grzbietów według schematu 60 o 60. Są one skrapiane ziemią o 2-3 cm, a gleba jest zagęszczana. Pielęgnacja jest taka sama jak przy uprawie katran na kłączach. Wyciągnę okres kwitnienia katranu i dlatego nie będzie działać oczekiwanie na dojrzewanie wszystkich nasion - możesz po prostu stracić je wszystkie z silnym wiatrem lub deszczem. Dlatego zaczynają zbierać, gdy zarumienią 70% strąków. Są młócone i suszone w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Nasiona są przechowywane w ciasnych workach bez bezpośredniego światła słonecznego. Ich kiełkowanie utrzymuje się do 3 lat.
Przechowywany katran również jako chrzan:
Lodówka
Umyj kłącza katran i umieść w pudełkach na warzywa, zaoszczędzisz na miesiąc, nie więcej, możesz pocierać, wkładać do torebek umieszczonych w zamrażarce, co pozwoli zaoszczędzić na nowych uprawach.
Suszenie
Można go suszyć w sposób naturalny - umieścić w ciepłym, wentylowanym miejscu i dokładnie wysuszyć (w razie potrzeby zmielić na proszek). Możesz użyć piekarnika lub specjalnie suszarki - pocięte na pierścienie, suche, te pierścienie są dobre, aby dodać do zupy.
Piwnica lub piwnica.
Ze względu na swoje właściwości bakteriobójcze może być przechowywany przez długi czas w piwnicy lub piwnicy. Najlepiej przechowywać w drewnianym pudełku wylewając piasek - wylać na dno pudełka 3-5 cm piasku i ułożyć kłącza tak, aby nie stykały się ze sobą, wlać piasek i ponownie ułożyć. Dzięki tej metodzie przechowywania ważne jest monitorowanie wilgotności - na górze może się gnić, a po wyschnięciu sam katran traci wilgoć i wysycha.
W różnych blankach.
Dobrym sposobem na przechowywanie katranu są różnego rodzaju gotowe dania, do których są dodawane.
Wykorzystanie katranu w gotowaniu
Najprostszym zastosowaniem katranu jest wykorzystanie jego młodych liści na równi ze zwykłymi zieleniami - jest w czystej postaci dodawanej do sałatek.
Inny prosty przepis to tarty katran i zmieszany z octem, dobrze jest posmarować go chlebem lub zanurzyć w nim kawałki mięsa.
Gotowany katran.
Młode, czysto łodygi i pędy gotowane są w wodzie, solone do smaku. Po zatankowaniu i posypaniu bułką tartą można je zjeść w jedną stronę lub wykorzystać jako przystawkę.
Kiszony katran.
Wymagane składniki:
Katran - 1 kg;
Ocet - 2 łyżki;
Cukier - 2 łyżki stołowe;
Goździk - 3 pąki;
Cynamon to pałeczka;
Sól do smaku.
Gotowanie
1. Rozpuścić sól, cukier, cynamon i goździki w wodzie.
2. Zagotuj.
3. Schłodzić do 50 ° C i dodać ocet.
4. Daj dzień, by stać.
5. Przecieramy oczyszczony i przemyty katran i mieszamy z marynatą.
6. Zroluj pasteryzowane słoiki.
Ale główny los katran jest przyprawa. Oferuję dobry przepis na pyszny zimny sos.
Wymagane składniki:
Okruchy białego chleba - pół filiżanki;
Ocet - 1 łyżka;
Śmietana - 1 szklanka;
Cukier - 1 łyżeczka;
Katran - pół filiżanki;
Sól - do smaku.
Gotowanie:
1. Okruchy chleba zalać kwaśną śmietaną, dodać ocet i ubić;
2. Wypłucz i dokładnie pocieraj kwatrynę.
3. Dodaj quatana, cukier i sos i dobrze wymieszaj.
4. Przechowuj w lodówce.
Podawane z mięsem. A jeśli zrobisz to danie bez bułki tartej, otrzymamy wspaniały makaron, który prosi o chleb.
Nadal istnieje bardzo rosyjska recepta na użycie katranu - wepchnij kilka średnich korzeni do butelki wódki i wyjdź na miesiąc. Nie powiem, że będzie to lek lub alkohol o częściowo leczniczym działaniu, ale myślę, że wielu mu się spodoba. Dopiero po wypiciu części płynnej nie należy próbować jeść korzenia - ponieważ zabrał on olej z fuzli z alkoholu.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Wprowadzenie katranu do diety, zwłaszcza przy jedzeniu bez specjalnych zabiegów termicznych, samo w sobie da efekt leczniczy z powodu spożycia zawartych w nim pierwiastków. Ale są popularne przepisy na używanie katran. Jeszcze raz apeluję do was i zdecydowanie radzę zwrócić się do środków ludowych tylko po konsultacji z lekarzem. Pamiętaj, że ciało każdej osoby jest świątynią i ma ogromną liczbę cech i różnic, a to, co pomaga jednym ludziom, niekoniecznie ci pomoże.
Podobnie jak chrzan, katran jest przeciwwskazany u osób z chorobami nerek, wątroby, żołądka, a także wrzodów dwunastnicy i żołądka.
W medycynie ludowej wykorzystuje się korzenie - są one wykorzystywane z naruszeniem procesów trawienia, ponieważ mają właściwości fitoncydialne i pomagają poprawić trawienie i zwiększyć apetyt. Jest to dobry sposób zapobiegania awitaminozie, stosowanej w przeziębieniach.
Jako środek zapobiegawczy i w leczeniu przeziębienia zaleca się mieszać sok katran z sokiem z cytryny i przed każdym posiłkiem wziąć łyżeczkę.
Podczas przechładzania nanieść stopiony korzeń katrana na stopy.
Przyjmowanie startego katranu zmieszanego z miodem stymuluje apetyt.
Tarty katran można zamontować z tyłu zamiast tynku musztardowego. Możesz także użyć suszonego proszku korzeniowego.
Aby zwalczyć reumatyzm i zapalenie korzonków, można brać kąpiele, w których w worku z gazy starte korzenie katran są obniżane z góry na 2 tygodnie.
Tak więc, jeśli opisane powyżej warzywa przyciągnęły twoją uwagę, proszę cię, abyś zaczął je uprawiać z tego sezonu.
Zastosowanie w kosmetologii
Stosowano również katran i kosmetologię. Jest surowcem do odżywczych masek.
Maski ze świeżej miazgi.
Użyj gnojowicy otrzymanej przez przeskakiwanie quatany przez maszynkę do mielenia mięsa, a następnie odstaw na 10-15 minut i nałóż na twarz. Po 10-15 minutach zmyć, wytrzeć bawełnianym wacikiem.
Sok
Sok uzyskuje się przez wyciskanie przetartej masy przez gazę i pocieranie skóry wacikami. Po tym warto umyć.
Wybielanie i odświeżanie skóry twarzy.
Mieszana łyżka tarta katrana, łyżeczka soku z cytryny, łyżeczka śmietany; - dokładnie wymieszać do stanu pastowatego i równomiernie nanieść na twarz przez 15 do 20 minut. Następnie zmyć ciepłą wodą.
I powtarzam jeszcze raz - jesteś wyjątkową osobą, zarówno w rozwijaniu swoich zdolności umysłowych, jak iw cechach organizmu. Różnice międzyludzkie są zbyt szerokie, aby można było mówić o nich ściśle i pewnie - to uniwersalne rozwiązanie.
Skonsultuj się z kosmetologiem, dermatologiem, a następnie zastosuj produkty oparte na katran.
Przetestuj go wstępnie, nakładając niewielką ilość na skórę. Po upewnieniu się, że nie ma negatywnych konsekwencji, zacznij używać.
;
Rzepa po parze - powiedział nasi przodkowie. Takie wyrażenie zrodziło się z faktu, że łatwiej jest zapamiętać prostszą rzepę z warzyw. Sto pięćdziesiąt lat temu rzepa była główną siłą, zarówno tutaj, jak iw Europie. Stopniowo jednak został zastąpiony bielszymi ziemniakami technicznymi. Ale warto przyjrzeć się temu warzywu. W końcu rzepa zawiera do 9% cukru, 2% skrobi, a nawet białka, a pod względem zawartości witaminy C jest zbliżona do cytrusów. Dla zwolenników tradycyjnej medycyny dobrze będzie wiedzieć, że rzepa może być podstawą diety odchudzającej, a dzięki zawartości glukurafiny stanowi dobrą profilaktykę przeciw rozwojowi cukrzycy, a nawet zmniejsza ryzyko zachorowania na raka.
Rzepa zawiera między innymi (korzeń i liście) dużo witamin E, B2, PP; włókno; beta-karoten; cukry; tłuszcz roślinny; kwas bursztynowy; sulforafan; tiamina; karoten; kwasy organiczne; olej musztardowy. Ma także wysoką zawartość mikro i makroelementów: siarki, wapnia, sodu, fosforu, magnezu, potasu, żelaza, manganu;
Poznając takie szczegóły na temat rzepy, sam zaczynasz „drapać rzepę”, zastanawiając się, dlaczego tak dużo uwagi poświęca się w naszych ogrodach.
Wyeliminujmy tę lukę razem.
Opis botaniczny i cechy biologiczne
Roślina rzepy z rodziny krzyżowej (kapusta). Roślina na biennale - w pierwszym roku życia tworzy rozetę podstawowych liści zielonego koloru, pinnately cięte, długo petioled, pokryte małymi sztywnymi włoskami i rośliną korzeniową, w drugim roku pojawia się łodyga, której górne liście są osadzone na podstawkach łodygi. Dolne liście są podobne do podstawy. Kwiaty są żółte. Owoce są długimi strąkami. W drugim roku pojawiła się łodyga kwiatowa, na której powstały nasiona.
Ma kolor części nadziemnych: zielony, fioletowy, brązowy, żółty, jasnozielony i inne; część podziemna może być biała, żółta, różowa, zielona
Korzenie rzepy są mięsiste z soczystym miąższem koloru żółtego, kremowego lub białego, różnią się wielkością i kształtem (płaskie, płaskie, okrągłe i cylindryczne). Rośliny okopowe nie są zbyt głęboko zanurzone w glebie. Niektóre odmiany mają masę korzeni do 800-900 g.
Smak miazgi, w zależności od cech odmianowych i warunków uprawy, może być słodkawy i lekko gorzki (dzieje się tak, gdy występuje brak wilgoci i zły stosunek składników odżywczych do gleby), neutralny, ale w każdym przypadku ma specyficzny „cebulowy” smak.
Rzepa odnosi się do roślin kochających światło, odpornych na zimno i zdolnych do przenoszenia ciepła. W przypadku rzepy ważne jest dobre oświetlenie, zwłaszcza na wczesnym etapie rozwoju. Dobre oświetlenie jest warunkiem tworzenia wysokiej zawartości witaminy C w warzywach korzeniowych.
Rzepa jest kulturą kochającą wilgoć i nie toleruje bardzo dobrze braku wilgoci - pojawia się gorzki smak i pęknięcia korzeni, a mięso staje się suche.
Nasiona kiełkują w 2–3 ° C, a sadzonki są w stanie przetrwać przymrozki do „-” 2 ° C, dorosłe rośliny - do „-” 6 ° C Może być uprawiana nawet w niektórych regionach dalekiej północy. Optymalna temperatura dla wzrostu i rozwoju rzepy wynosi 18–20 ° C
Cechą wyróżniającą rzepę jest jej przedwczesność - w końcu wczesne odmiany są w stanie wyprodukować plon w ciągu dwóch miesięcy, a dla odmian, w których wykorzystuje się żywność, a liście można zebrać w ciągu miesiąca. Ta funkcja pozwala zasiać ją kilka razy w sezonie - z reguły rzepa uprawiana jest w 2-3 etapach.
Odmiany sałatki mają delikatne i gładkie liście używane w żywności.
Historia pochodzenia, krajowa wartość ekonomiczna.
Istnieją dwa miejsca, w których powstaje pierwsza kultura dzikiej rzepy, a następnie jej różnorodność kulturowa: zachodnioeuropejska (regiony przybrzeżne z Francji do krajów skandynawskich) - która wyróżnia się największą różnorodnością form, a także rzepą czarną, szarą i mieloną na żółto, pojawiają się tu płaskie rzepy - najbardziej uprawiane, soczyste, delikatne, gładkie, mniej zanurzone w glebie, o regularnym kształcie i nie tworzące korzeni bocznych oraz południowo-zachodnioazjatyckie kontynentalne (Afganistan, Azja Środkowa, Dżammu i Kaszmir, zachodnie Himalaje).
Kultura rzepy ma prawie 4000 lat - była znana starożytnym ludom Chin, Japonii, Egiptu i Grecji.
Jednym z ośrodków pochodzenia rzepy było terytorium współczesnej Syberii, gdzie biologiczne cechy tej rośliny (odporność na zimno i bezpretensjonalność) pozwoliły jej na szerokie rozprzestrzenianie się i nabierają istotnego znaczenia w diecie.
Wielu badaczy przypisuje rzepę odwiecznym rosyjskim warzywom. Zaczęło rosnąć w szerokim zakresie od X wieku, prawie od powstania kulturowej uprawy. Chłopi spalili las i wrzucili nasiona do gleby zmieszanej z popiołem - na płytkiej warstwie uprawnej przesiąkniętej dużą ilością pozostałych korzeni najlepiej działały płaskie warzywa korzeniowe. Na przykład w starożytnym Nowogrodzie zasiano go w całym mieście.
Rzepa ma ważne miejsce w żywieniu naszych przodków, pomimo niskiej wartości odżywczej, zawiera wystarczającą ilość składników odżywczych i niezbędnych pierwiastków śladowych, aby zaspokoić potrzeby ludzi. Między innymi jest bezpretensjonalny w warunkach rosnących i posiada odmiany o doskonałej jakości utrzymania, co umożliwiło zachowanie go w okresie zimowym.
Zjadłem wszystkie rzepy - bogatych i biednych. W tamtych czasach rzepa odgrywała tę samą ważną rolę dla ludzi, jak teraz, powiedzmy, ziemniaków. To właśnie ta szeroka dystrybucja tego ostatniego znacznie wypchnęła rzepę z naszych ogrodów i stołów. Można powiedzieć, że ziemniak prawie zniszczył wielowiekową kulturę reposeanii, a tylko moda na zdrową żywność, która rozwijała się w ostatnich latach, stopniowo przywraca to piękno polom i stołom.
O znaczeniu rzepy dla Rosjanina wskazuje jej miejsce w folklorze ludowym - Pamiętasz jedną z najsłynniejszych bajek: „Dziadek zasadził rzepę i wyrosła duża, bardzo duża rzepa”. O rzepie jest wiele zagadek i żartów. My, dla waszego dobrego nastroju i ogólnego rozwoju, zapoznamy was z pewnymi przysłowiem i powiedzeniami, którymi stała się nasza rzepa.
Łatwiejsza na parze rzepa.
Rzepa chwaliła się, że miód jest dobry.
Z tyłu nie jest locha rzepy.
Ktokolwiek, jak parna rzepa, jest ślepo dostępny dla innych.
Rzepa tak nie groch nie w pobliżu dróg.
Głodny Fedot i rzepa w polowaniu.
Ryba to woda, rzepa to ziemia, a jagoda to trawa.
Jest rzepa - mały zaszczyt.
Rzepa - mięso, cięcie tak jeść.
Wydaje nam się i rzepa na jabłko.
Rzepa i rzepa nie chwalą się.
Zjadłbym rzepę, ale zęby są rzadkie.
Brzuch kapusty i rzepy nie jest krepą.
Rzepę i groszek wysiewa się dla złodziei (groszek i rzepa są godną pozazdroszczenia kwestią: kto jedzie, mocz).
Nie każda rzepa zbiera.
Moja młodość i rzepa są.
Żołądek rzepy nie jest wzmocniony.
Wóz Mazhet Klim jedzie na Krym na rzepy.
Pamiętaj o rzepie, aby dać kapustę.
Jedz nawet rzepę zamiast żyta i nie trzymaj kogoś innego.
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawozy
Rzepa nie jest w ogóle kapryśna, ale aby uzyskać dobre zbiory, należy przeznaczyć na nią lekką i średnią glebę o wysokiej zawartości materii organicznej i niskim stanie wód gruntowych. Nie nadają się do tego gleby do pływania z gliny. Reakcja środowiska glebowego, preferuje lekko kwaśny.
Ziemniaki, pomidory, ogórki, cukinia i truskawki są dobrymi prekursorami rzepy. Nie należy go siać po pokrewnych roślinach takich jak rzodkiewka, rzodkiew japońska i kapusta. Ona sama nie jest złym poprzednikiem dla wielu kultur. Możesz go uprawiać w jednym miejscu przez dwa lata.
Przygotowanie gleby do tego jest zwykle - głębokie kopanie jesienią, bronowanie wczesną wiosną i uprawa jednego dnia przed siewem - oba można łatwo wykonać za pomocą zwykłego zgrabiarki lub płaskiego noża. Najważniejsze jest uzyskanie luźnej, wyrównanej powierzchni bez znaczących grudek.
Miejsce uprawy rzepy powinno być dobrze oświetlone i zamknięte od panujących wiatrów. Wiersze, pożądane jest, aby orientować się z północy na południe, co pozwoli na większe wykorzystanie światła słonecznego.
Ponieważ do siewu rzepy używamy głównie lekkich gleb, aby uniknąć wypłukiwania składników odżywczych jesienią i wczesną wiosną - na wiosnę stosuje się nawozy do uprawy przedsiewnej. Nawozy fosforanowe są stosowane w ilości 15-20 gramów na 1 tys. Nawozy azotowe najlepiej stosować z materią organiczną, ponieważ nadmiar azotu psuje smak rzepy. Materia organiczna jest preferowana w postaci kompostu lub humusu, który jest wprowadzany w ilości podłogi kubełkowej na 1 metr kwadratowy.
Jeśli nie chcesz pracować z nawozami chemicznymi, stosowanie nawozów może ograniczać się do wprowadzenia mieszaniny popiołu i kompostu. Jeśli gleba jest kwaśna, odtlenia ją mączką dolomitową lub zwiększoną dawką popiołu drzewnego, który w tym przypadku stanowi 1 kg. na 1 mkw.
Sortuje. Przygotowanie nasion i siew
W obecnej klasyfikacji botanicznej odmiany rzepy są podzielone na 5 podgatunków (europejskich, chińskich, azjatyckich mniejszych, japońskich, indyjsko-afgańskich). W sumie obejmuje prawie 40 rodzajów.
Kształt rzepy korzeniowej jest podzielony na zaokrąglony, płaski i wydłużony.
Zgodnie z cechami jakościowymi tabeli, wśród których oddzielnie rozróżnia się odmiany liści (sałatki) (długość żywności) i paszę (pasza dla bydła, ale ludzie nie powinni lekceważyć tych odmian i odmian).
Pod względem dojrzewania są one rozróżniane - dzielą się na wczesne (dojrzewają w 1,5-2 miesięcy), średnie (dojrzewają w 2-3 miesiące) i późne (dojrzewają w 3-3,5 miesiąca). Istnieją również odmiany, które zajmują pozycje pośrednie - średnio wczesne, średnio późne.
Odmiany rzepy, co dziwne dla większości zwykłych ogrodników, bardzo wielu. Proponuję rozważyć tylko te, które są szczególnie popularne i które są zaufane i popularne.
Petrovskaya 1 - jedna z najbardziej popularnych i poszukiwanych odmian, stara, w połowie sezonu (60–65 dni). Rośliny korzeniowe są zaokrąglone, płaskie, z jasnozieloną głową. Ciało jest żółte, twarde, słodkie. Rośliny okopowe mogą być przechowywane przez długi czas. Jakość smaku jest ponad wszelką pochwałę, można powiedzieć, że ta szczególna odmiana jest standardem wśród innych odmian.
Biała noc to średnio sezonowana sałata czeskiej selekcji, okres dojrzewania - 70 dni. Korzeń, zanurzony w glebie o dwie trzecie - biały, do 12 cm średnicy i waga do pół kilograma. Miąższ jest biały, soczysty w smaku przypominający rzodkiewki, bez włókien drzewnych.
Biała kula jest średnio dojrzałą i owocną odmianą. Ma biały korzeń o zaokrąglonym kształcie, ważący do 500 gramów. Miąższ jest soczysty o wyraźnym specyficznym smaku bez goryczy. Liście są często używane do sałatek i są bogate w witaminę C.
Gejsza - wczesna odmiana sałaty, odporna na prześladowanie. Roślina korzeniowa jest jedna trzecia zanurzona w glebie, okrągła, biała, ważąca do 200 g. Odmiana jest odporna na zimno i odporna na brak światła. Delikatne bez pokwitania liście są bogate w witaminę C. Miąższ jest soczysty, smaczny, z lekkim pieczeniem. Nie jest składowany do przechowywania - jest używany tylko świeżo.
Dziecięcy sen - średnia ocena (65-80 dni). Roślina korzeniowa jest zaokrąglona, żółta, waży 150-200 g. Skórka jest cienka i gładka. Miąższ jest soczysty, gęsty, żółty, zawiera dużo witamin i soli. Odmiana charakteryzuje się odpornością na zimno, jednolitością roślin okopowych, jednolitą wydajnością.
Złota kula - średnio wczesna (70-80 dni) ma zaokrąglone, żółte warzywa korzeniowe o cienkiej, gładkiej skórze, ważące do 150 gramów. Miąższ jest gęsty, bardzo soczysty, z wysoką zawartością witamin C i B. Odmiana ma dobrą odporność na zimno, bezpretensjonalną i zapewnia stabilną uprawę. Szeroko stosowany w medycynie tradycyjnej.
Śnieżna Dziewica (jabłoń ziemna) to wczesna odmiana dojrzewająca (50 dni) rzepy z rodzimej sałatki. Białe zaokrąglone warzywa korzeniowe o smacznej, słodkiej, soczystej, delikatnej miąższu Średnia waga korzenia wynosi około 60g. Nie przechowywane długo. Liście są parzone, soczyste, delikatne, zawierają bogaty kompleks witamin. Odmiana jest odporna na większość chorób, nie jest podatna na tsvetushnosti, odporna na cienie, odporna na chłodzenie.
Pielęgniarka jest w połowie sezonu (80-90 dni) o płaskiej, mięsistej, żółtej, korzeniowej wadze do 200-250. Miąższ zawiera wiele witamin i pierwiastków śladowych, kolor jest żółty, soczysty, delikatny, bez grubych włókien. Odmiana ma wysoki smak. Smaki są wysokie.
Księżyc - średnio wczesny - (65-80 dni). Korzeń jest okrągły, żółty z cienką, delikatną, gładką skórą. Gęsta, soczysta miąższ korzenia. Odmiana charakteryzuje się wysoką odpornością na zimno i równomiernością roślin okopowych. Polecany jest do świeżej konsumpcji oraz w okresie jesienno-zimowym.
Wczesna purpura - wczesna dojrzała rzepa (50–60 dni) selekcji zagranicznej. Roślina okopowa o wadze 70–90 g ma zaokrągloną średnicę 8–12 cm, kolor biały z fioletowym blatem, a miąższ jest śnieżnobiały, soczysty i słodki. Odmiana jest najczęściej wykorzystywana do uprawy w szklarniach. Wartość odmiany o wysokiej jednorodności roślin okopowych i niezwykły smak, dzięki czemu jest stosowana do żywienia terapeutycznego w cukrzycy i otyłości.
Snow globe - w połowie sezonu (75-85 dni). Roślina okopowa jest okrągła, gładka, ma biały kolor i waży 250-300 g. Ma biały miąższ, soczysty, doskonały smak z lekką goryczką. Wartość klasy: odporność na zabarwienie, równomierność roślin okopowych i wysoka zbywalność rośliny, przydatność do długotrwałego przechowywania. Zalecany do stosowania w świeżych, gotowanych, parzonych i pieczonych. Niezbędny w żywieniu medycznym i dietetycznym.
Tokio - wczesna odmiana rzepy liściastej (25-30 dni przed pierwszym cięciem liści). Ma rozetę z owalnymi liśćmi. Liście są duże, ciemnozielone, bez pokwitania, soczyste i delikatne, o dobrym smaku i wysokiej zawartości kwasu askorbinowego i karotenu. Odmiana odporna na zimno i kochająca wilgoć - wymaga ciągłego podlewania.
Ciągniemy-ciągniemy - odmiana średnio-późna (65-72 dni) ze słodką rośliną korzeni witamin o zaokrąglonym kształcie, żółtym kolorze, gładką i cienką skórą o wadze do 200 gramów. Miąższ jest złocistożółty, soczysty, delikatny. Odmiana odporna na tsvetushnosti, odporna na zimno, odporna na cienie.
Pull push - średnio wczesna (65-80), płaskie zaokrąglone korzenie o gładkiej, złocistożółtej skórze i wadze 80-150 g. Miąższ jest jasnożółty, soczysty, słodki. Ma dobrą jakość w okresie jesienno-zimowym.
Oprócz opisanych odmian nadal jest ich bardzo wiele. Wybierając odmianę, zalecamy zwrócenie uwagi na opis podany na opakowaniu i najlepiej jest wiedzieć z wyprzedzeniem, które odmiany najlepiej pasują do miejsca zamieszkania, a po zbadaniu informacji uzyskamy pewność, że zakup nabędzie pewna marka.
Nasiona najlepiej kupować z wyprzedzeniem w specjalistycznych sklepach lub z katalogów poważnych firm, którym ufasz. Unikaj kupowania nasion na naturalnych rynkach, które pojawiają się wiosną na letnich kempingach - możesz kupić przeterminowane nasiona lub nie wiesz co. Uwierz mi, kilka zaoszczędzonych rubli może zamienić się w wielkie straty, gdy wydając dużo wysiłku, wysiłku i pieniędzy, pozostaniesz przy zepsutym korycie - a nie łóżku, które wzeszło.
Zawsze kupuj kilka odmian, które w ten czy inny sposób zrekompensują różne warunki pogodowe i dadzą ci możliwość cieszenia się ulubionym smakiem zarówno latem, jak i zimą.
Do siewu nasion rzepy przygotowywane są wszystkie zawiłości:
Kalibracja w celu usunięcia uszkodzonych lub wydrążonych nasion - są one nalewane roztworem soli (5 g na 100 ml wody), wyskakujące nasiona są mieszane i wyrzucane, a pozostałe pozostają na dnie;
Dezynfekcja w gorącej wodzie (temperatura około 50 ° C) lub 2% roztworze nadmanganianu potasu. Czas przetwarzania - 20 minut;
Po dokładnym umyciu nasion pod bieżącą wodą i pozostawieniu do spęcznienia - są trzymane przez 2-3 dni na mokrej powierzchni (wata, gaza) lub w wodzie (zmieniane 2 razy dziennie).
Nasiona są gotowe do siewu.
Siew odbywa się w dwóch terminach, w zależności od celu, w jakim siejesz rzepę. Jeśli chcesz się na nim zjeść latem, to siew odbywa się pod koniec kwietnia, na początku maja, ale jeśli chcesz go przechowywać do przechowywania zimą, siejmy na przełomie lipca i sierpnia. W każdym razie przed siewem, aby stworzyć warunki do szybkich i przyjaznych pędów, konieczne jest ogrzanie nasion. Aby to zrobić, są owinięte w szmatkę i zanurzone 10 minut w wodzie o temperaturze 40-60 stopni.
Ponieważ nasiona rzepy są małe, wysiewa się je w mieszaninie z piaskiem lub wcześniej wkleja na papierze. Możesz cierpieć trochę i zasiać 2-3 ziarna na każde 10 cm w każdej studzience Głębokość studni wynosi 2-3 centymetry, posypać ją ziemią i rozlać wodą. Posypać popiołem na wierzch, da nawóz i posłuży jako środek zapobiegawczy na pojawienie się pchły krzyżowej na sadzonkach. Podczas siewu wiosennego należy natychmiast przykryć łóżko materiałem pokrywającym lub ściółką. Do mulczowania można użyć siana lub kompostu. W ciągu 2-4 dni odbędą się pędy.
Pielęgnacja rzepy to pielenie, rozluźnianie między rzędami, przerzedzanie, ubieranie i podlewanie.
Chwasty jako chwasty pojawiają się łącząc tę technikę z rozluźnieniem między rzędami. Jednocześnie możliwe jest rozrzedzenie gęstych pędów. Rzepa dobrze rośnie i dlatego potrzebuje wolnej przestrzeni.
Podlewanie należy wykonywać raz w tygodniu, biorąc pod uwagę pogodę. Szczególnie ważne jest podlewanie podczas formowania korzenia. W dobrze nawilżonej glebie okazuje się okrągła i soczysta, a jeśli gleba jest sucha, rzepa przynosi rozmiar i smak - gorzki. Aby zmniejszyć liczbę podlewania, można zbić łoże siana lub słomy.
Najlepszym nawozem dla rzepy jest napar z popiołu - 120 gramów (szkło) z wieczoru rozpuszcza się w wiadrze z wodą i pozostawia do zaparzenia. Ciągle mieszając wlać do przygotowanych rowków, które są natychmiast posypywane. Po 3 tygodniach powtórz.
Dokręcenie nie jest konieczne. Latem czysta jak dojrzewa. Nie warto czekać długo, w dużych warzywach korzeniowych mięso staje się szorstkie. Czyszczenie jesienią, staraj się nie wpaść pod mróz. Wykop korzenie łopatą i wyciągnij je z ziemi, przyciąć liście tak krótko, jak to możliwe. Jeśli tego nie zrobisz, wyciągną na siebie wilgoć i składniki odżywcze.
Rzepę, uprawiając na komórki królowej, najlepiej wysiewać osobno, dzięki czemu można się nią zająć z wielką starannością i starannością.
Siew nasion roślin przeznaczonych do celów nasiennych rozpoczyna się w okresie letnim (czerwiec - lipiec, w zależności od odmian). Technologiczne metody hodowli komórek królowej w pierwszym roku są dokładnie takie same jak zwykle. Jedyną różnicą jest to, że w okresie wegetacyjnym konieczne jest przeprowadzenie czyszczenia odmianowego, usunięcie nietypowych i silnie uszkodzonych przez szkodniki roślin i podszycia.
Przed rozpoczęciem mrozu należy oczyścić rzepę, zapobiegając zamarzaniu. Rośliny okopowe kopią, starannie oczyszczone z gleby, liście są cięte, pozostawiając ogonki o długości 1 cm. Brzydkie, popękane, uszkodzone i chore rośliny okopowe są dozwolone do celów spożywczych lub paszowych, pozostawiając tylko zdrowe warzywa korzeniowe do przechowywania. Przechowuj je, tak jak inne warzywa korzeniowe.
W latach lądowania komórek królowej wybiera się gleby wczesnego dojrzewania o neutralnym pH (gleby o wysokiej kwasowości to wapno - 250-350 gramów wapna na 1 m2). Pod jesienną orką na każdy metr kwadratowy przypada 4 kg próchnicy, 30 g superfosfatu i 25 g chlorku potasu. Wczesną wiosną przydzielone łóżko jest bronowane i wyrównane grabiami.
Przed wysiadaniem wybiera się tylko zdrowe komórki królowej. Zaokrętowanie rozpoczyna się w drugiej dekadzie kwietnia, spóźnienie z terminami prowadzi do spadku wydajności. Wzór sadzenia 20-25 cm między roślinami w rzędzie i 70 cm między rzędami. Pokrywa korzeniowa z ziemią 1-2 cm i natychmiast dokładnie podlewana - do 3 wiader na 1 m2.
W okresie wegetacyjnym konieczne jest przeprowadzenie kilku suplementów: pierwszy w ciągu kilku tygodni - roztworem dziewanny (1: 5); drugi w fazie tworzenia łodyg kwitnienia; trzeci, w fazie formowania nasion rośliny (siarczan amonu 20 g na 1 m2).
Dbanie o rośliny jest takie samo jak w przypadku roślin spożywczych: poluzowanie gleby obowiązkowym podokuchivaniem, regularne chwasty pielenie, podlewanie, zwłaszcza w fazie tworzenia łodyg kwiatowych, masowe kwitnienie i zalewanie nasion. W okresie dojrzewania nasion konieczne jest zorganizowanie ochrony terenu przed ptakami - strach na wróble, domowe grzechotki, napięte nici ze szmatami.
Ługi macierzyste usuwa się selektywnie, gdy strąki stają się żółto-zielone lub jasnożółte, a nasiona stają się jasnobrązowe. Ponieważ nasiona są popękane podczas zbioru, należy je wykonać rano w celu uzyskania rosy. Cięte rośliny wiszą w dobrze wentylowanym pomieszczeniu do dojrzewania (do dwóch tygodni). Obowiązkowy odbiór odbywa się pod suszarnią brezentu lub folii.
Kiełkowanie nasion trwa 7 lat. Masa 1000 nasion wynosi 1–2,2 g. Otrzymane nasiona są przechowywane w suchym pomieszczeniu w gęstych workach lnianych lub szczelnie zamkniętych pojemnikach.
Po wykopaniu należy pozostawić do wyschnięcia na kilka dni w suchym pomieszczeniu wentylowanym, a następnie można go opuścić do piwnicy. Spróbuj na wszystkich etapach czyszczenia i przechowywania mniej mechanicznie uszkodzić rzepę.
Przed ułożeniem w piwnicy należy się przygotować. Po dokładnym przygotowaniu preparatu do czyszczenia i dezynfekcji umieść tam rzepę.
Do przechowywania najlepiej jest używać drewnianych skrzyń z rzadkimi deskami, co pozwoli na swobodną cyrkulację powietrza. Możesz wlać suchy piasek na dno pudełka i położyć rzepę.
Możesz włożyć ciasne papierowe torby i umieścić w piwnicy, pozostawiając je otwarte. Nie kładź na podłodze, ale na drewnianych stojakach.
Przejdź do piwnicy i uważnie sprawdź zgromadzone plony. Przed dużymi mrozami zamknij wylot lub nawet przykryj zasłony warzywami z ciepłym kocem. W przypadku podniesienia wilgotności, otwórz otwory wentylacyjne lub posyp wapno na podłodze, co pochłonie nadmiar wilgoci.
Część rzepy można zmiażdżyć i zamrozić w zamrażarce, odkładając na raz te porcje, które otrzymasz, ponieważ rzepa nie „kocha” drugiego zamrożenia.
Po raz pierwszy (miesiąc lub dwa) można włożyć do lodówki umyte rzepy w pojemnikach na warzywa, starannie owinięte w folię.
Nieźle, pozostanie na balkonie w specjalnym izolowanym pudełku.
Możesz go marynować i przechowywać.
Użyj w gotowaniu
Chociaż mówią - jest to łatwiejsze niż rzepa na parze, ale nie wszystkie przepisy na gotowanie tego wspaniałego warzywa korzeniowego są proste. Jednak cokolwiek wolisz w swojej diecie - wegetarianizm lub jedzenie mięsa - znajdziesz dla ciebie pyszne przepisy kulinarne.
Z rzepy, jako tradycyjnego rosyjskiego produktu, można przygotować ogromną liczbę potraw wykonanych z samej rzepy lub po prostu dodając je, aby dodać pikanterii już znanym potrawom.
Po pierwsze, zwróć uwagę na to warzywo powinno być zwolennikiem zdrowej diety i tych ludzi, którzy zdecydowali się przywrócić swoją wagę do normalności - prowadząc dużą liczbę rzepy do swojej diety wkrótce poczujesz poprawę trawienia i zauważysz, jak zmniejsza się brzuch. Przestańcie jednak torturować prefiksami - przejdźmy do interesów.
Najprostszym zastosowaniem rzepy jest zastąpienie ziemniaków. Nic nie trzeba wymyślać - wystarczy we wszystkich naczyniach, w których dodano ziemniaki, aby dodać rzepę. Dzięki temu potrawy będą bardziej „lekkie” i nadadzą nowy smak znanym potrawom. Rzepa może całkowicie zastąpić ziemniaki, ale możesz przeprowadzić taki eksperyment raz w tygodniu.
Jak zawsze, dla soczystych warzyw korzeniowych, pierwszym przepisem jest sałatka.
Sałatka z rzepy, marchwi, sera i czosnku.
Wymagane składniki:
Rzepa - 250-300 gramów;
Marchewka - 150-200 gramów;
Ser - 100 gramów;
Czosnek - 50 gramów;
Śmietana lub olej roślinny do wyboru;
Sól i przyprawy - do smaku.
Gotowanie
1. Umyte i obrane warzywa zetrzeć na tarce.
2. Zmiażdżony czosnek obrany na gnojowicę.
3. Tarty ser.
4. Umieść to wszystko w jednym pojemniku i dodaj śmietanę (masło) i przyprawy.
5. Jedz jako oddzielne danie lub podawaj z gotowanymi ziemniakami.
Sałatka - „Vitamin Blast”
Przygotowując sałatkę w lecie, możesz powiedzieć wprost w ogrodzie. Jest to szczególnie dobre dla wegetarian i tych, którzy zaczęli schudnąć.
Wymagane składniki:
Rzepa;
Apple lub marchewka;
Łyżka miodu;
Ocet - do smaku;
Sól i przyprawy do smaku.
Gotowanie
1. Obierz rzepę, jabłko lub marchewkę.
2. Zetrzyj, posiekaj, posiekaj - jak chcesz.
3. Wymieszaj wszystko z miodem i dodaj kroplę octu.
4. Zamiast miodu możesz dodać sól i przyprawy.
5. Jeść z przyjemnością, wiedząc, że jest zdrowy i użyteczny.
Rzepa duszona w sosie miodowo-musztardowym.
Wymagane składniki:
Rzepa - 350-500 gramów;
Miód - 1-2 łyżki;
Sól - do smaku;
Musztarda to pół miodu;
Oliwa z oliwek - łyżka;
Czarny pieprz, inne przyprawy lub zioła - do smaku.
Gotowanie:
1. Przygotuj rzepę - obierz i posiekaj.
2. Przygotowanie sosu: wymieszać miód, odrobinę oliwy z oliwek i musztardę, dodać czarny pieprz.
3. Włóż rzepę do natłuszczonego pojemnika do pieczenia, sól do smaku.
4. Wlać sos, wymieszać.
5. Piec godzinę w temperaturze 200 stopni, nie zapominając o zamieszaniu.
Zupa krem rzepa po francusku.
Wymagane składniki:
Młoda rzepa - 200 gramów;
Masło - nie palić;
Cukier - mała szczypta;
Sól, przyprawy do smaku;
Gotowany bulion mięsny (kurczak, jagnięcina, wołowina) - 200 ml;
Grzanki - na oko iw zależności od preferencji.
Gotowanie
1. Dusić młodą rzepę z masłem, dodając trochę cukru.
2. Gdy rzepa jest miękka, przetrzyj ją przez sito.
3. Rozcieńczyć przygotowany bulion z wyprzedzeniem, osiągając pożądaną gęstość i gotować.
4. Podawać z grzankami smażonymi na oleju.
Radzę również przygotować własne duszone buraki z mięsem - przepis jest prosty, w kotle umieścisz posiekaną rzepę, gdzie dodać mięso pokrojone na duże kawałki i więcej cebuli, marchewki, przyprawić to wszystko przyprawami i zalać odrobiną wody i dusić na małym ogniu, aż do całkowitego ugotowania, regularnie mieszając, gotować na małym ogniu, mieszając regularnie.
Smaczne i bardzo przydatne do dodawania do dowolnych sałatek lub podczas gotowania zup drobno posiekanych liści młodej rzepy, oczywiście, najlepiej jest preferować wyspecjalizowane odmiany liści. Liście rzepy są również doskonałym suplementem witaminowym dla twojego organizmu, jeśli zasiejesz je w zimie do forsowania.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Repa jest od dawna używana do celów leczniczych.
Wasilij Alekseevich Levshin (1746 - 1826), właściciel ziemski Tuli, znany pisarz, autor wielu podręczników dla rolnictwa i gospodarki, podręczniki dotyczące ekonomii domu, medycyna weterynaryjna, medycyna tradycyjna, pisał o metodach i metodach stosowania leczniczych właściwości rzepy: „Korzeń rzepy jest chłodny, otwiera łono i jest ładny Sok ze świeżej rzepy, tarty, wytarty, wyciśnięty i podvarenny z cukrem, jest właściwym lekarstwem na szkorbut w ustach, rozmazując go spuchniętym, a krwawiące dziąsła goją go w ciągu dwóch dni. Cynamon i kaszel są wytwarzane z rzepy z silnym sokiem lekarskim w następujący sposób: kilka świeżych rzep należy pokroić w plasterki, aw prostym glinianym garnku po zrobieniu rusztu z kołków posypać tę warstwę plasterkami rozmarynu i posypać drobnym cukrem., nadal na plasterkach rzepy, posypać cukrem i kontynuować w ten sposób, aż garnek zostanie napełniony, a następnie założyć pokrywę na szew i wysmarować go na noc bez ducha. Na dnie garnka będzie zbierany sok, który powinien być pół łyżeczki rano i wieczorem. Sok z długiej rzepy jest słaby, pobudzenie w jelitach i ból zwierzęcy ustępują.
Teraz, gdy przeprowadzono wiele badań naukowych, udowodniono, że leki wytwarzane z surowców rzepy są w stanie zapewnić pomoc w: wzmocnić układ odpornościowy; normalizacja procesów metabolicznych; zmniejszyć ryzyko cukrzycy; aktywacja perystaltyki; zapobieganie przeziębieniom; normalizacja wątroby; zapobieganie kamieniom żółciowym; gojenie się ran, owrzodzeń, pęknięć skóry; normalizacja snu; zmniejszenie ryzyka patologii nowotworowych; wzmocnić paznokcie i poprawić kondycję włosów; wydalanie toksyn; szybka terapia pulsowa; usunięcie i leczenie zapalenia oskrzeli, astmy, atonii jelit, zapalenia żołądka, egzemy, zapalenia krtani, bólu zęba, kaszlu, dny, odmrożeń; zapobieganie awitaminozie.
Jedną z najważniejszych właściwości rzepy jest jej wysoka zawartość witaminy C, która jest oczywiście mniejsza niż w cytrynie (20 mg na 100 gramów głównego produktu, podczas gdy w cytrynie 40 mg), ale jesz też rzepę znacznie bardziej niż cytrynę. (i nie będziesz miał łez w tym samym czasie. Ważne jest również, aby witamina C w rzepie niezawodnie pozostawała przez cały okres przechowywania, zmniejszając jej stężenie o nieznaczny procent. Dlatego rzepa jest dobrym narzędziem do zapobiegania przeziębieniom w okresie jesienno-zimowym. Zjedzenie rzepy w tym celu zabije dwa zay i - aby zjeść pyszne i oryginalne dania na zimno miss progowej Warto zauważyć, że zawartość witaminy C może się znacznie różnić w zależności od cech odmianowych..
W celu zapobiegania przeziębieniom polecam ten środek zaradczy: średniej wielkości rzepa, drobno posiekać i wlać do emaliowanego rondla, zalać przegotowaną wodą do górnej krawędzi surowca. Następnie zagotuj i gotuj przez 20 minut. Schłodzić i przefiltrować. Jedz 150 przez pół godziny lub godzinę przed snem. Między innymi uzyskać cudowną sedację i łatwiej zasnąć.
Rzepa jest dobrym środkiem wykrztuśnym i jest przydatna do suchego kaszlu. Pomoże w anginie, astmie, kokluszu. Aby uzyskać efekt terapeutyczny, konieczne jest picie rozgrzanego soku ze świeżej rzepy (1-2 łyżki stołowe 3 razy dziennie), dodając miodu do smaku.
W astmie, ostrym zapaleniu krtani i chrypce taki lek jest przygotowany na złagodzenie dolegliwości bólowych: 2 łyżki pokruszonej rzepy wlewa się do 200 g wrzącej wody i gotuje przez 15 minut. Następnie przefiltruj i weź ćwiartkę szklanki 4 razy dziennie lub szklaną całość przed snem.
Możesz użyć rzepy, aby usunąć efekt odmrożenia skóry - w tym celu wytrzyj świeżą rzepę do stanu kleikowego i wymieszaj z tłuszczem gęsim w stosunku 2 do 1. Powstałą maść nakłada się na odmrożenie i, jeśli to konieczne, opatrunek.
Przeciwko bólowi zęba Na patelnię wlej 20 g drobno posiekanej rzepy, zalej wrzącą wodą przez pół godziny. Po schłodzeniu użyj do płukania ust.
Ale w przypadku zaburzeń snu zalecam mieszanie świeżego soku rzepowego z miodem i używanie go w łyżce przed snem.
Dla tysięcznego, a nawet milionowego czasu, kiedy nigdy nie męczy mnie powtarzanie - nie ma żadnych mistycznych składników w leczniczych właściwościach rzepy (jak również jakiejkolwiek innej rośliny), wszystkie te właściwości są spowodowane przez substancje chemiczne, które są częścią rzepy, a nie przez magię i magię. Każdy, kto twierdzi, że środki rzepy przez niego przygotowane są cudowne i magiczne, jest po prostu szarlatanem.
Między innymi, nie próbujcie angażować się w samoleczenie, wszelkie środki terapeutyczne powinny być przeprowadzane tylko po konsultacji z lekarzem, ponieważ każdy z nas ma swoje własne cechy ciała, które mogą stać się nieprzyjemną przeszkodą w wyzdrowieniu. Dlatego porozmawiaj ze swoim lekarzem i dopiero po uzyskaniu jego zgody przystąp do stosowania środków ludowych.
Rzeczywiście, rzepa, pomimo widocznej prostaty, ma wiele przeciwwskazań i nie jest zalecana do stosowania przez osoby z takimi problemami, jak zapalenie wątroby, zapalenie jelit, zapalenie pęcherzyka żółciowego, choroby zapalne jelit, ostre zapalenie żołądka, choroby żołądka i dwunastnicy.
Stosuj w kosmetologii
Rzepa nadaje się również dla miłośniczek mody, ponieważ można z niej zrobić wspaniałe produkty do pielęgnacji skóry i włosów.
Tonizuje i wybiela skórę
Wymieszaj w równych i wystarczających ilościach dla Ciebie świeży sok z marchwi, rzepy i ogórka. Dodaj 20 ml. oliwa z oliwek i nakładaj przez 20 minut na twarz.
Pomóż włosom
Aby poprawić kondycję włosów, wymieszaj 2 ml soku z cebuli i trzy łyżki soku z rzepy z 10 ml oleju z łopianu. Następnie delikatnymi ruchami masażu wcierać głowę w skórę właściwą przez pół godziny, a następnie dokładnie umyć.
Maska dla skóry tłustej
Wymieszaj 2 łyżki posiekanej pasty rzepowej z 50 ml. jogurt - 4-5 kropli soku z cytryny - pięć kropelek. Nałożyć bawełniany wacik na twarz przez 15 minut, a następnie umyć i oczyścić skórę.
Tak więc sukces w uprawie rzepy i szybki powrót tego wspaniałego warzywa do stołów.
Będąc zaangażowanym w uprawę twojej rzepy, w każdym razie wygrasz - zdobądź smaczne warzywa z dobrym, stabilnym plonem, a nawet jeśli część produkcji jest poniżej normy, z łatwością nakarm swoje bydło, a jeśli nie, podziel się nim z lokalnymi wieśniakami.
Razem ożyjmy zapomniane tradycje naszych przodków.
;
TURNIEJE
Rzepa (Brassica rapa subsp. Rapirera) lub rzepa pastewna to dwuletnia roślina z rodziny kapusty (krzyżowej), podgatunku gatunku rzepy (Brassica rapa) z rodzaju kapusta (Brassica).
W przestrzeni Rosji ta niezwykła kultura Słownika Wyjaśniającego Słowniku Żiwago Velikaruskaga V.I. Dahl została zdefiniowana jako
TURNEPS m. Rzepa w. rutaboga, Brassica Asperifolia, rasa rzepy, którą bydło karmi się za granicą.
Jednak nie wpadniemy na tę sztuczkę i sklasyfikujemy pyszną, soczystą roślinę korzeniową wyłącznie do celów żywieniowych. Bydło oczywiście kocha to warzywo, ale mężczyzna nie jest zbyt duży, by je jeść. Dlatego razem przejdziemy przez tę roślinę korzeniową - od początku do przygotowania odświeżających maseczek na twarz.
Rośliny rzepy odznaczają się wysoką soczystością, zawartość w nich suchej masy wynosi 7–14%, z czego większa składa się z węglowodanów (40,0–54,3%). Korzeń jest bogaty w witaminy i minerały. 100 gramów zawiera 22–36 mg witaminy C, 0,1 mg witaminy PP, 0,04 mg witaminy B2, 0,02–0,06 mg B ± i 0,15 mg kwasu pantotenowego. Warzywo zawiera pierwiastki śladowe, takie jak kobalt (0,00007 g), miedź (0,0703 g) i cynk (0,5 g).
Świeże liście (100 gramów) zawierają 0,29–0,39% wapnia, 0,056–0,079% fosforu, żelazo 2,8–3,6 mg, kobalt 3,4 mg. 100 gr. liście zawierają 1-1,3 mg karotenu. W świeżej rzepie występuje prawie kompletny zestaw aminokwasów - obecne są 0,16 mg argininy, 0,6 mg fenaniliny, 0,6 mg lizyny, 1 mg izoleucyny, 0,1 mg tryptofanu, 0,15 mg metioniny, histydyny i waliny.
Opis botaniczny i cechy biologiczne
Rzepa to dwuletnia roślina zielna o wysokości do 1 m. Korzeń jest cienki o długości łodygi do 10 cm, liście podstawowe są pierzaste, blaszkowate, rzadko ząbkowane, nagie i zielone na mięsistych cienkich ogonkach. Górne liście podłużne lancetowate, zwężone powyżej podstawy, gorzkie w smaku. Szypułki o długości do 3 cm. Płatki długości 5-8 mm, prostaty, żółto-zielony; płatki 0,5-1 cm długości, szponiaste, jasnożółte. Gałęzie wyrastają z piersi najwyższych liści na łodydze, a każdy kończy się kwiatostanem. Później liniowy strąk 4-10 cm na 2-4 mm rośnie z zwężającym się końcem.
Podczas kiełkowania kiełki rzepy przynoszą szeroką powierzchnię gleby, z nacięciem na końcu liścienia koloru zielonego. Te liście są proste, słabo i mocno cięte, większość odmian rzepy - w różnym stopniu owłosione.
W drugim roku życia z pąków znajdujących się na czubku rośliny korzeniowej tworzą się pędy kwiatowe. Kwiatostan rzepy - klapa. Kwiaty z żółtymi, czterema płatkami korony, sześcioma pręcikami i słupkiem, przekształcającymi się w wielobarwne owoce - strąk.
Nasiona są małe, brązowe lub czarne, kuliste, waga 1000 nasion 2.5. 3,0 g
Cechy biologiczne
Rzepa jest bardziej odporna na zimno - pędy wytrzymują mrozy do –5 ° С, a dorosłe rośliny - do –6 ° С. Przedłużona zimna wiosna przyczynia się do pojawienia się kwitnienia. Rzepa jest umiarkowanie wymagająca do ogrzewania, więc nie toleruje ciepła i braku wilgoci.
Rzepa (jak brukiew) jest najbardziej kochająca wilgoć wśród roślin okopowych, więc uprawy powinny być umieszczone w niskich miejscach reliefu, lepiej zaopatrzonych w wilgoć. Zwiększone zapotrzebowanie na wilgoć w pierwszym roku życia pojawia się na początku sezonu wegetacyjnego. W roślinach drugiego roku życia zwiększa się zapotrzebowanie na wilgoć po ukorzenieniu roślin korzeniowych macicy.
System korzeni rzepy rozciąga się na głębokość 1,0. 1,5 mi szerokość 40,50 cm.
Rzepa - roślina długiego dnia, ale wybredna pod względem intensywności światła.
Z 1 toną roślin okopowych i odpowiednią ilością liści rzepy z gleby, kg: azot - 2,5, fosfor - 1 i potas - 7,5 kg.
Okres wegetacji rzepy w pierwszym roku życia trwa 70 110 dni w zależności od cech odmiany i obszaru uprawy. W drugim roku życia 85. 90 dni mija od sadzenia roślin korzeniowych macicy do zbioru nasion.
Zasadniczo korzeń jest mięsisty, jabłkowy, cebulkowy lub kulisty o średnicy 5-20 cm, spożywany zarówno w postaci przetworzonej termicznie, jak i surowej. Roślinę korzeniową tworzy się głównie z powodu półkolistego kolana iw mniejszym stopniu z powodu samego korzenia. Kształt korzenia zależy od odmiany: od okrągłej do wydłużonej stożkowej. Kolor górnej części korzenia może być zielony, fioletowy, a dolny - biały lub żółty, w zależności od koloru miazgi. Miąższ korzenia jest żółty lub biały, ma lekko ostry, ale łagodny smak. Najsmaczniejsze młode korzenie o mniejszej średnicy
Rzepa ma łagodny smak, ale lekko pikantny. Mniejszy rozmiar warzyw lepiej. Najlepiej wybrać rzepę bez plam o gładkim kształcie.
Swiatlolubna roślina rzepy. Preferuje żyzną, luźną glebę gliniastą.
Roślina zimuje - w ciągu 1 roku rozwija się rozeta podstawowa liści, a przez 2 lata - łodygi kwitnące i owocujące.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
W literaturze naukowej nie występuje szczególne miejsce występowania rzepy, ale ponieważ uważa się, że pochodzi ona z Europy, Rosji, Azji Środkowej i Bliskiego Wschodu.
Najprawdopodobniej Europa jest centrum swojego pochodzenia. Od czasów prehistorycznych rzepa stosowana jest jako warzywo do żywienia w młodej części Europy - mówi się o zbieraniu dobrych plonów z czasów hellenistycznych. Ale zasadniczo to warzywo było wykorzystywane do żywienia zwierząt gospodarskich, jego użycie w żywności dla ludzi było zjawiskiem wymuszonym, gdy nie było innego wyboru.
Obecnie rzepa jest uprawiana prawie na całym świecie. Z czasem przeniknął on do regionów tropikalnych, gdzie warunki pogodowe i popyt jako źródło witamin i świeżych produktów doprowadziły do jego najszerszej dystrybucji.
Rzepa jest szeroko rozpowszechniona jako dobra roślina pastewna - 100 kg rzepy zawiera 9 jednostek paszowych i 0,4 kg strawnego białka. W paszy dla bydła używają nie tylko rośliny okopowej, ale także liści, które z kolei mają następującą wartość odżywczą - 11,2 tys. Jednostek. i 0,9 kg strawnego białka (w USA, na potrzeby przemysłu drobiarskiego, opanowaliśmy produkcję mąki liściastej - jest to skoncentrowana pasza dla karotenu, białka i witaminy B2).
Pomimo faktu, że zwierzęta gospodarskie z przyjemnością jedzą zarówno liście, jak i warzywa korzeniowe i są gotowe zrobić to w niewiarygodnych ilościach, należy wziąć pod uwagę, że rzepa zawiera estry oleju gorczycowego (ponadto liście mają wyższą zawartość niż warzywa korzeniowe). Przy wysokim spożyciu krów mlecznych rzepa następuje pogorszenie smaku mleka - staje się on gorzki. Unikanie tego pozwala na kiszenie rzepy, w której stężenie oleju gorczycowego zmniejsza się o 60%.
Spotykałam się z uprawami rzepy, które były bardzo sprytnie - rolnik zasiał rzepę, a kiedy nadszedł czas na jej oczyszczenie, najpierw wypuścił krowy na polu, które chętnie zjadły zieloną masę, a potem na polu wypuszczono świnie, które podkopały korzenie i wypchały je brzuchami, ten sen poszedł spać prosto na łóżka.
Myślę, że te organizacje rolnicze, które zajmą się uprawą rzepy na cele paszowe, nie zawiodą, ponieważ przy odpowiedniej opiece rzepa daje do 1000 centów na hektar roślin okopowych i do 150 centów zielonej masy liści. Szczególnie ważne jest jego wprowadzenie na północnych szerokościach geograficznych, gdzie dzięki swojej wczesnej prędkości nadal jest w stanie produkować wysokie plony, wzbogacając rację żywienia zwierząt gospodarskich witaminami i aminokwasami, a jednocześnie będąc tanią paszą, co pozwala wzmocnić gospodarkę przedsiębiorstwa.
Teraz, kiedy dzięki wysiłkom uczonych hodowców, hodowano niezwykłe odmiany żywności i hybrydy - rzepa przeniknęła również do naszych łóżek. Jedna rzecz jest zła, jak dotąd nie poświęcamy jej wystarczająco dużo uwagi i zasiewu, jak byśmy chcieli.
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawozy
Rzepa dobrze rośnie w glebach lekkich; ciężki skład granulometryczny gleby nie jest dla niego odpowiedni. Zaleca się reakcję słabego kwasu w roztworze glebowym (pH 6,0 6,5), ale z powodzeniem wytrzymuje zwiększoną kwasowość.
Możesz uprawiać rzepę na prawie wszystkich rodzajach gleby, nawet na nowo opracowanej równinie zalewowej i mokradłach. Nie zaleca się wzrostu na glebach ciężkich, w szczególności z powodu silnego zanieczyszczenia roślin korzeniowych glebą. Nie toleruje bliskiego występowania wód gruntowych.
Rzepy nie można umieszczać w płodozmianach za innymi roślinami krzyżowymi - należy to również wziąć pod uwagę przy wyborze syderaty (rzodkiewka, rzepak, rzepak). Sama rzepa jest dobrym prekursorem roślin uprawnych z innych rodzin. Kultura bardzo reaguje na stosowanie nawozów organicznych.
Pożądane jest, aby przydzielić miejsce nawet, pokryte ze wszystkich stron przeważających wiatrów, rzędy znajdują się z północy na południe, co pozwala roślinie zużywać więcej światła słonecznego.
Sortuje. Przygotowanie nasion i siew
Nie ma zbyt wielu odmian rzepy, które można by wykorzystać jako żywność, więc postaramy się opisać je wszystkie, aby przy zakupie nasion można było z góry wiedzieć, czego można oczekiwać od wybranej odmiany lub hybrydy.
Odmiany rzepy są podzielone na 2 grupy - w zależności od koloru pulpy: żółty (zawierają dużo suchej masy i są lepiej przechowywane) i biały (bardziej produktywny). W oparciu o te cechy konieczne jest stworzenie strategii na dany sezon - białe odmiany są niezbędne do stosowania latem i wczesną jesienią, a żółte odmiany są potrzebne na zimę. W każdej grupie występują odmiany o różnym kształcie i kolorze korzenia, ale generalnie są one zredukowane do trzech typów: cylindryczny, okrągły i pośredni.
Żółty fiołek - odmiana o słabo rozwiniętych wierzchołkach i podniesionych jasnozielonych liściach na fioletowych ogonkach. Okrągłe, oblate warzywo, ciemnofioletowy powyżej i żółty na dole, jest wyciągane bez wysiłku. Miąższ jest żółty, smaczny, lekko soczysty.
Graystone - ma średnią ilość wierzchołków; liście podniesione, zielone na ogonkach tego samego koloru. Część macierzysta jest słabo rozwinięta. Roślina okopowa w części nadziemnej jest zielona, aw części podziemnej - żółta. Roślina korzeniowa jest zaokrąglona, spłaszczona na górze, wpuszczona w ćwiartkę z niewielką liczbą korzeni i łatwo wyciągnięta. Miąższ jest żółty, nie soczysty i niezbyt smaczny, ale odmiana jest owocna i charakteryzuje się doskonałą jakością przechowywania.
Przygotowanie nasion i siew.
Rzepa uprawiana jest na dwa sposoby - nasiona lub sadzonki.
Przygotowanie nasion do siewu w glebie i dla jednej, a dla drugiej metody jest takie samo i obejmuje - sortowanie i ponowne wysiewanie nasion, usuwanie suchych, pustych nasion. Dobre, umieść je w pojemniku ze słoną wodą - te, które pojawiły się, są puste, zbierz i wyrzuć, a te, które pozostaną na dnie, nadają się do sadzenia. Następnie trzymaj nasiona w słabym roztworze nadmanganianu potasu - standardowa procedura dezynfekcji. Po nasiąknięciu nasion wodą w temperaturze pokojowej, aby nasycały się wilgocią - gnieżdżą się i kiełkują szybciej.
Należy pamiętać, że nasiona są małe - można je mieszać z przesianym drobnym piaskiem, aby równomiernie wysiać.
Podczas wysiewu dawka wysiewu wynosi 2-3 g na 10 m2. Głębokość wysiewu wynosi 2–2,5 cm, gęstość roślin po rozcieńczeniu powinna wynosić 10–11 sztuk na 1 m2.
Metoda sadzenia powinna być stosowana tylko w przypadku niewielkich ilości rzepy i tylko w tych przypadkach, gdy planuje się ją wykorzystać do osobistego odżywiania. Ta sama metoda sadzenia zapewnia bardziej wiarygodne wyniki, ponieważ sadzonki są łatwiejsze do ochrony przed pchłami kapusty. Uwierz mi, metoda sadzenia jest czasochłonna i czasochłonna, więc nie warto tego robić po raz pierwszy, gdy świnie przez miesiąc odżywiają się soczystą rośliną korzeniową. Podczas siewu sadzonek najlepiej robić to w małych doniczkach torfowych. Daty siewu na 1,5 miesiąca przed spodziewanym przesadzeniem uzyskanych sadzonek na otwarty teren.
Umieść kubki (lub inne używane pojemniki) na ciepłym parapecie lub ogrzewanej szklarni - optymalna temperatura wynosi od +5 do +15 stopni. Miejsce powinno być bez bezpośredniego światła słonecznego. Przy pojawieniu się pędów konieczne jest przeprowadzenie przerzedzania - pozostawić tylko mocne sadzonki. Niepotrzebne kiełki nie powinny być wyciągane - może to uszkodzić system korzeniowy sąsiadów, najlepiej po prostu zdjąć nadmiar paznokciami.
Do przeszczepu na otwartym terenie wybierz ciepły dzień, w drugiej połowie maja, kiedy zagrożenie mrozem się skończy. Głębokość lądowania wynosi 5-6 cm, jest sadzona na grzbietach, szerokich grzbietach według schematów 35 na 20 cm, 60 na 30 cm, a także na taśmach dwu- i trzyrzędowych - (20 + 50) x 20 cm, (35 + 35 + 76) x 20 cm (na ciężkich glebach). Dla lepszego przeżycia, przed sadzeniem, niektóre liście są cięte, a korzenie zanurzane w zacierze glinianym.
Pielęgnacja rzepy nie różni się od pielęgnacji najbliższych krewnych - rzepy i rzepy, polega na regularnym odchwaszczaniu, rozluźnianiu między rzędami, przerzedzaniu gęsto kiełkujących roślin, szybkim karmieniu i podlewaniu.
Rzepa jest chwastowana, gdy pojawiają się chwasty, które łączą tę technikę z luzowaniem między rzędami. Odbywa się to średnio 4-5 razy w sezonie. Jednocześnie można rozrzedzić grube pędy - rzepa dobrze rośnie i dlatego potrzebuje wolnej przestrzeni.
Podlewanie należy wykonywać raz w tygodniu, biorąc pod uwagę pogodę. Szczególnie ważne jest podlewanie podczas formowania korzenia. W dobrze nawilżonej glebie staje się zaokrąglona i bardziej soczysta.
Dobrą techniką tłumienia chwastów i zachowywania wilgoci jest ściółkowanie między rzędami sianem lub słomą, i można w tym celu użyć masy chwastów chwastów (konieczne jest, aby nie były one inseminowane).
Podczas okresu uprawy rzepa karmiona jest dwukrotnie - najpierw nawozami organicznymi, a następnie nawozami mineralnymi. Pierwszy opatrunek przeprowadza się 7-10 dni po siewie lub po dokładnym posadzeniu. Używać do tego wlewu gnojowicy lub gnojowicy rozcieńczonego wodą 1: 5; można użyć odchodów kurczaka wlewanych w wodzie w stosunku 1:10 - od 0,5 do 1 l roztworu wodnego jest wydawane na roślinę. Drugi wsad jest wytwarzany z nawozów mineralnych - mieszają superfosfat, saletrę i sól potasową (2: 1: 1) - nakłada się je powierzchniowo lub w postaci roztworu wodnego w ilości 15-20 g na 1 m2.
Jednym z najlepszych opatrunków na rzepę jest napar z jesionu drzewnego - 120 gramów (szkło) z wieczoru rozpuszcza się w wiadrze z wodą i pozostawia do zaparzenia. Mieszając w przygotowane rowki i posypując ziemią. Po 2-3 tygodniach możesz powtórzyć.
Przez wczesne zbiory rzepa zaczyna się w lipcu, a średnia, odpowiednia do konsumpcji jesienno-zimowej - we wrześniu. Późne odmiany (lub gdy późny siew) można usunąć później, głównym warunkiem jest zapobieganie przymrozkom, ponieważ przy wystawieniu na działanie niskich temperatur utrzymywanie jakości korzeni jest znacznie ograniczone.
Konieczne jest rozpoczęcie zbioru w suchym dniu, po wykopaniu korzeni, należy pozwolić im wyschnąć przez pewien czas - można umieścić je w małych stosach bezpośrednio na łóżku ogrodowym, ale najlepiej umieścić je w wentylowanym pomieszczeniu bez bezpośredniego światła słonecznego.
Po zbiorze liście są przycinane, pozostawiając szypułkę 1-2 cm, a korzenie do korzenia do korzenia. Liście rzepy są zbierane jako zielona karma dla zwierząt lub wysyłane na stos kompostu.
Ogólnie rzecz biorąc, rzepa może być usunięta tak szybko, jak chcesz - chcesz uszczypnąć soczyste młode liście - proszę, zechcesz wyrwać kilka małych warzyw korzeniowych w celu uzupełnienia sałatki witaminowej - nie wahaj się. A jeśli chodzi o paszę dla bydła, można szarpać przynajmniej tak szybko, jak pojawią się rośliny o odpowiedniej wielkości - na ogół prawie cały sezon ogrodniczy można wykorzystać do karmienia rzepy bydła domowego.
Najlepszą rzeczą, jaką można zrobić, aby utrzymać i utrzymać rzepę, jak również każdą inną uprawę, jest hodowanie zdrowych plonów, które otrzymały z życia wszystko, czego pragnęły i nie cierpiały na szkodniki i choroby.
Lepiej jest przechowywać rzepę w sztywnym pojemniku (pudełka, kosze, małe pojemniki). Przed umieszczeniem go w magazynie, piwnica powinna być starannie przygotowana, należy ją wysuszyć, zdezynfekować, sprawdzić, czy działa wentylacja.
Przechowywanie z warstwami mokrego piasku najlepiej nadaje się do zapobiegania nadmiernemu parowaniu wilgoci i utracie turgoru.
Temperatura przechowywania powinna być w zakresie 0-1 stopni. Jeśli spadnie, korzenie mogą zamarznąć, a jeśli temperatura jest wyższa niż 1 ° C, straty spowodowane chorobami wzrastają i zaczyna się przedwczesny wzrost.
Regularnie chodź do piwnicy i przeglądaj swoje „gospodarstwo domowe” i usuń wszelkie uprawy korzeni, które zaczęły się pogarszać.
Przejdź do piwnicy i uważnie sprawdź zgromadzone plony. Przed dużymi mrozami zamknij wylot lub nawet przykryj zasłony warzywami z ciepłym kocem. W przypadku podniesienia wilgotności, otwórz otwory wentylacyjne lub posyp wapno na podłodze, co pochłonie nadmiar wilgoci.
Możesz przechowywać rzepę w plastikowych torebkach, które są umieszczane na paletach bezpośrednio w przejściu.
Część rzepy, którą spożywasz w początkowym okresie zimy, można po prostu nałożyć na ziemniaki lub inne warzywa.
Część posiekać rzepa i zamrozić w zamrażarce. Rzepa jest umieszczana w zamrażarce w porcjach, ponieważ nie toleruje powtarzającego się zamrażania.
Przez pierwsze dwa miesiące można umieścić w pudełku na warzywa kilka umytych korzeni rzepy, owiniętych grubą folią.
Rzepa może być przechowywana na balkonie w specjalnym izolowanym pudełku, ale trzeba mieć oko i oko dla bezpieczeństwa, szczególnie w okresach silnego mrozu.
Jeśli rzepa została wyhodowana przez ciebie do karmienia zwierząt, to jest absolutnie jasne, że nie ukryjesz jej w zamrażarce. Tutaj lepiej jest skorzystać z pamięci masowej w burcie. Radziłbym, aby nie zakopywać całej rośliny w jednym dużym ramieniu, należy podzielić ją na co najmniej dwie części. Jedna część powinna zawierać tyle roślin okopowych, ile wasza ludność spożywa do grudnia - stycznia i po prostu przykryć grubą warstwą słomy. Aby słoma nie rozprzestrzeniała się na wietrze i nie spływała przez deszcze i śnieg, który spadł, należy ją pokryć gęstym materiałem pokrywającym (markiza, plandeka, linoleum). To, co zostanie zużyte znacznie później, należy posypać słomą warstwą ziemi.
Przechowywanie mat rzepy różni się nieco od przechowywania roślin korzeniowych pozostawionych na żywność. Po pierwsze, muszą być wciśnięte w piasek, po drugie, optymalna temperatura będzie wynosić 1-2 ° C, na niższym poziomie, uszkodzenie nerek jest możliwe, ponieważ są na zewnątrz i nie są chronione przez nic. Tylko królowa musi zostawić łodygi liści 1-2 cm.
Według najlepszych poprzedników (rośliny strączkowe, ziemniaki) uprawy korzeni rzepy należy umieszczać na najbardziej urodzajnych, nie zaśmieconych obszarach.
Sadzenie roślin okopowych macicy odbywa się jako dojrzewanie gleby. Opóźnienie sadzenia co pięć dni pogarsza warunki dojrzewania i zmniejsza wydajność. Posadzone według schematu - odległość 25-30 cm w rzędzie i odległość 60-70 cm między rzędami. Rośliny z rzędu ze słabym rozwojem bezwzględnie wyciągnięte.
Opieka nad komórkami królowej jest bardziej dokładna niż tylko siew w żywność. Przez cały okres wzrostu konieczne jest utrzymywanie gleby w czystości przed chwastami, tłumienie szkodników. Warto również przeprowadzić kilka nawozów infuzją dziewanny (1: 5), a przy stosowaniu nawozów zwiększyć dawkę fosforu-potasu 1,5 razy. Dolistne stosowanie boru i molibdenu podczas kwitnienia zwiększa wydajność nasion. Warto także zwalczać szkodniki, które nie tylko mogą osłabić roślinę, ale także przenieść ją na nią z pokrewnej rośliny.
Rośliny nasienne należy ciąć selektywnie (dojrzewają bardzo nierównomiernie) rano lub wieczorem, aby uniknąć rozsiewania nasion. Odcięta część jest suszona przez 7-10 dni w wentylowanym suchym pomieszczeniu z obowiązkowo rozłożoną plandeką pod nimi, na której nasiona mogą się kruszyć, a następnie młócić i suszyć, rozprowadzając cienką warstwę na płaskiej powierzchni w ciepłym, wentylowanym pomieszczeniu.
Przechowywać uzyskane nasiona w suchym pomieszczeniu w gęstych workach lnianych lub szczelnie zamkniętych pojemnikach w temperaturze nieprzekraczającej 8-100 ° C.
Użyj w gotowaniu
100 g rzepy zawiera tylko 28 kcal. znajdziemy tam również z tobą mono- i disacharydy, błonnik pokarmowy i nasycone kwasy tłuszczowe, witaminy (B1, B2, B5, B6, B9, C, E, K, PP) i pierwiastki śladowe (żelazo, cynk, mangan, selen, miedź), makroelementy (wapń, sód, fosfor, potas, magnez). To warzywo jest stworzone dla tych, którzy myślą o zdrowym jedzeniu, ale postaram się podzielić moimi ulubionymi przepisami.
Najprościej jest użyć rzepy jako podstawy lub części soczystych sałatek warzywnych.
Ogólne porady dla tych, którzy natrafiają na odmianę rzepy z charakterystyczną goryczką - przed użyciem korzeni należy zalać ją wrzącą wodą, a wtedy nie będzie po niej śladu.
Sałatka z rzepą, jabłkami i zielenią
Wymagane składniki:
Rzepa - 1 średniej wielkości warzywo korzeniowe;
Apple - 2 sztuki;
Zieloni - 1-2 gałęzie;
Lemon - połowa;
Sól - do smaku.
Gotowanie
1. Umyj rzepę, skórkę i ruszt na grubej tarce.
2. W jabłkach odciąć rdzeń i odciąć skórkę, a także obrać.
3. Posiekaj zielenie.
4. W głębokim naczyniu wymieszaj wszystko dokładnie.
5. Ściśnij cytrynę, aby dodać smaku.
6. Używaj jako osobnego naczynia lub jako sałatka na obiad.
Młode wierzchołki rzepy stosuje się do gotowania, a także na szczytach rzepy i buraków: nadaje się do zup, sałatek i ciast - najprostszy przepis jest myte, młode liście są drobno posiekane i przyprawiane kwaśną śmietaną (oliwa z oliwek), a przyprawy są dodawane do smaku i preferencji - szybko Soczyste, smaczne i zdrowe.
Pieczona rzepa w kremowym sosie
Wymagane składniki:
Masło - 4 łyżki;
Cebula - 120 g;
Rzepa - 800 g;
Mąka pszenna - 2 łyżki;
Sól, przyprawy - do smaku;
Mleko - 1 szklanka;
Sivki - 100 ml.
Gotowanie
1. Obierz i rozetnij rzepę.
2. Rozgrzej piekarnik do 180 stopni.
3. Nasmaruj blachę masłem.
4. Na patelni rozpuść 1 łyżkę masła i podsmaż posiekaną cebulę.
5. Włożyć 1/3 rzepy, następnie 1/3 smażonej cebuli, posypać mąką i niewielką ilością soli i pieprzu. Posmaruj 1 łyżką zmiękczonego masła. Powtórz 2 razy.
6. W misce wymieszaj mleko i śmietanę i wlej do formy i do piekarnika na 30 minut, przykryte folią. Następnie zdejmij folię i piecz, aż stanie się miękka i złocisto-brązowa (30–40 minut).
Ale przecież nie wszystko, aby zrobić wakacje dla wegetarian, nadszedł czas, aby zadowolić i jedzących mięso.
Przekąska wieprzowa, rzepa i jabłka
Wymagane składniki:
Liście rzepy - 0,5 kg;
Rzepa - 300 g;
Wieprzowina - 300 g;
Woda - 2 filiżanki;
Apple - 2 sztuki;
Ocet - 2 łyżeczki;
Cukier - 2 łyżeczki;
Masło.
Gotowanie
1. W dużym rondlu połóż posiekane liście rzepy, mięso, 0,25 łyżeczki soli i przykryj wodą, zagotuj, zmniejsz ogień, przykryj i gotuj, mieszając, aż liście będą miękkie.
2. Tymczasem obierz jabłka i pokrój je na małe kawałki.
3. Włóż jabłka i posiekaną rzepę na patelnię. Dodaj ocet, cukier i 0,5 łyżeczki soli i pieprzu. Gotuj około 30 minut, aż jabłka i rzepa będą miękkie. Zdejmij z ognia, dodaj masło i sól do smaku.
4. Przenieś mięso na deskę i pokrój mięso na małe kawałki, usuwając kości i skórę. Wmieszaj warzywa i podawaj.
Więc cały smakołyk.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Jak mawiał Paracelsus (1493 - 1541) - słynny szwajcarski alchemik, lekarz, filozof, przyrodnik, filozof przyrody renesansu - wszystko jest trucizną i wszystko jest lekarstwem. Tylko dawka powoduje, że lek jest trucizną i lekiem trującym. Aby rzepa mogła być stosowana w medycynie tradycyjnej. Przecież to proste warzywo korzeniowe nie jest bynajmniej warzywem, a są to dobrze znani mistrzowie w dziedzinie zdrowia.
Ze względu na substancje składowe (witaminy, mikro i makroelementy, włókna itp.) Rzepa może mieć następujące pozytywne skutki w opiece zdrowotnej.
Ta roślina korzeniowa może działać jako środek moczopędny, który przyczynia się do usuwania nadmiaru wilgoci z organizmu (nie jest to złe dla niektórych chorób nerek i dla usuwania obrzęków). Ma działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Właściwości te są stosowane w leczeniu chorób skóry, ropnych ran, owrzodzeń lub oparzeń. Włókna wchodzące do niego znacząco wpływają na metabolizm i dostosowują procesy trawienia. Jeśli nasycisz swoją dietę rzepą (oczywiście poprzez zmniejszenie innych „szkodliwych” pokarmów), możesz szybko znormalizować swoją wagę i pomóc sobie w zapobieganiu cukrzycy. Twój układ sercowo-naczyniowy pozytywnie zareaguje na regularne stosowanie rzepy i, z wdzięczności, normalizuje ciśnienie krwi i wspomaga eliminację cholesterolu z organizmu.
Ogólnie rzecz biorąc, podsumowując pozytywne efekty jedzenia rzepy, powiem - jeść rzepę będzie zdrowa jak byk!
Jednak, jak zawsze, musisz pamiętać - każda chmura ma srebrną podszewkę. Podobnie z rzepą, pomimo dużej liczby pozytywnych właściwości i pomocy w niektórych chorobach, ten korzeń ma przeciwwskazania.
Nie należy „pochylać się” nad tym warzywem, jeśli występują problemy z zapaleniem żołądka z wysoką kwasowością, niedoczynnością tarczycy, żylakami, zapaleniem nerek, chorobami przewodu pokarmowego, zapaleniem pęcherza, zaburzeniami czynności wątroby, trzustką, zaostrzeniem zapalenia żołądka lub przełomem nadciśnieniowym. Istnieją inne przeciwwskazania. Dlatego przypominam ci raz jeszcze - bez inicjatywy, decydując się na użycie rzepy jako leku, musisz najpierw zwrócić się do lekarza. Życie, leczenie, praktykujący lekarz, który pracuje w szpitalu, stan. Lekarz to zawód, a nie piękna tabliczka, na której jest napisany - ludowy uzdrowiciel, mag najwyższej rangi, czarodziej i czarownik. Dopiero po konsultacji z profesjonalistą od medycyny przechodzi się do leczenia „krajowego”.
Więc jakie przepisy można polecić z tego wspaniałego korzenia?
Nawet u starych zielarzy są receptury z rzepy: zielarze tego czasu: „Sok ze świeżej rzepy, tarty, tarty, wyciskany i gotowany z cukrem, jest właściwym lekarstwem na szkorbut w ustach. Rozmazywanie obrzękniętych i krwotocznych dziąseł tą dziąsłem leczy ich dni na dwa ”
W przypadku przeziębień górnych dróg oddechowych: weź świeży, rozgrzany sok z korzeni rzepy - pij małymi łykami, rozgrzewając gardło.
W leczeniu odmrożeń rany ropne - 2 części startej mieszanki rzepy z 1 częścią tłuszczu gęsiego i nasmarować odmrożoną skórę i nie gojące się rany.
Podczas leczenia czerwonki, wzbogacaj swoją dietę w świeżą rzepę. Na przykład w takiej sałatce - pokroić na kawałki 300 g obranej rzepy, dodać ocet i cukier do smaku i użyć z jedzeniem.
W przypadku zaburzeń rytmu serca sok z rzepy zmieszany z miodem pomoże ci dobrze. Używaj 2 łyżek stołowych 3 razy dziennie przed posiłkami.
Stosuj w kosmetologii
Do stosowania w kosmetologii rzepa jest odpowiednia jak również rzepa, więc nie jest zaskakujące, że dla nich te same receptury środków kosmetycznych.
Wzmocnienie włosów
Aby poprawić kondycję włosów, wymieszaj 2 ml soku z cebuli i 3 łyżki soku z rzepy z 10 ml oleju z łopianu. Gładkie ruchy masażu wcierają w korzenie włosów i skóry właściwej głowy przez pół godziny, a następnie dokładnie umyć i spłukać ulubionym szamponem.
Odcień skóry i biel
Wymieszać w równych ilościach świeży sok z marchwi, rzepy i ogórka wlać 20 ml. oliwa z oliwek i nakładaj na twarz przez 20 minut. Następnie nie zapomnij umyć i oczyścić skórę.
Maska dla skóry tłustej
Wymieszaj 2 łyżki kleiku rzepy z 50 ml. jogurt (i można go zastąpić niskotłuszczową śmietaną) - 4-5 kropli soku z cytryny - pięć kropli. Wacikiem nakładaj na twarz na 15-20 minut, a następnie spłucz i oczyść skórę.
Odejmując te, jak również inne przepisy, nie spiesz się, aby zastosować. Najpierw wykonaj drobny test - nałóż część produktu na tył dłoni, poczekaj na wyznaczony czas i upewnij się, że Twoja skóra reaguje pozytywnie na tę procedurę. Dopiero po takich próbach terenowych należy przejść do poważnej kosmetologii.
;
DAIKON
Jakie wiadomości, wielu ogrodników zapyta po przeczytaniu nazwy sekcji. Co jeszcze takiego Daikon? Co to za bestia? Ale takie, moja droga. Daikon jest jedną z odmian naszej ulubionej rosyjskiej rzodkwi, ale musiała rozpocząć swoją historyczną podróż na Wyspach Wschodzącego Słońca.
Wikipedia traktuje to warzywo tak.
Daiko; n (Jap ;; lub japońska rzodkiewka, chińska trad. ;;;, reg. ;;;, pinyin: b; ilu; bo, pal.: Baylobo lub chińska rzodkiewka) - rzodkiewka Kampania siewna (Raphanus sativus) z rodziny kapusty (Brassicaceae). Roślina korzeniowa, w przeciwieństwie do rzodkwi, nie zawiera olejków gorczycy; w przeciwieństwie do rzodkiewki ma bardzo łagodny smak.
Uważa się, że ta odmiana rzodkwi, nawet w starożytności, została uzyskana przez Japończyków dzięki selekcji z lobu, azjatyckiej grupy odmian Radhanus uprawianych w Chinach.
Daikon dosłownie tłumaczy się jako „duży root” (dai - big, kon - root). Nazwa jest bardzo wymowna, ponieważ Daikon jest większy niż rzodkiewka, rośliny okopowe - od 2 do 4 kg, a rekordziści poszczególnych odmian osiągają oszałamiające rozmiary - 30 kg lub więcej.
Opis botaniczny i cechy biologiczne
Rzodkiew japońska - różni się rozmiarem i kształtem, rozmiarem ostrza oraz obecnością włosów, liści, które są duże, rozgałęzione, rozcięte na lirze. Łodyga rozgałęziona do 1 metra. Kwiaty są zgrupowane w racemes. Okres kwitnienia 30-45 dni. Owocem są strąki, cylindryczne, nie ujawnione. Nasiona są brązowe lub żółte, okrągłe lub owalne, duże. Okres przechowywania nasion wynosi 4-6 lat.
Rośliny korzeniowe są wydłużone lub cylindryczne. Skóra u nasady może być czarna, brązowa, czerwona, zielona, różowa i biała. Rośliny korzeniowe można całkowicie zakopać w glebie, 2/3, pół lub 2/3, aby wystawały ponad jej powierzchnię. Waga korzenia może przekraczać kilogram. Miąższ jest soczysty i mięsisty.
Roślina ma korzeń korzeniowy o cienkich korzeniach bocznych.
Daikon, jak wszystkie rzodkiewki, nie jest kapryśnym warzywem o dobrej odporności na zimno. Nasiona zaczynają rosnąć w temperaturze 2-3 ° C, a młode sadzonki są w stanie tolerować przymrozki do minus 3 ° C. Optymalny zakres temperatur do uprawy rzodkiewki wynosi 18-20 ° C.
Długość okresu wegetacyjnego zależy w dużym stopniu od cech odmianowych - w zależności od odmiany warzywo to dojrzewa od 40 do 70 dni od momentu wschodu. W odniesieniu do światła Daikon jest rośliną długiego dnia - takie rośliny wymagają długiego (co najmniej 13 godzin, a najlepiej 15–17 godzin) dnia na kwitnienie i formowanie nasion.
Warzywo to wymaga wilgoci, a gdy jest niedobór, tworzy gorzkie, małe korzenie. Optymalna wilgotność powietrza i gleby 70% HB.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Daikon - to niskokaloryczny produkt, który nie jest bez znaczenia dla zdrowej diety. Jednocześnie tylko 300 g tego warzywa całkowicie pokrywa codzienne ludzkie zapotrzebowanie na witaminę C. Daikon zawiera sole potasu, które wspomagają wydalanie szkodliwych substancji i toksyn z organizmu.
Daikon jest bogaty w minerały (wapń, fosfor, żelazo, magnez), witaminy z grupy B i -karoten, które mają pozytywny wpływ na układ odpornościowy. Fitoncydy w swoim składzie mają działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne, chroniąc przed chorobami zakaźnymi i przyczyniając się do poprawy układu pokarmowego.
Zużycie Daikon rocznie w Japonii i Korei (13-35 kg) jest 50-140 razy wyższe niż blisko spokrewnionych rzodkiewek i rzodkiewek w niektórych krajach europejskich. W Japonii jego powierzchnia wynosi ponad 60 tysięcy hektarów, czyli 12% upraw warzywnych, a produkcja - 2,5 miliona ton, czyli 16% objętości brutto warzyw. Można to również wytłumaczyć preferencjami krajowymi, ale w rzeczywistości dzieje się tak, ponieważ rzodkiew japońska jest uderzająca pod względem wydajności - do 1000 centów na hektar, a na wyspach japońskich z ich ograniczeniami terytorialnymi jest to czynnik decydujący. Ponadto w Japonii opracowano ogromną liczbę smaczniejszych odmian niż jakakolwiek nasza rzodkiewka.
Kolejny wielki obserwator hodowli roślin N.I. Wawiłow zauważył perspektywy otwierające się na produkcję roślinną i selekcję, kiedy Daikon został wprowadzony do rolnictwa w północnych regionach, gdzie może być wykorzystany jako najcenniejsze źródło witamin, błonnika i minerałów w okresie zimowo-wiosennym.
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawozy
Rzodkiew japońską można przypisać roślinom, które nie są zbyt wymagające na glebę, ale warto to zrozumieć - im lepiej wybierzesz ziemię, tym lepiej pod względem ilościowym i jakościowym uzyskasz zbiory.
Najlepsze dla uprawy rzodkiew japońskiej będzie równe, dobrze oświetlone miejsce, które będzie chronione przed dominującym wiatrem. Ważnymi warunkami wyboru lokalizacji jest to, że wody gruntowe nie stoją wysoko (1,5 metra), a teren nie powinien być narażony na zalanie podczas deszczu. Nie nadaje się do uprawy ciężkiej, kwaśnej (preferuje neutralną do gleby reakcję Daikon), pływa w glebie. Pod względem wielkości ziarna preferuje gleby lekkie i średnie. Idealną opcją są żyzne gleby piaszczyste o wysokiej kulturze, o głębokości co najmniej 25 cm, które nadają się również na wysokie łóżka, gdzie można stworzyć idealne warunki. Ale rozmawiamy z tobą o najlepszych warunkach, które, niestety, ograniczenia naszych działek ogrodowych nie zawsze są możliwe, ale nie rozpaczaj - rzodkiew japońska jest naprawdę przystojna i będzie mogła ci podziękować, a nie na najlepszej ziemi.
Jego miejsce w płodozmianie dla takich upraw to ziemniaki, rośliny strączkowe, pomidory, ogórki, marchew, buraki, cebula, zielone warzywa, dynie i cukinia, zwłaszcza jeśli do tych upraw dodano duże dawki materii organicznej. Sam Daikon jest dobrym poprzednikiem dla większości kultur. Daikon może być używany jako kultura zagęszczania - dobrze przylega do cebuli, ziemniaków i pomidorów. Unikaj uprawiania go natychmiast po powiązanych krzyżówkach, aby uniknąć pospolitych szkodników i chorób. Lepiej jest wrócić daikon do jednego miejsca za 3-4 lata.
Lepiej jest przygotować ziemię do siewu jesienią: głębokie (do zaoranego horyzontu) podstawowe przetwarzanie (orka lub kopanie) z poprzednimi obowiązkowymi resztkami sadzenia. Wczesną wiosną, aby zatrzymać bronowanie wilgoci (grabie). A przed siewem ponownie przebuduj teren w celu wyrównania i uszczelnienia Zwolennicy uprawy bez przeszkód do organizowania wydarzeń zgodnie z ich pomysłami na uprawę. Korzeń Daikon rośnie najczęściej w głębokości, dlatego głębokie przetwarzanie 20-25 cm jest dla niego ważne.
Obowiązkowym elementem stosowania nawozu jest odtlenianie terenu - złoża dolomitu lub popiołu drzewnego - 1 - 2 kg na m2. Tworząc wystarczającą ilość popiołu drzewnego, możesz odmówić wytwarzania fosforu i potasu. Jeśli gleba na terenie jest średnia lub ciężka, lepiej jest zrobić główny opatrunek z nawozami jesienią, a następnie dodać 5-6 kg materii organicznej (duże wiadro) humusu na 1 m2, nie zaleca się przynoszenia świeżego obornika (9 prawdopodobnie przyciemni miazgę i smak pogorszy się).
Przed wysianiem dodać 5-10 gramów fosforu niezbędnego do rozwoju systemu korzeniowego i 10-15 gramów. azot. Pamiętaj, że azot nie powinien być nadużywany, a planując użycie daikon jako wczesnej uprawy warzyw, na ogół zrezygnuj z azotu mineralnego lub przynajmniej dodaj połowę zalecanej dawki.
Sortuje. Przygotowanie nasion i siew.
Niezależnie od tego, jak egzotyczne daikon, ale w licznikach wyspecjalizowanych sklepów można znaleźć wiele jego odmian i hybryd: Astor, Big Bull, Dragon, Snow White, Dubinushka, Cesarz, Elephant Fang, Minovace, Miyasyge, Prince of Danish, Misato Pink, Ttsukushi, Sasha, Tokinashi, Cezar, Ulubiony, Flaming, Shoogoin, japoński długi biały. Nie opiszę ich wszystkich, tradycyjnie ograniczę się do kilku.
Gascinec - odmiana w połowie sezonu (65-70 dni). Liść jest jasnozielony, wąskolistny, owłosiony. Roślina korzeniowa o wydłużonym kształcie cylindrycznym o średnicy 6-9 cm, biała z jasnozieloną pigmentacją głowy. Powierzchnia płodu jest gładka, z soczewicą bez korzeni bocznych. Głowa korzenia płaska, biała z zieloną pigmentacją. Kolor miazgi jest biały. Średnia waga podstawowych roślin uprawnych wynosi 299 g, smak wynosi 5,0 punktów, utrzymanie jakości podczas przechowywania wynosi 2-3 miesiące. Rośliny Tsvetushnost 10-15%. Termin siewu - koniec lipca. Schemat siewu wynosi 70 x 15-20 z 1-2 nasionami na gniazdo (około 200 nasion na 3,0 m2 lub 3,0 g). Używany świeży w okresie jesienno-zimowym.
Smok - W połowie sezonu (60-70 dni). Roślina korzeniowa jest cylindryczna, z biegiem stożkowym, gładka, o długości 35–60 cm, średnicy 6-8 cm i wadze do 900 g. Kolor jest biały. Optymalny czas siewu na otwartym terenie to druga połowa lipca. Według schematu 60-70 15-25 cm Miąższ jest bardzo delikatny, soczysty, biały, gęsty. Smak jest słodki, chłodny, bez ostrego smaku.
Flamingo - hybryda w połowie sezonu (63-75 dni) z różowym miąższem. Zalecany do świeżego użytku. Rośliną korzeniową jest sopel, fioletowo-różowo-biały, gładki, gładki. Zanurzenie 2/3 długości. Waga 600-750 g. Smak jest doskonały. Wydajność 4,2-5,6 kg / m. Hybryda jest odporna na stępkę i kolor.
Ulubione. - W połowie sezonu (62-66 dni). Zalecany do świeżego użytku. Roślina okopowa o kształcie stożkowym, biała, gładka, głowa średniej wielkości, zielona, płaska. Ciało jest białe, delikatne. Waga 450-500 g. Smak jest doskonały. Odmiana odporna i tsvetushnosti.
Dubinushka - Mid-Ripe - (55-60 dni). Przeznaczony do konsumpcji jesienno-zimowej, utrzymując jakość 5-6 miesięcy. Optymalny termin siewu to druga połowa lipca. Odporny na prześladowanie i bakteriozę. Korzenie są białe, głowa i ramiona są lekko zielonkawo-żółte, cylindryczne z pogrubioną, spiczastą podstawą, 30-40 cm długości do 60 cm, ważą 1,2 kg (3-4 kg w sprzyjających warunkach), gęsty, biały smak jest doskonały.
Emperor - Średni sezon (63-75 dni) - do świeżego użytku. Sopel korzeniowy, biały. Miąższ jest gęsty, soczysty, biały. Zanurzenie na 2 Masa 580-610 g. Smak jest doskonały. Hybryda jest odporna na stępkę i kolor.
Konieczne jest skalibrowanie nasion według wagi i wielkości. Kalibracja umożliwia wybranie dużych nasion o wysokiej zdolności kiełkowania, energii kiełkowania, zawierających duże ilości składników odżywczych, a co za tym idzie, dających potężne rośliny produkcyjne. Duże nasiona są bardziej podatne na zdrowe zbiory, a ich jednolity rozmiar pozwala na jednolite, przyjazne pędy. Do kalibracji użyj sita o otworach 2-2,5 mm lub roztworu soli.
Kalibracja odbywa się w dwóch etapach:
1. Nasiona są moczone w wodzie o temperaturze 22-25 ° C przez 2 godziny, mieszane, usuwane z wody;
2. Pozostałe nasiona zanurza się w 3% roztworze soli kuchennej w temperaturze 25-28 ° C na pół godziny i miesza. Osadzone nasiona są dobrze myte pod bieżącą wodą i suszone.
Po obróbce solą stołową nasiona powinny być dokładnie spłukane, ponieważ wysokie stężenie soli może uszkodzić nasiona i kiełki naklyuvshimsya.
Po pojawieniu się pędów (pojawiają się w 5 stopniach przez 9 dni, w 7 stopniach - przez 7 dni, w 9 stopniach - dla 6, w 22... 23 stopniach - przez 3 dni) natychmiast rozpocząć pielenie rzędów, rozluźniając glebę, co jest zrobione co 2 tygodnie.
Po pierwszym rozluźnieniu i wyraźnym oznaczeniu roślin przeprowadza się przerzedzenie: pierwszy raz w fazie 2–3 prawdziwe liście w odległości 4–5 cm, drugi raz w ciągu 20–30 dni. Należy to zrobić, ponieważ gdy wczesną wiosną siew na zagęszczonych glebach, a także po zagęszczeniu w suchych latach, daikon tworzą łodygi kwitnienia. Wyciągnęły się rośliny, które zaczęły stebnąć.
Rośliny są regularnie podlewane - uprawy wczesnej wiosny mają 2-3 lata, 4–5 razy, a nawadnianie wynosi 20–30 litrów wody na 1 m2. jeśli jest gorąco, to częściej. Najlepiej posypać lub podlać bezpośrednio pod korzeń.
Gdy rośliny okopowe osiągną średnicę 2 cm lub liście stają się blado, rośliny daikon powinny być karmione roztworem dziewanny (1: 5) lub popiołów - 200 - 300 gramów popiołu w ciepłej wodzie przez 24 godziny, dokładnie wymieszane i podlewane pod każdą rośliną. Możesz kupić specjalistyczny nawóz rozpuszczalny w wodzie i wykonać zgodnie z instrukcjami.
Rozrzedzenie pożółkłych, połamanych liści należy koniecznie przeprowadzić. Polecam usunąć zdrowe duże liście, które są oczywiście zbędne i które zapobiegają przenikaniu powietrza i światła. Usuwając duże liście, zmniejszamy ryzyko kwitnienia kolorów, a także ryzyko rozwoju chorób związanych z wilgocią i ciemnością. Zdrowe liście jeść lub jeść bydło.
Strzela, jeśli pogoda Cię nie zawiedzie, pojawi się w pierwszym tygodniu. W tej chwili niebezpiecznie jest uszkodzić delikatne kiełkowanie kapusty. Po stwierdzeniu, że konieczne jest zapylenie roślin pyłem tytoniowym lub popiołem. Zwolennicy środków chemicznych zalecają stosowanie pestycydów. Ochrona przed szkodnikami utrzymuje kontrolę, ponieważ oprócz głównych szkód w postaci uszkodzeń upraw, są nosicielami choroby. Dając pierwszeństwo środkom ochronnym wobec pestycydów, należy uważnie przeczytać instrukcje i pracować zgodnie z zaleceniami. Pamiętaj - leczenie zatrzymuje się na 30 dni przed zbiorem, a gdy używasz liści, nie korzystaj z chemii.
Czyszczenie odbywa się w zależności od odmiany w ciągu 40-70 dni od kiełkowania. 15–20 dni przed zbiorami pożądane jest nawożenie siarczanem amonu, co umożliwia utworzenie zaokrąglonej dolnej części roślin okopowych i poprawę jakości skórki, co ma pozytywny wpływ na przechowywanie. Odmiany późno dojrzewające są czyszczone po ustaleniu zimnej suchej pogody, ale przed mrozem (październik). Gdy temperatura spadnie poniżej zera, korzenie zostaną uszkodzone (uziemiona, wystająca część). Wpływa to niekorzystnie na dalsze zachowanie.
Podczas uprawy rzodkiewki na ciężkiej glebie podczas zbioru nie jest konieczne wyciąganie jej za wierzchołki - korzeń może zostać uszkodzony lub po prostu pozostać w ziemi, a liście są w twoich rękach. W takim przypadku ostrożnie kopnij daikon łopatą lub widłami. Po wykopaniu należy odczekać trochę czasu, aż korzenie wyschną - można je umieścić w małych stosach bezpośrednio w ogrodzie, ale lepiej umieścić je w wentylowanym pomieszczeniu bez bezpośredniego światła słonecznego.
Po zbiorze liście są przycinane, pozostawiając szypułkę 1-2 cm, a korzenie do korzenia do korzenia. Liście są zbierane i wysyłane na stos kompostu lub wykorzystywane jako zielona karma dla zwierząt domowych.
Możesz przechowywać wszystko, w zależności od tego, jak długo to zrobisz.
Piwnica lub piwnica
Może być przechowywany przez długi czas w piwnicy lub piwnicy. Lepiej przechowywać w drewnianym pudełku wylewając piasek - wylać na dno pudełka 3-5 cm piasku i ułożyć tak, aby się nie dotykały, wlać piasek i ponownie ułożyć. Dzięki temu magazynowi musisz monitorować wilgotność - na wysokim poziomie może on blaknąć, a po wysuszeniu utraci wilgoć i wyschnie. Jeśli piasek jest suchy, a przed nami jeszcze długi czas, posyp go wodą.
Lodówka
Przez okres do jednego miesiąca daikon można przechowywać w lodówce w pudełku na warzywa - prać, wytrzeć i umieścić.
W przypadku długotrwałego przechowywania można pocierać, wkładać torby do zamrażarki, co pozwoli zaoszczędzić na nowych uprawach. Pamiętaj, aby ustawić go w porcjach, ponieważ nie toleruje powtarzającego się zamrażania.
W specjalnym pudełku na balkonie możesz oszczędzać rzodkiewkę na kilka miesięcy, aby wzbogacić dietę jesienno-zimową w witaminy.
Produkcja nasion Daikon najlepiej przeprowadzać w cyklu dwuletnim. Z jednorocznym w latach z chłodną deszczową pogodą nasiona mogą nie dojrzewać. Jeśli produkcja nasion odbywa się w cyklu dwuletnim, w pierwszym roku wysiewa się nasiona w lipcu, rośliny korzeniowe są pozyskiwane, przechowywane do przechowywania i sadzone przez 2 lata w drugiej połowie kwietnia - zbierane jesienią, gdy nasiona dojrzewają.
Daikon to roślina zapylana krzyżowo, wszystkie odmiany mogą pereopilyatsya między sobą, jak również z rzodkiewkami. Z kapustą wszelkiego rodzaju, rzepy i rzepy nie pereopilyatsya. Produkcja nasion koniecznie wymaga izolacji przestrzennej - jedna odmiana jest umieszczona w odległości co najmniej 1 km od siebie.
W pierwszym roku uprawy rzodkiew japońska jest taka sama jak w przypadku grupy żywności. Podczas sezonu wegetacyjnego przeprowadza się czyszczenie odmianowe roślin macicy, usuwając nietypowe odmiany, chore rośliny i uszkodzone przez szkodniki.
Wczesne zbieranie komórek królowej jest niepożądane, ponieważ w ciepłej, suchej i szczególnie wietrznej pogodzie rośliny okopowe zanikają nawet pod przykryciem. Zakończ czyszczenie przed wystąpieniem trwałych mrozów, które niekorzystnie wpływają na utrzymanie jakości komórek królowej podczas przechowywania zimą.
Nie ma specjalnych wymagań dotyczących czyszczenia komórek królowej, wystarczy to zrobić ostrożnie, starając się zminimalizować uszkodzenia mechaniczne. Przechowywanie zdrowych, typowych dla tej odmiany kształtów i kolorów warzyw korzeniowych. Przechowuj je w piwnicy w pudełkach, wypełnione piaskiem lub w otwartych plastikowych torebkach w temperaturze 0 + 2 ° C
Sadzone komórki królowej w terminach wczesnej wiosny na 1-2 dni. Pod koniec kwietnia sadzi się je w stałym miejscu na otwartym terenie w szerokim rzędzie, zgodnie z planem umieszczenia roślin 60 na 40 cm.
Przy słabym odrastaniu roślin 10–15 dni po wyładunku roślin matecznych rzodkiewka jest karmiona roztworem dziewanny (1: 5). Przed zamknięciem roślin w odstępach między rzędami spędzaj hilling.
Karmienie i pielęgnacja tak samo jak w zakładach spożywczych.
Podczas kwitnienia rośliny są ustawiane za pomocą kołków i wiązane. Woda w fazie kwitnienia i zalewanie nasion. W fazie powstawania pierwszych strąków i przed zbiorami konieczna jest ochrona roślin przed ptakami, które nie są przeciwne jedzeniu nasion rzepaku.
Jądra zbiera się, gdy strąki stają się żółto-zielone i jasnożółte, a nasiona stają się jasnobrązowe (druga połowa sierpnia - początek września). Oczyszczany selektywnie, jak dojrzewanie. Pamiętaj, aby dać im dojrzeć w ciągu 7-10 dni, wisząc pod baldachimem. Nie zapomnij rozłożyć markizy pod nimi, aby nie zgubiły się rozpadające się nasiona. Potem młócił. Nasiona są suszone i oczyszczane z zanieczyszczeń. Najlepiej przechowywać je w szczelnie zamkniętym pojemniku w dobrze wentylowanym miejscu.
Użyj w gotowaniu.
Przede wszystkim konieczne jest postrzeganie Daikon jako zdrowej żywności, więc nie jest zaskakujące, że gotuje się na niej dużą liczbę potraw, co oprócz wszystkiego jest użyteczne. Jeśli nasycisz swoją dietę Daikon, będziesz szczupły i przystojny. W tym samym czasie daikon jest nadal egzotyczny dla naszych stołów, więc wyobraź sobie, jak wspaniale będzie serwować oryginalne danie na stole i głośno ogłaszać gościom:
- Daikon, panowie, towarzysze.
Przynajmniej wszyscy mają obwisłe szczęki i dopiero po spróbowaniu zaczną określać:
- Czy to rzodkiewka?
- Tak, mrugasz - tylko japoński.
Pozwólcie, że podzielę się z wami kilkoma prostymi, oryginalnymi przepisami.
Najprostsze i najbardziej poprawne użycie daikon jest podstawą sałatek.
Sałatka „Daikon i ogórek”
Wymagane składniki:
Daikon - 500 g;
Ogórek - 300 g
Mieszanka ziół, soli, masła orzechowego, śmietany - do smaku.
Gotowanie
1. Umyj Daikon, odetnij skórę, pokrój w cienkie płytki, a następnie w paski.
2. Od ogórka odciąć zieloną skórkę, również pokroić w paski. Włóż słomkę z ogórka do miski, dopraw solą, a następnie wyciśnij.
3. W salaterce połącz daikon i ogórek, dodaj mieszankę włoskich ziół, posyp masłem orzechowym i wymieszaj. Pozostaw w lodówce na 20 minut, a następnie podaj.
Ta sałatka jest szczególnie dobra do serwowania z gorącym mięsem.
Sałatka „Daikon z kurczakiem”
Wymagane składniki:
piersi z kurczaka -300 g;
Daikon - 500 g;
ogórki - 150 g;
jajko - 3 szt.
zielony groszek - 150 g;
cebula - 1 cebula;
olej roślinny - 2 łyżki. l;
śmietana - 100 g;
pieprz mielony, sól, przyprawy - do smaku.
Gotowanie
1. Przygotuj pierś i jajka.
2. Umyj i oczyść rzodkiew japońską, zetrzyj, dodaj sól, wymieszaj. Odstawić na 15 minut, a następnie spłukać zimną wodą i odcedzić.
3. Zielony groszek, gotować 3 minuty. Odrzuć durszlak.
4. Cebulę pokroić w pół pierścienie, smażyć na złoty kolor.
5. Ogórek z rusztu;
6. Jaja w kostkach, patyczki z piersi kurczaka.
7. Wymieszaj i dodaj przyprawy do smaku.
Skomplikujmy zadanie, przejdźmy do gotowania gorących dań.
Uda z kurczaka i rzodkiew japońska w sosie z czerwonego wina
Wymagane składniki:
uda z kurczaka (kawałki, bez skóry i kości) - 500g;
sól, pieprz, przyprawy - do smaku;
masło - 2 łyżki;
Daikon (oczyszczony, pokrojony w kostkę 2x2) - 250g;
cebula (2x2 plastry) - 1 szt.;
bulion z kurczaka - 375 ml;
czerwone wino - 150 ml;
sos sojowy - 1,5 łyżki;
cukier - 1,5 łyżki.
Gotowanie
1. Dopraw mięso z kurczaka solą i pieprzem.
2. Rozpuścić 1 łyżkę masła na dużej patelni i ułożyć uda z kurczaka. Brązowy ze wszystkich stron na dużym ogniu i wyjąć z patelni.
3. Umieść cebulę i daikon na patelni i gotuj przez 1-2 minuty, energicznie mieszając lub potrząsając.
4. Wlać bulion z kurczaka, przykryć i zagotować.
5. Otwórz pokrywę, zmniejsz ciepło do medium i kontynuuj gotowanie, mieszając od czasu do czasu, przez kolejne 10 minut.
6. Dodaj czerwone wino, sos sojowy i cukier i gotuj kolejne 10 minut.
7. Umieść kurczaki na patelni i gotuj przez kolejne 5 minut na małym ogniu, aż mięso będzie miękkie i poziom płynu spadnie.
8. Wyjmij z ognia i wymieszaj łyżkę masła.
9. Dodaj sól i pieprz do smaku.
Podawać z głębokimi talerzami. Nie będzie zbytecznym podawać butelkę czerwonego wina, którą trzeba było otworzyć, aby przygotować to wyśmienite danie.
Mogę doradzić tym, którzy są szczególnie zainteresowani zdrowym odżywianiem, aby zaczęli dodawać Daikon do zup zamiast ziemniaków. Ogólnie rzecz biorąc, podczas diety związanej z ograniczaniem się do jedzenia, dobrze jest mieć w lodówce kilka warzyw korzeniowych japońskich - kiedy całkowicie je oczyścisz, abyś nie mógł się oprzeć, zjedz 300-400 gramów i poczuj się lepiej.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej.
Ale bez względu na to, jak pożyteczny, smaczny i przyjemny jest ten egzotyczny gość, jak w przypadku każdego produktu, istnieją przeciwwskazania. Daikon jest przeciwwskazany w takich chorobach jak nadkwaśne zapalenie żołądka, wrzód trawienny, uszkodzenie wątroby i nerek, dna.
Dlatego, pomimo pochwalnych odów i mądrych receptur, nie daj się ponieść tym warzywom do celów leczniczych. Zrób to tylko wtedy, gdy twój lekarz nie wyraził sprzeciwu. Ale nawet w tym przypadku uważaj, aby nie nadużywać. Po przygotowaniu leku nie należy go przyjmować w pełnej dawce - spróbuj pół lub krótki okres i dopiero wtedy, mając pozytywny wpływ (i bez negatywnego), zacznij być leczony.
Odchudzanie
Sok Daikon pomoże w utracie wagi: zetrzyj korzeń i wyciśnij sok - używaj go pół szklanki dziennie przed snem (możesz go wymieszać z sokiem z marchwi lub jabłkiem). Ten kurs trwa 30 dni. Potem przerwa na 2 miesiące i możesz powtórzyć.
Z zimnem
3 razy dziennie, przed użyciem żywności, spożywaj 50 ml. sok zmieszany z miodem. To narzędzie przyspiesza upłynnianie plwociny, wspomaga leczenie narządów oddechowych i ma właściwości bakteriobójcze (tłumi wirusy, które powodowały przeziębienie.
Na trądzik
Gruszka Daikon może być stosowana zewnętrznie, aby wykorzystać jej właściwości do usuwania trądziku. W tym celu nałóż świeży kleik z pulpy rzodkiewki przez 10-15 minut. Następnie opłucz i oczyść skórę specjalnymi środkami.
Arytmia
Ruszt Daikon, przykryj cukrem i przed ekstrakcją soku, który jest spożywany przed jedzeniem jednej łyżki trzy razy dziennie. Kurs jest profilaktyczny lub do momentu ustąpienia objawów.
W cukrzycy łagodzenie objawów, zapobieganie
Daikon to uznany produkt dietetyczny, który zawiera potas i wapń, substancje pektynowe i węglowodany. Jest przydatny dla osób cierpiących na wysoki poziom cukru we krwi. A ci, którzy regularnie go stosują, nie zagrażają rozwojowi lub zaostrzeniu cukrzycy.
Stosuj w kosmetologii.
Wykorzystuje się Daikon i w kosmetologii, więc piękności, spójrz na to warzywo bliżej.
Maska na twarz
Zetrzyj obrane daikon na tarce, dodaj niewielką ilość śmietany lub oleju roślinnego. Powstałą mieszaninę cienko nakładano na skórę przez 20 minut. Zmyć.
Odmładzający sok do mycia
Korzystanie z sokowirówki w celu uzyskania świeżego soku w ilościach wystarczających na jedną procedurę nie jest możliwe, gdy można powiedzieć: zapasy nie naprawiają się. Za pomocą wacików lub chusteczek kosmetycznych nanieś sok na czystą skórę.
Ta procedura przyczynia się do odmłodzenia skóry, znacznej poprawy jej koloru i kondycji, naprężenia i poprawy elastyczności.
A teraz nadszedł czas, aby rozważyć jedno z najbardziej ukochanych warzyw korzeniowych z rodziny kapusty - rzodkiewki.
Najpierw, jak zwykle, spójrz na Wikipedię.
Redi - s roczne lub dwuletnie rośliny z rodzaju Rzodkiew z rodziny kapusty. Rzodkiew pod względem klasyfikacji - grupa gatunków z siewu rzodkiewki (Raphanus sativus).
Rzodkiew jest rośliną jadalną i jest uprawiana jako warzywo w wielu krajach na całym świecie. Jego nazwa pochodzi od lat. radix to root.
Interesujący fakt:
ze względu na krótki sezon wegetacyjny i fakt, że jadalne są nie tylko rośliny okopowe, ale także liście, rzodkiewka jest jedną z uprawianych roślin na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Tam bada się zmiany w cechach genetycznych roślin uprawianych w nieważkości. (cóż, szczerze mówiąc, jedzą!)
Opis botaniczny i cechy biologiczne
Rzodkiew jest rośliną jednoroczną z rodziny kapusty. W roku siewu rośliny tworzą rozetę liści i roślin okopowych.
Rzodkiew ma system korzeniowy, wnika głęboko w glebę. Roślina korzeniowa, która jest tak zwanym organem magazynującym, ma złożoną strukturę i składa się z korzenia i zmodyfikowanej skróconej łodygi z rozetą liści. Mięso jest delikatne, soczyste, umiarkowanie gorzkie, podatne na szybkie wyblaknięcie.
Roślina korzeniowa ma najróżniejsze formy - od okrągłej do wrzecionowatej. W zależności od wagi korzenia rzodkiewki są zazwyczaj podzielone na trzy podgrupy: małe - 15-20 gramów; średnia - 21-50gr.; duże - ponad 50 gramów.
Korzeń ma wiele barwników, ale najczęściej jest biały, biało-zielony, czerwony, różowy, różowo-czerwony, barwny, fioletowy.
Owoc jest suchym strąkiem. Dzieje się to w sposób segmentowany lub nie segmentowany. Kształt owocu może być inny.
Szczotka kwiatostanowa rzodkiewka. Szypułki są tej samej długości, nagie lub owłosione. Płatki jednego lub dwóch kolorów. Kolorystyka może być biała, różowa, jasna lub ciemnofioletowa.
Liście tworzą wylot. Kształt liści rozety może być eliptyczny, solidny, szpatułka, lira. Płyta liściowa jest najczęściej owłosiona, kolor może być od ciemnozielonego do żółto-zielonego.
Nasiona są gładkie, okrągłe lub płaskie, najczęściej jasnobrązowe. Masa 1000 nasion wynosi 7-10 gramów. Kiełkowanie nasion może zaoszczędzić do 6 lat.
Rzodkiew jest rośliną kochającą wilgoć i preferuje jednolite nawilżanie gleby przez cały sezon wegetacyjny. Z niedoborem wilgoci w glebie i powietrzu, korzeń rośnie gruboziarnisty i smakuje gorzko, podczas gdy mięso staje się luźne, z pustkami wewnątrz i rośliny zaczynają tworzyć łodygi. Nasycenie gleby prowadzi do pokonania chorób, zwłaszcza czarnej nogi.
Rzodkiewka - roślina odporna na zimno. Temperatura kiełkowania nasion wynosi +2... + 5 ° С, optimum to + 18... +20 ° С. Pędy tolerują krótkotrwałe obniżenie temperatury do -1... -3 ° C, dorosłe rośliny do -4... -6 ° C Optymalna temperatura dla wzrostu i rozwoju wynosi + 15... + 18 ° C, minimum - + 10... + 12 ° C. Roślina korzeniowa zaczyna się formować w temperaturze +12 + 15 ° C, a następnie - + 18... + 20 ° C. Przy braku ciepła, tworzenie roślin okopowych jest opóźnione, liczba roślin o słabo rozwiniętych roślinach korzeniowych wzrasta i może rozpocząć się prześladowanie.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Rzodkiew była znana w kulturze żywności w krajach śródziemnomorskich już 5000 lat temu, wtedy były to dzikie formy rzodkiewki, które poprzez hodowlę na wczesną dojrzałość stopniowo zaczęły zamieniać się w to, co obecnie znamy jako rzodkiewki. Chłopi ze starożytnego Egiptu powiedzieli legendzie, że rzodkiew pochodzi z korzenia małej rzodkwi. W starożytnych Chinach istnieje legenda, jak jeden wieśniak zauważył wokół rzodkwi małe bulwy, z których później hodowano rzodkiewki.
Nazwa rośliny pochodzi od łacińskiego „podstawa”, co oznacza korzeń.
W starożytnej Grecji rzodkiewki były tak bardzo doceniane, że w czasie wakacji poświęcano je bogu Apollo na złotym talerzu.
Centrum pochodzenia rzodkiewek to brzegi Morza Śródziemnego i Azji Wschodniej. W Chinach rzodkiewki uprawiano ponad trzy tysiące lat temu. W Europie przyszedł w XVI wieku, w niektórych krajach wciąż nazywa się „francuską rzodkwią”. Piotr I przywiózł go z Holandii do Rosji i kazał mu wyhodować w specjalnym ogrodzie apteki w Petersburgu. Jako produkt spożywczy zaczęto spożywać pod koniec XVII wieku. Jednak ze względu na swoją nowość i silną konkurencję ze strony rzodkwi, zaczęła otrzymywać szeroką dystrybucję w diecie Rosjan dopiero pod koniec XIX wieku. Ponadto entuzjazm hodowców i naukowców był taki, że wystawa w Paryżu w 1878 r. Odmian rzodkiewki, wyhodowanych przez rosyjskich naukowców, hodowców, zajęła pierwsze miejsce i przyznała wysoką nagrodę.
Kochana rzodkiewka i lud, poświęcając jej przysłowia i powiedzenia.
Pochylasz się nisko i dostajesz rzodkiewkę.
Jeśli zimą jest imbir, a latem rzodkiewka, pozostaniesz zdrowy przez cały rok.
Ciało jest białe jak brzoza, sukienka jest czerwona jak róża.
Rzodkiew jest popularnym warzywem i cenna głównie dlatego, że jedna z pierwszych daje nam soczyste produkty witaminowe.
Ponadto jest cenny dla tych, którzy myślą o swoim zdrowiu i martwią się problemem nadwagi - rzodkiew kaloryczna jest minimalna - 14 kcal na 100 g, więc jest to produkt dietetyczny. To warzywo jest bogate w składniki mineralne - sód, wapń, magnez, fluor, żelazo, fosfor itp. Zawiera dużo potasu, zawiera również witaminy B1, B2, B3, B6, zawartość witaminy C w nim nie jest wysoka (do 30 mg%), ale ponieważ jest to wczesne spożycie witamin, korzyści z tego są świetne.
Rzodkiew zawiera błonnik pokarmowy, który pomaga normalizować mikroflorę jelitową, zwiększa objętość mas pokarmowych i ułatwia opróżnianie jelit oraz normalizuje całe trawienie.
Rzodkiew jest również cenna dla zawartej w niej witaminy E, która jest przeciwutleniaczem, który wiąże niebezpieczne rodniki i spowalnia starzenie.
Jednak niewiele osób wie, a jeszcze rzadziej stosuje liście rzodkiewki, a mimo to są ważnym źródłem witamin oraz mikro i makroelementów, które są korzystne dla organizmu.
Rzodkiew jest ważną częścią żywienia ludzi, warzyw, które ze względu na swoją wczesną dojrzałość i wydajność, pozwalają uzyskać wysokie plony zdrowych warzyw korzeniowych.
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawozy
Rzodkiew nie jest kapryśna i nie różni się pod względem zwiększonego zapotrzebowania na glebę, jednak aby uzyskać duże i stabilne plony, należy zasiać ją na glebach o lekkich i średnich rozmiarach cząstek z wysoką zawartością materii organicznej i niską (nie bliżej niż 1,5 metra od poziomu gruntu) stojących wód podziemnych. Nie nadaje się do gliniastej, ciężkiej i pływającej gleby. Reakcja rzodkwi środowiska glebowego preferuje neutralny, ale może tolerować lekko kwaśny, bez zmniejszania wydajności.
Dobrymi przodkami rzodkiewki są ziemniaki, pomidory, ogórki, cukinia, truskawki i rośliny strączkowe. Nie siej go po pokrewnych roślinach - rzodkiewce, rzodkwi japońskiej i kapuście. Należy również wziąć to pod uwagę przy wyborze uprawy do celów nawozu zielonego, ponieważ rzodkiewka jest oleista, rzepak należy, podobnie jak rzodkiewka, do jednej rodziny. Sam jest dobrym poprzednikiem dla większości kultur. Zaleca się wysiać go w tym samym miejscu nie wcześniej niż za 3-4 lata. Ale warto zauważyć, że w jednym sezonie można go uprawiać 2-3 razy w tym samym miejscu. W szklarniach z regularnym siewem rzodkwi pożądane jest przeprowadzenie dokładnej dezynfekcji i dezynfekcji gleby lub regularnej wymiany.
W przypadku wczesnych zbiorów lepiej jest umieścić je na południowych stokach, które są usuwane wcześnie ze śniegu.
Często nie poświęcają specjalnych łóżek dla rzodkwi, ale wolą siać przed sadzonkami - pomidorami, papryką, letnimi ogórkami i zielonymi, jednorocznymi i dwuletnimi. Zasiej go i ponownie hoduj po wczesnych ziemniakach i zieleniach (koperek, sałata, szpinak).
Powierzchnia przeznaczona do siewu rzodkwi powinna być gładka, dobrze oświetlona, chroniona przed przeważającymi zimnymi wiatrami (co jest łatwe do wykonania przy użyciu kultur kultywatora).
Sortuje. Przygotowanie nasion. Siew
Biorąc pod uwagę popularność rzodkiewki, nie można się dziwić obfitości odmian tej kultury: Alba, Bazis, Bely virovsky, Zenith, Heat, Xenia, Red Giant, Novired, Polinez, Mokhovsky, Early Red, Rhodes, Rose Red, Rondel, Rubin, Saksa 2, Slava, Soffit, Champion, Helios, Gold, Regiment, Viola, Lightning, Deca.
Aby opisać je wszystkie, oznacza to, że na próżno jest tracić czas - jednak niektóre z nich są wciąż warte poznania.
SOPEL LODU BAF - roślina typu pośredniego, od stojącej do półstałej, o silnych liściach. Liść jest duży, zielony. Korzeń jest duży, długi; kolor skórki jest biały, miąższ jest szklisto-biały. Późne (38-45 dni) Średnia masa korzenia 25-30 g. Rośliny okopowe o dobrym smaku. Zalecany do spożycia wiosną i latem.
PIĘKNO to półstojąca roślina. Liść jest średniej długości, zielony, owalny; szypułka liściowa jest umiarkowanie zabarwiona antocyjanem. Roślina korzeniowa jest kulista lub lekko spłaszczona, karminowo czerwona; cienka skóra; ciało jest szkliste białe. Wczesne (30-38 dni). Masa roślin okopowych wynosi 23-32 g. Zalecana do uprawy wiosną pod folią i na otwartym terenie, nie nadaje się do uprawy jesienią (manifestuje się tsvetushnost).
UWAGA - Roślina korzeniowa koloru czerwonego i malinowego, gładka, o średnicy do 3,6 cm Głowa rośliny okopowej jest mała, płaska. Ciało jest białe, gęste. Wczesna dojrzała klasa (20 - 22 dni). Średnia waga korzenia wynosi 20-26 g. Rośliny okopowe o lekko gorącym smaku.
HELRO P3 Roślina korzeniowa o zaokrąglonym kształcie, podstawa od zaokrąglonej do spłaszczonej, monochromatyczna, karminowa, cienka skóra, matowe białe ciało. Wczesna dojrzałość (30-38 dni) dla chronionego terenu. Masa korzenia 18,5 g. Korzeń o doskonałym smaku.
CARTAGO - korzeń jasnoczerwony; kształt górnej części korzenia jest okrągły, dno jest płaskie. Ciało jest matowe białe. Wczesna hybryda (29 - 30 dni), przeznaczona do szklarni. Masa roślin okopowych 16,0 g. Roślina korzeniowa o doskonałym smaku. Dobrze zachowuje prezentację po czyszczeniu.
ALEX Roślina korzeniowa jest czerwona, gładka, o średnicy 2-3 cm. Korzeń korzenia jest mały, płaski. Ciało jest białe, gęste. Średnio wczesna odmiana. Różni polubowne plony. Roślina okopowa o masie 18 - 26 g, z delikatną miąższem, bez goryczy, przyjemna w smaku. Odporny na tsvetushnosti.
KORSAR - Korzeń o zaokrąglonym owalnym kształcie, czerwony kolor, gładki. Ciało jest białe. Wczesne dojrzałe, waga rośliny okopowej wynosi 24 g.
KRETINGOS PAGYARINTI - wydłużona, owalna roślina korzeniowa, czerwono-fioletowa, gładka. Głowa korzenia jest średnia, płaska. Miąższ jest biały lub różowy i biały, delikatny. Odmiana śródroczna o masie korzenia 22,2 g
Polana - rośliny korzeniowe zaokrąglone, kolor czerwony, gładki. Głowa korzenia jest płaska, czerwona. Ciało jest delikatne, gęste, białe. Odmiana śródroczna o masie korzenia 25 g. Przeznaczona do świeżej konsumpcji.
LUCINKA - Roślina korzeniowa zaokrąglona, kolor czerwony, gładki. Miąższ jest delikatny, soczysty o delikatnym smaku, gęsty, biały. Odmiana śródroczna, masa korzeni 15 g. Przeznaczona do świeżej konsumpcji.
PASIA - Korzeń o cylindrycznej formie, kolor karminowo-czerwony, bez białej końcówki, gładki. Ciało jest delikatne, gęste, przezroczyste z różowym odcieniem. Wczesna dojrzałość, masa rośliny okopowej wynosi 20 g. Jest przeznaczona do świeżego użytku.
CHARITO - Roślina korzeniowa zaokrąglona, kolor czerwony, gładki. Miąższ jest delikatny, pikantny do smaku jest gęsty, biały. Hybryda w połowie sezonu. Średnia waga korzenia wynosi 21 g.
Tarzan - korzeń o zaokrąglonym kształcie, czerwony kolor, o chropowatej powierzchni. Ciało jest delikatne, gęste, białe. Hybryda średnio późna (44 dni), do uprawy w szklarniach foliowych. Średnia wydajność handlowa 10,8 kg / m². Wydajność 89,5%. Średnia waga owoców wynosi 14 g.
SELESTA - Okrągła uprawa korzenia, czerwona i szorstka. Ciało jest delikatne, gęste, białe. Wczesna dojrzała hybryda (32 dni) jest przeznaczona do uprawy w szklarniach foliowych. masa owoców 17 g. Hybryda nadaje się do świeżego użytku.
CASPAR Roślina korzeniowa o zaokrąglonym kształcie, czerwonym kolorze, o gładkiej powierzchni. Ciało jest delikatne, gęste, białe. Wcześnie dojrzała hybryda, masa rośliny okopowej 23 g. Rośliny okopowe są odporne na pękanie. Produkcja produktów rynkowych - 84,7%.
RONDAR Roślina korzeniowa o zaokrąglonym kształcie, białej barwie, o chropowatej powierzchni. Ciało jest delikatne, gęste, przezroczyste. Wczesne dojrzałe odporne na skręcanie. Średnia waga korzenia wynosi 25 g.
Tinto Roślina korzeniowa o zaokrąglonym kształcie, czerwonym kolorze, o chropowatej powierzchni. Ciało jest delikatne, gęste, białe. Wcześnie dojrzała hybryda, masa korzeni 26 g. Produkcja produktów rynkowych - 86,4%.
Kupując nasiona rzodkwi, po prostu skonsultuj się ze sprzedawcą i przeczytaj dołączony opis odmiany. Jeszcze raz przypominam, że przy zakupie nasion ważne jest, aby nawet nie wiedzieć, co i od kogo kupujesz, z wyjątkiem cech roślin, którymi jesteś zainteresowany. Na rynku, jak mówią, jeden głupiec - i to jest twoje zadanie, aby upewnić się, że nie okażą się tobą.
O wiele ważniejsze jest wybranie odmiany z odpowiedniej grupy wczesnej dojrzałości.
Istnieją odmiany i hybrydy wczesnego dojrzewania, średnio wczesne, średnie dojrzewanie.
Przygotowanie nasion do siewu.
Wszelkie prace związane z uprawą roślin powinny rozpoczynać się od przygotowania nasion do siewu. Nic dziwnego, że popularne przysłowie mówi: nie oczekujcie miłego plemienia z cienkiego nasienia. Ten etap, który rozpoczyna się od właściwego przechowywania nasion, jest jednym z najważniejszych w każdej technologii. Szczególnie dotyczy to przypadków, w których zajmujemy się niezależnym uprawą nasion.
Pierwszą rzeczą, którą należy zacząć, jest uporządkowanie nasion. Z dużych, w pełni wyrośniętych nasion można oczekiwać jednolitych pędów.
Siew odbywa się posortowany, wykonany duży (średnica 2,5-3 mm), świeży, dwuletni materiał siewny. Dają przyjazne pędy, wczesny plon i niezmiennie wysoki plon dobrej jakości.
Obowiązkowy odbiór to moczenie nasion w roztworach mikroelementów, co pozwala zwiększyć wydajność rzodkiewki. W przypadku siewu wiosennego nasiona są moczone w 0,003% roztworze litu, 0,05% m żelaza i 0,03% m jodu, a jesienią - 0,03% m jodu, 0,05% m manganu, 0, 01% kobalt, molibden 0,01%, lit 0,03%. Następnie są leczeni zawiesiną leku Ridomil.
Aby przyspieszyć i bardziej przyjazne pędy, można moczyć nasiona w ciepłej wodzie przed zasiewem w glebie i wysiać nasiona, które już są dziobane.
Siew
Siać rzodkiewki w 3-4 terminach (i więcej): 1 - na początku pracy w terenie; następnie co 2 tygodnie. Gdy w sezonie jesiennym wysiewa się jesień w połowie sierpnia, aw ciepłych regionach - na przełomie sierpnia i września.
Przed siewem robią bruzdy, w których wysiewa się nasiona. W tym celu najlepiej jest użyć specjalnego markera wykonanego z płyty i specjalnych zębów - pozwoli to wytrzymać nawet łóżka. Głębokość siewu wynosi 2-3 cm, przy głębszej, konieczne jest zwiększenie liczby nasion. Z 45 cm odstępem dla odmian późno dojrzewających z zaokrąglonymi roślinami korzeniowymi, 2,5–3,0 jest konsumowanych, a do wczesnego dojrzewania z wydłużonymi roślinami korzeniowymi i średnim dojrzewaniem z zaokrąglonymi - 1,3–1,5 g nasion na 1 m2. Nadal korzystaj z programu - 8-10 centymetrów między rzędami i 3-4 centymetrów między roślinami z rzędu - do wczesnego siewu. Późne terminy siewu - 25-30 cm między rzędami i odległość 15-20 w rzędzie między roślinami.
Obowiązkową metodą siewu jest zwijanie łóżka przed i po wysiewie. Po wysianiu konieczne jest zrzucenie wystarczającej ilości wody i pokrycia (film, specjalistyczne materiały, ściółka) - w okresie letnim nie wykonuje się schronienia.
W sprzyjających warunkach pogodowych (wystarczająca wilgotność i temperatura + 18-20 ° C), sadzonki pojawiają się pod koniec pierwszego tygodnia. Jeśli zauważysz, że wysiew okazał się wyjątkowo zagęszczony, konieczne jest przerzedzenie zgodnie z akceptowalnym schematem. Warto pamiętać, że rzodkiewki bez problemów wytrzymują siedzenia, co oznacza, że nie należy niczego wyrzucać.
Jednym z najważniejszych elementów opieki rzodkiewnej jest podlewanie. Zanim zacznie się formowanie korzeni, są one podlewane oszczędnie, a następnie intensywność wzrasta - w końcu nie tylko zbiory będą zależeć od wystarczającej podaży wilgoci, ale także soczystości i smaku rzodkiewki. Szybkość podlewania 1-2 wiadra na 1 m2. Częstotliwość podlewania - 2-3 dni. Ale wszystko zależy od pogody - pada deszcz i zachmurzone, możliwe jest zwiększenie luki, warto świtać - zmniejszyć. Najlepszym czasem na podlewanie jest wieczór. Po podlewaniu natychmiast rozluźnij glebę - zmniejsz parowanie, a jednocześnie popraw przewiewne właściwości gleby i chwastów. Dobrze jest grzebać między rzędami torfem lub kompostem - pozwoli to zaoszczędzić wilgoć, nie pozwalając na jej odparowanie.
Po kiełkowaniu można karmić uprawy roztworem nawozów mineralnych - 1 łyżką azotu, fosforu i potasu, rozpuszczoną w wiadrze z wodą. Możesz podawać wlew popiołu - szklankę popiołu, rozcieńczoną w 10 litrach ciepłej wody i nalegać na dzień. Dokładnie wymieszać i wlać pod rośliny. Jeśli rośliny są blade i czujesz, że brakuje im składników odżywczych, możesz użyć nie mineralnego azotu, ale materię organiczną - ekstrakt dziewanny w wodzie (1: 5 - w początkowych fazach wzrostu i 1:10 - pod zasłoną). Azot w uprawie wczesnych upraw warzyw ogólnie nie powinien być nadużywany, ponieważ łatwo przechodzi do postaci azotanowej i zamiast dobrego szkodzisz własnemu ciału.
Ważna jest kontrola szkodników i chorób. Ważne jest, aby zachować najwyższą ostrożność, ponieważ okres oczekiwania po leczeniu pestycydem przed spożyciem co najmniej 30 może być taki, że nie będzie można użyć pestycydów. Następnie dostępne są metody ludowe - napary i wywary z ziół, popiołu i pyłu tytoniowego.
Rzodkiew zbiera się w 2-4 dawkach w ciągu 3-5 dni, wybierając gotowe rośliny, w których rośliny okopowe osiągnęły średnicę 1,5 cm lub więcej. Pamiętaj - przecinając liście rzodkiewki przyspieszasz proces suszenia i utratę świeżości, w którym to przypadku pozostanie on soczysty nie dłużej niż 5-6 godzin.
Najlepiej jest zabrać rzodkiewkę, więc po ciężkim wieczornym podlewaniu, wyciągnąć rano, przyciąć ziemię, pokroić liście (zawsze pozostawiając ogonki o długości 1-1,5 cm), a ty nie powinieneś całkowicie ciąć korzeni. Jeśli usuniesz rzodkiewkę, którą upadasz wieczorem, nadal potrzebujesz obfitego podlewania - 2-3 godziny przed zbiorem łóżek.
Możesz natychmiast zjeść część, a część w plastikowej torbie i umieścić w lodówce. Przy takim przechowywaniu rzodkiew nie traci swojego wyglądu ani smaku przez 3-5 dni.
Najlepiej umyć i przyciąć korzenie bezpośrednio przed podaniem.
Plon rzodkiewki w otwartym ogrodzie waha się od 1,5 do 4 kg na 1 m2.
Jeśli otworzysz go całkowicie dla czystości, to rzodkiewka nie jest warzywem, które jest zazwyczaj przechowywane przez długi okres. Jego cykl życia jest jak jednodniowy motyl - posiany, szybko wyrośnięty i zjedzony jeszcze szybciej. Latem nie ma potrzeby przechowywania go - wystarczy, że proso zasieje go w kilku terminach, a cały sezon do Państwa dyspozycji będzie soczyste i smaczne rośliny okopowe.
Niemniej jednak, czasami będzie chęć przedłużenia czasu cieszenia się tym warzywem, przynajmniej na krótki czas - 1,5 miesiąca. W takim przypadku należy zacząć od właściwego doboru odmian odpowiednich do przechowywania. Mogę polecić te odmiany - Zenith, Red Giant, Autumn Giant, Dugan 12/8.
Deska
Wybierz do zaznaczania odmian o dużych korzeniach w kształcie stożka. Okrągłe duże rzepy nie pasują - często są puste
Kolejnym etapem przechowywania jest właściwa uprawa rolna. Tylko zdrowe korzenie, które w okresie wzrostu i rozwoju były chronione przed szkodnikami i chorobotwórcze i dostatecznie zaopatrzone w składniki odżywcze, będą przechowywane bez niespodzianek.
Kolejnym krokiem jest przygotowanie piwnic i magazynów.
Ważne jest dokładne czyszczenie i dezynfekcja. Pomieszczenie musi być wysuszone i wentylowane. Powinien być również wyposażony w wentylację, która nie pozwoli na gromadzenie się wilgoci i jest wystarczająco izolowana termicznie.
Aby mieć pewność długotrwałego przechowywania rzodkiewki, konieczne jest jej prawidłowe usunięcie.
Po pierwsze, oczyść korzenie rano, najlepiej, gdy tylko słońce zajrzy. Po drugie, dokładnie podlewaj łóżko ogrodowe poprzedniej nocy - rzepa jest nasycona wilgocią i dłużej będzie soczysta. Po trzecie, lepiej jest starannie przyciąć wierzchołki rzodkiewki, pozostawiając ogon 1 - 1,5 cm Po czwarte, należy pamiętać, że korzeni nie należy dotykać.
Najlepsze warunki do przechowywania rzodkiewek to te, które rosną blisko. Dlatego doskonałym sposobem na przechowywanie roślin okopowych jest umieszczenie ich w drewnianych skrzyniach z przepełnieniem mokrym piaskiem. Gdy wilgotność piasku spada - wystarczy dodać wodę (można z niej rozpryskiwać).
Może być przechowywany w ciasnych plastikowych torebkach, w których mokry ręcznik spada na dno.
Lodówka
Umyj i umieść w pudełkach na warzywa, zaoszczędzisz na miesiąc, nie więcej, możesz pocierać, wkładać do torebek umieszczonych w zamrażarce, co pozwoli zaoszczędzić na nowych uprawach.
W specjalnym pudełku na balkonie możesz oszczędzać rzodkiewki na kilka miesięcy, aby wzbogacić żywienie jesienno-zimowe witaminami.
Jednym z najbardziej sprawdzonych i jednocześnie pysznych sposobów na zachowanie rzodkiewki przez cały okres zimowy jest jej fermentacja. Cieszę się, że mogę podzielić się tym starym rosyjskim przepisem.
marynowana rzodkiewka.
Wymagane składniki (wszystko opiera się na przygotowaniu 1 litra produktu końcowego - chcesz więcej - zwiększ proporcjonalnie):
świeża rzodkiewka - 2-3 pęczki;
czosnek - 6-8 goździków;
duży korzeń chrzanu;
koperek - 3 parasole;
woda - 0,5 litra;
sól - 1 łyżka. łyżka;
pieprz gorzki - kilka strąków do smaku
Gotowanie
1. Umyć rzodkiewkę, pokroić liście, opuścić ogony.
2. Na dnie sterylnego słoika umieść 3-4 ząbki nie obranego czosnku, posiekanego chrzanu i 2 parasole kopru.
3. Mocno ułóż rzodkiewkę, zmieniający się czosnek, pierścienie chrzanu, plasterki pieprzu. Zakryj wszystko koperkiem.
4. Zagotować wodę z solą, ostudzić i wlać rzodkiewkę do słoika z solanką. Uciśnij ucisk.
5. Pozostaw słoik na 5 dni.
6. Skosztuj go i jeśli jesteś zadowolony ze stopnia fermentacji, zamknij słoik plastikową pokrywką.
7. Umieść w chłodnym miejscu (lodówka, piwnica).
Marynowana rzodkiewka jest podawana jako dodatek do różnych potraw lub jako osobne danie.
Produkcja nasion.
Roślina rzodkiewki zapylana krzyżowo. Od wysiewu do gleby przed dojrzewaniem jąder (odmiana, warunki wzrostu itp.) Trwa 150-170 dni; z lądowania komórek królowej - 110-120 dni. Kwitnienie jąder rozpoczyna się 2 miesiące po siewie i miesiąc po wyładunku komórek królowej i trwa 30-35 dni. Tworzenie, napełnianie i dojrzewanie nasion kończy się 65-70 dni po rozpoczęciu kwitnienia.
Plony rzodkiewki należy umieszczać w otwartym, słonecznym miejscu. Najlepszej jakości nasiona uzyskuje się z upraw pierwszego terminu, ponieważ na okres ich wzrostu najlepiej dojrzewają. Przy uprawie rzodkiewki na nasiona bardzo ważne jest przeprowadzenie środków ochronnych przeciwko ćmom kapusty.
Nasiona zbiera się w następujący sposób. W suchą pogodę pożółkłe łodygi są odcinane, wiązane w wiązkę i suszone w dobrze wentylowanym pomieszczeniu bez dostępu do bezpośredniego światła słonecznego. Po tym najlepiej zawiesić je na strychu, uważając, aby mały gryzoń nie był w stanie dotrzeć do belek. Tak więc nasiona są przechowywane do wiosny. Na początku wiosny, gdzieś w marcu kwietnia, produkują omłot. Zebrane nasiona pozostawia się do siewu w następnym roku. Z nich należy wybrać największe i wyrównane nasiona. Przechowuj je do przyszłego roku w szczelnym worku i zawsze w suchym miejscu.
Użyj w gotowaniu
Rzodkiew to smaczny i zdrowy biznes. Niewielu z nas będzie w stanie powstrzymać się od jedzenia jednego z najwcześniejszych warzyw. Pomimo specyficznego smaku rzodkiewki duża liczba fanów. Ze względu na swoją przedwczesność, bezpretensjonalność, ta roślina korzeniowa zdobyła prawdziwie ludzką miłość.
Najprostszym zastosowaniem rzodkwi jest użycie jej natychmiast w ogrodzie. Jest idealny do jedzenia w najświeższej formie - myte i spożywane. Ale zaspokoiwszy pierwsze pragnienie żarłoków, siedzących w głębi, chcę czegoś poważniejszego.
Najprostszą i najbardziej rozpowszechnioną rzodkiewką jest przygotowanie świeżych, witaminowych sałatek. Możesz po prostu pokroić rzodkiewki w pierścionki i doprawić kwaśną śmietaną, odrobiną przypraw i pomóc sobie w smacznej sałatce. Ale jesteśmy z wami, ludzie nie są prostymi, a więc pozwalają mi przedstawić kilka przepisów.
Sałatka witaminowa
Wymagane składniki:
ogórki - 3 szt.;
rzodkiewka - 6-9 sztuk;
liście sałaty - 2-3 liście;
koperek - 1 pęczek;
zielona cebula - 3-4 pióra;
olej roślinny - na oko;
Ocet jabłkowy - 1,5 łyżeczki;
sól - do smaku;
Pepper Mix - do smaku
Gotowanie:
1. Rzodkiewki i ogórki i pokroić w cienkie plasterki.
2. Drobno posiekaj cebulę i koperek i dodaj do rzodkiewki ogórki.
3. Pokroić sałatę na małe kawałki.
4. Dodaj do sałatkowego oleju roślinnego, octu jabłkowego, soli i mieszanki papryki - do smaku.
Możesz jeść jako osobne danie, ale ta sałatka jest bardzo odpowiednia do gotowanych ziemniaków.
„Pudding” z twarogu
Wymagane składniki:
Rzodkiew jest dobrą gromadką;
Zielona cebula - 3-5 piór zielonej cebuli;
Świeży twaróg - 200 - 250g;
Śmietana -100-150g;
Sól - do smaku.
Gotowanie
1. Trzy rzodkiewki na drobnej tarce.
2. Pióra z zielonej cebuli drobno pocięte.
3. Wbij twaróg ze śmietaną, solą i podziel na kawałki, między rzodkiewki i cebulę.
4. Dodać rzodkiewkę lub cebulę do twarogu i zagnieść.
5. Umieść filiżankę od środka z folią spożywczą i ułóż twaróg z rzodkiewką i twarogiem z cebulą w warstwach.
6. Obróć kubek na dużej płycie i usuń folię.
7. Udekoruj zielenią.
Ten biznes jest serwowany jako niezależna potrawa. Smak jest interesujący i oryginalny. Możesz wcześniej trzymać trochę lodówki.
Zieloni i rzodkiewki z jajkiem
Wymagane składniki:
Świeża rzodkiewka - 200 gr;
Ogórki - 2 szt.;
Jajka - 2 - 3 sztuki;
Liście sałaty - 4-5 sztuk;
Zielona cebula - 6-8 piór;
Świeży koperek - Zhmenka;
Sól - do smaku
Majonez, śmietana, jogurt - do smaku
Gotowanie
1. Ugotuj jajka na twardo, wypłucz warzywa i warzywa.
2. Grubo posiekane liście sałaty, włóż do salaterki.
3. Pokrój rzodkiewkę w cienkie pierścienie i dodaj do sałatki.
4. Dodaj posiekane jajka.
5. Obierz ogórki, pokrój w cienkie pierścienie i dodaj do sałatki.
6. Dodaj koperek i zieloną cebulę (pokrój jak najmniejszy), sól do smaku.
7. Uzupełnij paliwo i dobrze wymieszaj.
Ta sałatka jest podawana świeżo.
Ogólnie rzecz biorąc, istnieje wiele recept na podstawie i za pomocą rzodkiewki - jest wiele do wyboru. Nie zajmiemy się tym tematem. Pozwól kurtynie polecić inne oryginalne danie starosłowiańskie.
Okroshka z rzodkiewką
Wymagane składniki:
Kwas chlebowy - 1 litr;
Rzodkiewka - 6-7;
Ogórki - 2;
Ziemniaki - 2;
Majonez - do smaku;
Sól - do smaku;
Zielona cebula - 1 pęczek;
Zieloni - do smaku.
Gotowanie
1. Ugotuj ziemniaki.
2. Obierz ogórki i pokrój w paski.
3. Rzodkiew obrana i starta.
4. Cebula, koper i pietruszka posiekać.
5. Umieść składniki na patelni, dodaj sól i majonez - wszystko wymieszaj.
6. Napełnij kwas chlebowy i włóż do lodówki na kilka godzin.
Wlać na talerze posypać ziołami. Latem jest to niezrównany przepyszny przepis. Proszę o siebie i niespodziewanych gości.
Mówiąc o rzodkwi, wielu z nas zawsze myśli tylko o warzywach korzeniowych, ale nie zapominaj, że jej liście są również smacznym produktem witaminowym. Więc nie krępuj się, aby odciąć liście i nanieść sałatki. Możesz je uzupełniać pysznymi zupami, a nawet posiekać w duszonym mięsie i ziemniakach. W przypadku zieleni można ogólnie powiedzieć, że jest to kultura najwyższej klasy. Więc spróbuj jak najlepiej wykorzystać dary natury.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Ze względu na wysoką zawartość witamin i minerałów rzodkiew ma następujące właściwości lecznicze:
Zwiększa apetyt, stymulując produkcję soku żołądkowego;
Poprawia strawność i przyswajanie pokarmu;
Obniża poziom cukru we krwi;
Poprawia perystaltykę, która przyczynia się do oczyszczania przewodu pokarmowego i całego ciała;
Zmniejsza poziom cholesterolu, co przyczynia się do zapobiegania chorobom układu sercowo-naczyniowego;
Ma działanie żółciopędne i działanie moczopędne.
Ale nie zapominaj o przeciwwskazaniach - prosty kij i dwa końce.
Rzodkiewka jest przeciwwskazana, jeśli cierpisz na takie choroby, jak choroby wrzodowe, nadciśnienie żołądka, choroby nerek, choroby wątroby i zaburzenia metabolizmu kwasu moczowego (dna moczanowa).
W przypadku niektórych przepisów tradycyjnej medycyny należy używać soku zarówno z rzodkwi, jak i liści. Jak go ugotować?
Warzywa i liście korzeni są myte i przepuszczane przez sokowirówkę. Nie należy przyjmować rzodkiewek z uszkodzoną skórą, a obszary zaciemnienia należy przyciąć. Rzodkiewki, które będą wykorzystywane do celów leczniczych, powinny być świeże, możemy powiedzieć tylko z ogrodu.
Sok jest używany w następujących przepisach.
Z astmy oskrzelowej
W pół szklanki soku rozpuścić 1 łyżkę miodu, wymieszać. Weź 20 ml. 3 razy dziennie aż do zaprzestania ataków astmy.
Z biegunki
Wyciśnij sok z 6 rzodkiewek na wierzch, dodaj 200 ml mleka, 0,5 łyżki skrobi kukurydzianej, wypij miksturę powoli.
Lekarstwo na ból głowy
Rozcierać sok z rzodkwi na czoło, skronie, nos - to złagodzi ból, dzięki czemu sok nie dostanie się do oczu - pali się mocno, w tym przypadku przemyj oczy dużą ilością wody.
Przeziębienia
3 części soku z rzodkiewki, 8 części soku z marchwi, 5 części soku z selera. Pij 100 ml 3 razy dziennie.
Łagodzenie objawów dusznicy bolesnej
Wymieszać sok z rzodkwi z wodą i opłukać ból gardła. Aby przyspieszyć wynik, weź napój do środka - łyżkę 3 razy dziennie.
Zapobieganie awitaminozie
50 ml soku z rzodkwi rozcieńcza się 100 ml soku z marchwi, pije rano z jedzeniem. Przebieg leczenia wynosi do miesiąca.
Używane do leczenia i rzodkiewki.
Od grzybów stóp
Wierzchołki suszy się i rozdrabnia na proszek. Stosuje się go w ten sposób rano i wieczorem sproszkowane miejsca na nogach, nie wyłączając obszaru między palcami. Przebieg leczenia do wyzdrowienia, zazwyczaj tydzień.
Zaparcia
1 łyżka suszonych blatów rzodkiewki zalać szklanką wrzącej wody, poczekać przez godzinę. Powstały wlew do stosowania 3 dziennie po posiłkach - 2-3 dni.
Bóle stawów i rwa kulszowa
Dołącz startą miazgę rzodkiewki w postaci kompresu na bolące miejsce. Nie więcej niż 15-20 minut, ponieważ sok z rzodkiewki jest żrący. Spłukać, wytrzeć do sucha i można powtórzyć.
Stosuj w kosmetologii
Takiej wspaniałej rośliny korzeniowej nie można było uniknąć w kosmetologii.
Aby poprawić stan skóry tłustej pigmentowanej.
Skóra jest rozmazana odżywczym kremem i rozprowadzona na wierzchu rzodkiewką pokrojoną w cienkie plasterki. Po 20 minutach wszystko jest usuwane, wytrzyj skórę bawełnianym wacikiem nasączonym zimnym mlekiem, aby rozjaśnić piegi.
Skórę można wytrzeć świeżym sokiem z rzodkwi lub nakładać w postaci maski startej rzodkiewki, ponownie na krem, przez 20 minut.
Aby tonizować skórę letargicznie.
Na twarz nałóż maskę startej rzodkwi ze śmietaną lub olejem roślinnym na 12 - 15 minut.
Dla suchej skóry.
Maskę kleikową rzodkiewki z oliwą z oliwek i kilkoma kroplami cytryny nakłada się na twarz na 20 minut.
Aby wzmocnić osłabione włosy.
Konieczne jest pocieranie obranej rzodkwi na drobną tarkę, wyciskanie soku z kleiku i wcieranie go w skórę głowy (u podstawy włosów).
Aby usunąć krwiak lub usunąć siniaki.
Używana nalewka z kruszonej rzodkwi na wódkę (1: 1). Przygotowuje się go po prostu - posiekaną rzodkiewkę wlewa się wódką i podaje w zamkniętym pojemniku przez co najmniej 2 tygodnie.
Zwilżamy opatrunek z gazy i aplikujemy na uraz przez 30 minut, zastępując go co 10 minut.
Możesz łatwo znaleźć większą liczbę przepisów w Internecie lub w specjalistycznej literaturze. Nie spiesz się jednak z zaufaniem do wszystkiego, co znalazłeś. Pamiętaj o swojej wyjątkowości i oryginalności, a właściwie o tym, co pomogło jednej osobie niekoniecznie pomóc innej. Każdy ma swoje własne warunki życia i specyficzne reakcje skórne na bodźce zewnętrzne.
Należy skonsultować się z dermatologiem lub profesjonalnym kosmetologiem. Decydując się na użycie zalecanego narzędzia, pamiętaj, aby spędzić „jazdę próbną” - włóż trochę kleiku lobo lub jego sok na tył nadgarstka i poczekaj. Jeśli szkodliwe skutki nie są obserwowane - śmiało do przodu, ale z ostrożnością.
;
LOBO
Rzodkiew jest uprawiana przez ludzkość od czasów starożytnych, istnieją odniesienia do jej uprawy zarówno w starożytnym Egipcie, jak i starożytnych Chinach. Każdy naród kultywował swoje odmiany rzodkiewki. Specyfika rzodkwi zależała głównie od materiału źródłowego - dzikich form i odmian oraz od preferencji smakowych. Nic więc dziwnego, że spotykamy odmiany rzodkiewki od gorzko gorzkiej po słodko-miodową.
Historia pochodzenia, znaczenie gospodarcze kraju
Z czasem i w zależności od ośrodków uprawy wyróżniono nawet odmiany rarek. W Chinach uprawiali tak zwaną odmianę chińską, która jest nam znana jako Lobo. Nazywa się także rzodkiewką Margilan. Nazwa ta pochodziła od faktu, że chińscy kupcy nie mogli przywieźć do Europy po Wielkim Jedwabnym Szlaku żądanej chińskiej rzodkwi, a zatem działali naprawdę z chińską deprawacją. Zaczęli uprawiać ją wzdłuż linii karawan. Najbardziej odpowiednie było miasto Margelan, z którego bez problemu dostarczono do Europy słodkie warzywa korzeniowe, należy jednak rozumieć, że chińska przebiegłość nie mówiła kupującym, że to warzywo jest uprawiane nie tak daleko od rodzimych murów.
W Chinach ;; (Lobo) jest używany jako wspólna nazwa dla różnych odmian rzodkiewki i rzodkiewki (Raphanus sativus), a czasami innych roślin okopowych. Na przykład ;;; (baylobo, „white lobo”) - biała rzodkiew (daikon), ;;;; (intao lobo, czyli „lobo wiśniowe”) - rzodkiewka ;;; (hunlobo, „red lobo”) lub ;;; (Khulobo, „Środkowoazjatyckie / bliskowschodnie Lobo”) - marchewki.
W Europie lobo zaczęło rosnąć dopiero w XII wieku. I warto zauważyć, że zakorzenił się na kontynencie europejskim, a nawet zawarł niektóre dania kuchni narodowej.
Teraz nie jest egzotyczny i mamy duży wybór odmian dostosowanych do naszych warunków. Dlatego poznajmy razem to nieskomplikowane, ale bardzo przydatne warzywo i dajmy mu trochę miejsca na naszych łóżkach. I to jest tego warte, ponieważ rozumiesz, jak przydatne jest „dobre” w jego składzie.
Zawartość kalorii w lobo na 100 g produktu wynosi 21 kcal. Ponadto: Białka - 1,2 g; Węglowodany - 4,1 g; Popiół - 0,8 g; 0,2 g mono- i disacharydów oraz 0,5 g skrobi. Witaminy na 100 g: witamina B3 (PP) - 2,2 mg; Witamina A - 10 mcg; Witamina B1 (tiamina) - 0,8 mg; Witamina B2 - 0,2 mg; Witamina B5 - 2,2 mg; Witamina B6 - 0,3 mg; Witamina C - 30 mg; Witamina E - 2,1 mg; Biotyna - 19 mikrogramów. Ponadto zawarte są następujące makroskładniki: Wapń; Magnez; Sód; Potas; Fosfor; Chlor i siarka. Lobo jest również bogate w pierwiastki śladowe, których lista jest również imponująca: żelazo, cynk, jod, miedź, mangan, selen.
Odpowiednio, w zależności od tych mikro-makroelementów i innych substancji, korzyść ta zależy od wartości odżywczej lobo.
Opis botaniczny i cechy biologiczne.
Rzodkiew Lobo - jednoroczna (odmiany wczesnego dojrzewania) i dwuletnia (odmiany zimowe), zapylana krzyżowo rodzina kapusty.
Lobo jest zdominowane przez odmiany o szerokich lub wąskich liściach, całe liście klapowane, podzielone na 3–12 par płatów bocznych. Rozeta liściowa składa się z 10-15 liści.
Rośliny okopowe są płaskie, owalne, cylindryczne i podłużne, cylindryczne z białym, zielonym, czerwonym i fioletowym, a także fioletowym kolorem, który jest charakterystyczny tylko dla lobo. Masa roślin okopowych wynosi od 300 g do 10 kg.
Łodyga rozgałęziona, dorasta do 1 metra. Kwiaty są białe, różowe, fioletowe, skupione w racemes. Owoc jest kapilarny, cylindryczny. Nasiona są brązowe owalne, duże. Okres ważności wynosi 4-6 lat. Skóra u nasady jest zielona i biała.
Lobo to roślina o długim świetle dziennym, uwielbia dobrze oświetlone obszary. Jednakże, aby uzyskać średnią wydajność, jest w stanie znieść częściowe zacienienie, a zatem jest idealny do siewu w kombinowane łóżka.
Roślina odporna na zimno Lobo - nasiona zaczynają kiełkować przy +2. +3 ° C Optymalna temperatura dla wyglądu kiełków wynosi 20-25 ° C Pędy tolerują przymrozki do -3. -4 ° C Dojrzałe rośliny stoją przez krótki czas przy -5. -6 ° C Optymalna temperatura dla rozwoju roślin okopowych wynosi +18. +20 ° C Lobo prowadzi również okresy upałów, jednak jeśli trwają długo, korzenie mogą rosnąć twarde, suche i gorzkie do smaku.
Wymagające wilgoci, zwłaszcza podczas tworzenia i wzrostu korzenia. Regularne i wystarczające podlewanie jest głównym warunkiem uzyskania dobrych zbiorów. Brak wilgoci wpływa na smak, ponieważ mięso staje się gorzkie i suche.
Wybór miejsca, przygotowanie gleby, nawóz.
Lobo nie powinno być uprawiane po kapuście, rzodkiewce, marchwi, burakach, chrzanie. Najlepszymi poprzednikami są czosnek, cebula, ogórki, rośliny strączkowe, koper, ziemniaki. Można wysiewać po zbiorze wczesnych upraw lub między rzędami ziemniaków, cebuli, ogórków. W tym samym miejscu może być zwrócony dopiero po 4 latach.
Preferuje glebę o pH 5,8–7,2. Skład mechaniczny gleby: lekki i średni.
Miejsce musi być wyrównane, oczyszczone z chwastów i nawożonych - należy użyć humusu (4-5 kg na 1 m2), superfosfatu (15-20 g na 1 m2), chlorku potasu (10 g na 1 m2). Po zapłodnieniu kopać ziemię na bagnecie lub pługu. Jesienią najlepiej jest wytwarzać potas i próchnicę, a na wiosnę pozostawić fosfor na wiosnę do stosowania pod uprawę przedplonową. Jednocześnie należy stosować nawozy azotowe - azotan amonu - 10 - 15 gramów na 1 m2.
Możliwe jest całkowite odmówienie stosowania nawozów mineralnych, ale wówczas konieczne jest zastosowanie 2-3-dniowej dawki nawozów organicznych - 10-15 kg próchnicy (kompostu). Nawozy azotowe można zastąpić wlewem obornika z kurczaka. Również w przypadku odmowy stosowania nawozów mineralnych, karmić tylko naparami dziewanny lub popiołu drzewnego.
Jeśli nie ma takiej ilości kompostu, zalecam zrobienie 2-3 filiżanek popiołu drzewnego na każdy metr kwadratowy.
Ponadto nie zapominaj o konieczności stosowania zielonych nawozów, które wzbogacą twoją glebę w dużą ilość pozostałości organicznych, poprawią strukturę gleby, aw prawie wszystkich przypadkach pozytywnie wpłyną na uprawę każdej uprawy (pamiętaj o jej poprzednikach). W przypadku lobo, zboża lub rośliny strączkowe (koniczyna) pachniały jesienią będą idealnymi syderatami, a te, które miały wystarczająco dużo czasu, aby rozkładać się wiosną.
Sortuje. Przygotowanie nasion i siew.
Odmiany są wczesne, średnie i późne. Są one również podzielone na odmiany przeznaczone do stosowania w liściach żywności - tak zwana sałatka.
Odmiany Lobo, wiele - jest ich co najmniej 21: Taffy, Northerner, Raspberry ball, Margelanskaya, Chinese local, Pink ring, Misato Red, White, Wild, Lebid, Sweet, Green, Wang Zhao Hong, Xiang Touqing, Xiao Ying Zi Lobo, Troyandova, Hostessa...
Nie będziemy zagłębiać się w opis wszystkich odmian, ale ograniczymy się do niektórych, ale chciałbym przypomnieć naszym drogim czytelnikom, że wybierając odmianę, nie należy polegać na artykułach w Internecie, ale na odmianach regionalnych - można je znaleźć w lokalnej inspekcji nasion.
Troyandov. Owalne warzywa korzeniowe, różowe. Masa 670-700 g, z delikatną miąższem. Smak jest przyjemny, soczysty, z jasnymi odcieniami. Okres wegetacji 80-85 dni. Wydajność - 6-7 kg na 1 m2. Jakość jest dobra.
Margelańska. Wczesny (60-80dny), odporny na wysoką temperaturę. Roślina okopowa jest ciemnozielona z białą końcówką, szerokocylindrową, o długości 9-16 cm, średnicy 7 cm, wadze 220-400 g. Miąższ jest biały lub jasnozielony, soczysty, lekko gorzki. Życie w okresie letniego siewu podczas zimowego przechowywania jest dobre.
Klasa północna do świeżego użytku w okresie jesienno-zimowym. Wczesne dojrzałe (60 dni). Roślina korzeniowa jest jajowata, z ostrą podstawą, różową, głowa jest duża, płaska. Miąższ jest delikatny, soczysty, słodko-gorący. Masa korzeni 500-890 g. Smaki są dobre.
Październik-1 Okres wegetacji 70-75 dni. Roślina korzeniowa ma kształt owalny. Skórka jest biała, głowa zielona. Miąższ ma biały, delikatny, soczysty, delikatny, ostry smak.
Lebid Białe wydłużone rośliny okopowe - 520-580 g, z delikatnym soczystym miąższem, okres wegetacji 85-90 dni. Wydajność - 7-8 kg na 1 m2. Odmiana nadaje się do długotrwałego przechowywania. długo przechowywane.
Czerwone serce Roślina korzeniowa jest zielono-biała na zewnątrz i ognista czerwień w środku. Miąższ jest soczysty, delikatny, doskonały smak, bez goryczy. Owoce o wadze do 1 kg. Podczas wiosennego siewu uzyskaj wysokiej jakości korzenie, które są słabo przechowywane, dlatego do przechowywania zimowego nasiona są wysiewane w czerwcu.
Czas siewu zależy od wcześniejszej odmiany i warunków pogodowych, ale najczęściej wysiewany jest w dwóch kategoriach: na przełomie kwietnia i maja; w pierwszej połowie lipca.
Siać zgodnie z następującymi schematami: na płaskiej powierzchni, zwykły siew z odstępami między rzędami 50-70 cm; na grzbietach - między liniami 30 cm na początku i 50 cm dla odmian średnio późnych; siew na łóżkach o szerokości 110 cm w 4 rzędach z odległością 30–35 między nimi, w których wysiewa się nasiona z 2-3 gniazdami. Odległość między gniazdami wynosi 15 cm.
Głębokość siewu - 1,5-2 cm z obowiązkowym mulczowaniem.
Bezpośrednio po wysiewie zaleca się ostrożnie podlewać glebę i przeprowadzać mulczowanie lub schronienie przy pomocy folii (włókniny).
Pędy Lobo w sprzyjających warunkach pojawią się w 3-5 dniu. Głównym niebezpieczeństwem w tym okresie jest uszkodzenie kapusty. Po znalezieniu warto zapylać rośliny popiołem lub pyłem tytoniowym. Lub użyj zalecanych pestycydów. Ochrona przed szkodnikami musi być utrzymywana pod szczególną kontrolą, ponieważ oprócz głównych szkód w postaci szkód w uprawach, są one również nosicielami chorób z roślin jednorodzinnych. Podczas pracy ze związkami chemicznymi warto uważnie przeczytać instrukcje i pracować w ścisłej zgodności z zaleceniami naukowymi, a nie za radą sąsiada Nyury, który mądrze przemówił - i wlej trzy ampułki na raz. Pamiętaj, że pomimo obfitości szkodników, jakiekolwiek przetwarzanie zatrzymuje się 30 dni przed zbiorem, a przy użyciu liści nie używaj chemii w ogóle.
W momencie pojawienia się pędów, przystąpić do przetwarzania międzyrzędzi, rozluźnienie gleby przeprowadza się co 10-12 dni. Aby utrzymać uprawy w stanie luźnym i czystym, chwastuj je regularnie.
Po kiełkowaniu i pierwszym rozluźnieniu konieczne jest rozrzedzenie roślin: pierwszy raz w fazie 2–3 prawdziwych liści w odległości 4–5 cm, drugi raz w ciągu 20–30 dni. Należy to zrobić, ponieważ wczesne wiosenne zasiewy na zagęszczonych glebach, a także pogrubienie w suchych latach, lobo, podobnie jak inne rodzaje rzodkiewki, tworzą kwitnące łodygi, co oznacza, że nie można zobaczyć korzeni. Wyciągnęły się rośliny, które zaczęły stebnąć.
Rozrzedzenie pożółkłych, połamanych liści należy koniecznie przeprowadzić. Polecam usunąć zdrowe duże liście, które są oczywiście zbędne i które zapobiegają przenikaniu powietrza i światła. Usuwając duże liście, zmniejszamy ryzyko kwitnienia kolorów, a także ryzyko rozwoju chorób związanych z wilgocią i ciemnością. Zdrowe liście jeść lub jeść bydło.
Kiedy roślina okopowa osiąga średnicę 4-5 cm lub gdy liście nabierają bladego koloru rośliny, konieczne jest jej podanie roztworem dziewanny (1: 5) lub popiołów - 200 - 300 gramów popiołu, aby nalegać na ciepłą wodę przez 24 godziny, dokładnie wymieszać i zalać wodą pod każdą rośliną.
Po podlewaniu upraw suchą pogodą. Najlepiej posypać lub podlać bezpośrednio pod korzeń. Wczesnorosnące rzodkiewki są podlewane 2-3 lata 4-5 razy z szybkością nawadniania 20-30 litrów wody na 1 m2.
Czas i metoda zbierania będą zależeć od celu, w jakim lobo zostało zasiane, jeśli do świeżej konsumpcji w lecie, wtedy zaczynają zbierać, gdy korzenie osiągają średnicę 5-6 cm, i robią to selektywnie, gdy dojrzewają i kulinarne preferencje. W tym celu należy użyć wczesnych odmian zebranych po 40-60 dniach po kiełkowaniu. Pozostawienie ich na dłuższy czas nie jest wskazane, ponieważ szybko wyrastają, rosną szorstko, tracą smak i wartość odżywczą. Kiedy potrzebujesz liści, możesz je rozerwać, gdy tylko osiągną dopuszczalny rozmiar. Warto to robić selektywnie, nie opierając się na jednej roślinie. Chociaż jeśli twoim celem jest część liścia, to jak mówią: „Właściciel jest panem”.
W przypadku uprawy lobo w celu przechowywania i konsumpcji w okresie jesienno-zimowym, warto wiedzieć, że podobnie jak inni przedstawiciele kapusty, nie obawia się krótkoterminowych jesiennych przymrozków. Ale to nie znaczy, że możesz spóźnić się na sprzątanie.
W przeciwieństwie do letniego „wycofywania się” z lobo, uprawy, przeznaczone do konsumpcji jesienno-zimowej i długoterminowego przechowywania, najlepiej usunąć w jednym kroku. Odbywa się to w suchy, słoneczny dzień przed początkiem mrozów na przełomie września i października. Nie dopuszczaj do zamrażania warzyw korzeniowych, ponieważ będą one słabo przechowywane.
Podczas zbioru strząśnij ziemię, usuń małe korzenie. Liście są cięte nożem, pozostawiając łodygi na 2 cm, a po wysuszeniu Lobo pod baldachimem można to zrobić na polu, ale trzeba będzie osłonić się przed promieniami słonecznymi i ewentualnymi opadami (mróz). Po wysuszeniu warto posortować korzenie - uszkodzone i małe należy pozostawić do konsumpcji, a zdrowe i zdrowe należy zdeponować. posortowane i przechowywane.
Najważniejszą gwarancją bezpieczeństwa upraw uprawianych z trudem i miłości jest przestrzeganie wszystkich subtelności technologii uprawy. Obserwując zalecenia dotyczące uprawy lobo, przeprowadzając wszystkie niezbędne czynności związane z przetwarzaniem i karmieniem, otrzymujesz zdrowe, pełne rośliny, które będą przechowywane zgodnie z oczekiwaniami.
Ważne jest, aby najpierw zdecydować, kiedy i ile chcesz jeść Lobo - pozwoli to na podjęcie właściwej decyzji, jak go przechowywać. Możesz przechowywać na różne sposoby, które zależą od tego, jak długo to zrobisz. Warzywa korzeniowe Lobo są słabo zróżnicowane pod względem zachowania jakości.
Lodówka
Umyć lobo i umieścić korzenie w pudełku na warzywa, co pozwoli im zaoszczędzić nawet miesiąc. Drugi sposób przechowywania Lobo w lodówce jest mroźny: zetrzyj, zapakuj do torebek (spróbuj ułożyć je od razu, więc nie musisz się martwić o to, co zrobić z niewykorzystaną rozmrożoną częścią warzyw korzeniowych) i umieść je w zamrażarce do nowych zbiorów.
Na balkonie lub na zapleczu
W specjalnym pudełku (drewniane pudełko wyłożone wewnątrz grubą warstwą materiału izolacyjnego) na balkonie można zaoszczędzić na kilka miesięcy lobo rzodkiewki, aby wzbogacić dietę jesienno-zimową w witaminy. W suchym pomieszczeniu gospodarczym należy umieścić lobo w kartonach i przechowywać je przez okres nie dłuższy niż 1 - 1,5, a następnie rozpocznie się utrata masy.
Piwnica lub piwnica
Lobo łatwo przechowywać w piwnicy lub piwnicy. Nie zapominaj, że piwnica musi być dokładnie zdezynfekowana i wysuszona przed zbiorem. Należy również podjąć działania zapobiegawcze w celu zniszczenia gryzoni zdolnych do dostarczenia wielu kłopotów zimą. Lepiej jest wlewać piasek w drewniane pudełko - zalać 3-5 cm piasku na dnie i umieścić warzywa tak, aby się nie dotykały, wlać piasek i włożyć kolejną warstwę - i tak dalej. Dzięki tej metodzie przechowywania ważne jest monitorowanie wilgotności - na wysokim poziomie może ona gnić, a po wyschnięciu straci wilgoć i wyschnie. Jest dobrze przechowywany w pudełkach bez szlifowania, montowany w stosach do 5 kondygnacji. Jednak w piasku pozostaje coraz lepszy.
Ponadto roślina ta jest przechowywana bez problemów w piwnicach, piwnicach z marchewką i ziemniakami, umieszczana luzem w pojemnikach o wysokości do 1 m. Temperatura przechowywania nie powinna być niższa niż 0... + 2 ° C, wilgotność względna powietrza - około 90%.
Zimą musisz regularnie odwiedzać piwnicę i uważnie badać przechowywane rośliny. Przed wystąpieniem dużych mrozów warto zamknąć otwór wentylacyjny lub nawet zakryć tło warzywami z ciepłą zasłoną. W przypadku podniesienia wilgotności, otwórz otwory wentylacyjne lub posyp wapno na podłodze, co pochłonie nadmiar wilgoci.
Ten, kto nie ma piwnicy, może przechowywać korzenie w worku foliowym, umieszczając go w pomieszczeniu niezamarzającym (korytarz) i utrzymując temperaturę 0... + 1 0С.
W skrajnych przypadkach można przechowywać lobo w małym kołnierzu, ale wystąpią problemy z ekstrakcją roślin okopowych w okresie mroźnym.
Mój stosunek do produkcji nasion w uprawach jest następujący - nie warto wydawać wysiłków, aby ograniczyć się do niewielkiej kwoty. Po raz kolejny radzę spędzić trochę czasu i pieniędzy na zakup nasion od zaufanego sprzedawcy (lepiej wziąć bezpośrednio od producenta), ale wśród naszego brata ogrodnika jest wielu prawdziwych fanów, którzy są w stanie dokonać wyczynu nawet tam, gdzie nikt nie czeka.
Dlatego przedstawiam ci krótko technologię pozyskiwania nasion na swojej stronie. Natychmiast wyjaśnię, że pierwszy rok ubierania jądra nie jest niczym szczególnym, z wyjątkiem uwagi i opieki, nie różni się od upraw roślin spożywczych. Natychmiast przejść do przechowywania komórek królowej i dalszego łańcucha produkcji nasion.
Odmiany letnie Lobo - rośliny o rocznym typie rozwoju, po utworzeniu roślin okopowych, są w stanie tworzyć kwitnącą łodygę i tworzyć nasiona. Odmiany zimowe - rośliny dwuletnie; w pierwszym roku życia tworzą korzenie, aw drugim - kwitnące łodygi i nasiona.
Aby zagwarantować produkcję nasion, najlepiej jest skupić się na uprawie Lobo w trybie dwuletnim, a zimne lato, które może być powodem nie dojrzewania nasion, nie uniemożliwi uzyskania pożądanego rezultatu.
Przechowywanie zdrowych, typowych dla tej odmiany kształtów i kolorów warzyw korzeniowych. Utrzymywanie matek różni się od utrzymywania warzyw korzeniowych przeznaczonych na żywność. W komórkach królowej łodygi liści powinny być pozostawione 1-2 cm, powinny być wciśnięte w piasek, optymalna temperatura przechowywania wynosi 1–20 ° C, na niższym poziomie nerki są uszkodzone na zewnątrz i nie są chronione przez nic. Temperatura nie powinna przekraczać 3-4 ° C, ponieważ możliwe jest przedwczesne rozpoczęcie uśpionych pąków.
W celu wysadzenia jądra są usuwane wcześnie ogrzane, chronione przed obszarami wiatru. Gleba jest starannie obrabiana, wyrównana i nawożona (na 1 m2 - 4-5 kg próchnicy, najlepiej z upadku pod kopaniem, 30 g superfosfatu i 25 g soli potasowej. Ważne jest, aby wylać wszystkie ługi macierzyste w krótkim czasie - najlepiej w ciągu jednego dnia.
Jedynie zdrowe rośliny okopowe powinny być sadzone na początku maja w podgrzanej, dobrze nawilżonej glebie według schematu 70 * 30 cm. Posypuj głowy roślin okopowych 1-2 cm warstwą gleby.
Pielęgnacja przez cały sezon jest taka sama jak dla zwykłych roślin i obejmuje te same operacje - po posadzeniu wylewa się obficie - 2-3 wiadra na 1 m2, a następnie powtarzać procedurę co tydzień (w zależności od pogody, oczywiście). Reszta to pielenie, rozluźnienie między rzędami, środki ochronne, takie same jak w pierwszym. Ważne jest, aby robić to ostrożnie i zwracać szczególną uwagę na zapobieganie chorobom i terminową kontrolę szkodników, które oprócz bezpośredniej szkody są również nosicielami chorób.
Również w sezonie spędzić 2 opatrunki - z roztworem dziewanny (1: 5); drugi top dressing w ilości 20 g soli potasowej i 30 g superfosfatu na 10 litrów wody z dodatkiem 1-2 tabletek mikroelementów. Jeśli jesteś zwolennikiem rolnictwa ekologicznego, wtedy nawożenie nawozami mineralnymi jest całkiem dopuszczalne, aby zastąpić 2 szklankami popiołu drzewnego - rozpuścić w wiadrze ciepłej wody, wyciągnąć przez 24 godziny, a następnie wlać 0,5-1 litra pod każdą roślinę.
Przed zamknięciem roślin w odstępach między rzędami spędzaj hilling.
Przed kwitnieniem przeprowadzamy uprawę nasion - usuwamy nietypowe, chore, „podszewki”, niszczymy dzikie rzodkiewki i kwarantanny chwasty na odległość izolacji przestrzennej.
Aby rozpocząć czyszczenie, gdy nasiona stają się jasnobrązowe - gdzieś w drugiej połowie sierpnia. Ponieważ dojrzewanie zachodzi nierównomiernie selektywnie usuwane i pozwala dojrzewać w ciągu 7-10 dni, wisząc pod baldachimem (a pod nimi folię lub markizę, aby nie stracić rozpadających się nasion). Wtedy rośliny nasienne są młócone. Nasiona są suszone i oczyszczane z zanieczyszczeń.
Nasiona powinny być przechowywane w szczelnie zamkniętych szklanych, blaszanych pojemnikach lub szczelnych workach w suchych, dobrze wentylowanych pomieszczeniach. Dbaj o gryzonie. A jednak nie zapomnij podpisać ich ze wskazaniem plonu, odmiany, okresu zbioru i liczby nasion. Pamięć jest dobra, ale jak mówią: „Głupi ołówek jest lepszy niż ostra pamięć”.
Użyj w gotowaniu
Lobo, będąc jednym z najbliższych krewnych rzodkwi, jest jednak pozbawiony posmaku goryczy, więc prawie każdy może go zjeść, wypełniając jego brzuchy, rozkoszując się wargami.
Najprostszą i najpewniejszą potrawą rzodkiewki jest jej młode liście - warto spożywać z nimi lekkie sałatki przed głównym posiłkiem - stymuluje produkcję soku żołądkowego, zwiększa apetyt, a jedzenie jest trawione szybciej i lepiej. Ci, którzy przestrzegają tej zasady, nie mają problemów z trawieniem i nie cierpią na zaparcia.
Dobrze jest używać lobo do gotowania wszelkiego rodzaju sałatek.
Sałatka „Wschodnia”
Wymagane składniki:
2 lobo średniej rzodkwi;
2 marchewki;
Garść orzechów;
Garść nasion sezamu;
3-4 ząbki czosnku,
Pół cytryny.
Gotowanie
1. Tarta rzodkiewka i marchewka.
2. Drobno posiekaj czosnek (przejdź przez prasę).
3. Wymieszać rzodkiewkę, marchewkę i czosnek.
4. Wlać sok z połowy cytryny.
5. Posypać orzechami lub nasionami.
Mogę również doradzić przepis na pyszną marynowaną rzodkiewkę.
W solance z marynowanych ogórków rozpuścić 2-3 łyżki miodu, dodać odrobinę musztardy według uznania. Cienko posiekaj lobo i umieść w zalewie, w chłodnym ciemnym miejscu.
Lobo gotowe rzodkiewki jednego dnia.
Ogólnie rzecz biorąc, ci, którzy postawili sobie za cel rozpoczęcie zdrowego stylu życia, a teraz dobrze się odżywiają, powinni wziąć Lobo na specjalną uwagę. W końcu zaskakujące jest to, że te warzywa można zastąpić ziemniakami.
Najprostszą (ale jednocześnie nieoczekiwaną) metodą gotowania jest smażona rzodkiewka. W procesie smażenia (powiedzmy tuszy na wolnym ogniu), goryczka znika, smak staje się delikatny i bogaty - przypomina delikatną młodą łodygę kapusty.
Lobo wciąż można pokroić w kostkę i dodać do zupy warzywnej. Na przykład w barszczu zamiast ziemniaków. Rzodkiewka w zupie jest o wiele bardziej znana.
Możesz dusić rzodkiewkę z mięsem zamiast wszystkich tych samych ziemniaków.
Porada dla tych, którzy zdecydują się na prawidłowe jedzenie, posłuży za propozycję, aby nie iść do Lobo naraz. Najlepiej zacząć wprowadzać soczyste warzywa korzeniowe do swojej diety stopniowo, łącząc je najpierw z innymi warzywami. Jednak w każdym przypadku korzystanie z gotowania Lobo sprawi, że Twoje naczynia będą bardziej oryginalne i użyteczne. Gotuj, eksperymentuj, jedz na zdrowie.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Włókno zawarte w Lobo, pobudza jelit, obniża poziom cholesterolu, pomaga eliminować toksyny, zapobiega dysbiozie, pomaga w biegunce.
Korzeń ten charakteryzuje się tym, że stymuluje apetyt, stymuluje wydzielanie soku żołądkowego i żółci. Lobo jest źródłem witamin, mikro i makroelementów, witamin B1, B2, PP, pirydoksyny, prowitaminy A, olejków eterycznych, aminokwasów i lotnej produkcji. Dzięki zawartym w niej związkom potasu i sodu utrzymuje równowagę wodno-solną w organizmie, zapewnia ton mięśnia sercowego, normalizuje nerki i pozwala usunąć nadmiar płynu.
Ponadto zawiera glukozonolany - związki siarki o właściwościach zapobiegawczych w nowotworach piersi, okrężnicy i żołądka. Aby uzyskać działanie przeciwnowotworowe, musisz jeść codziennie 50-60 g. To wspaniałe warzywo.
Zwrócę jednak uwagę na fakt, że efekt terapeutyczny i profilaktyczny stosowania i stosowania lobo osiąga się tylko poprzez pierwiastki chemiczne zawarte w jego składzie. Bez magii i mistycyzmu, tylko biochemia.
Zwracam uwagę na kilka przepisów sprawdzonych środków ludowych, ale jednocześnie podkreślę - bez inicjatywy, lekarstwo - to jest to, co lekarz zlecił lub uzgodnił. Dlatego przed podjęciem leczenia ludowych środków należy skonsultować się z lekarzem. Ponadto należy pamiętać, że każda osoba jest inna, a ta, która jest odpowiednia dla jednej osoby, nie jest do przyjęcia dla innych - dlatego najpierw należy sprawdzić środki ludowe, a dopiero potem zacząć się odchylać.
Najprostszym zastosowaniem jest użycie soku, który można uzyskać w sokowirówce lub przekazać lobo przez maszynkę do mięsa i wycisnąć sok przez gazę.
Świeży sok jest skutecznym lekarstwem na przeziębienia - dobrze jest go stosować jako środek wykrztuśny i profilaktyczny.
Również Lobo jest stosowany jako środek antyseptyczny - do leczenia ropnych ran i owrzodzeń oraz miejscowego środka uspokajającego - do bólu mięśni, zapalenia korzonków nerwowych, zapalenia nerwów.
Leczenie i łagodzenie objawów zapalenia korzenia nerwowego pocierało sok Lobo lub nakładało na dotknięte obszary kompresów.
Lobo ma silne właściwości moczowe i żółciopędne, dlatego jest stosowany do zapobiegania i oczyszczania nerek i ich przewodów z osadów piasku i kamieni.
Lobo to niezawodny i sprawdzony sposób na odchudzanie. Aplikacja do tego jest niezwykle prosta - zacznij zastępować część codziennej diety tym warzywem. Ma niską wartość odżywczą, dlatego mając uczucie pełnego żołądka, można szybko schudnąć.
Warto pamiętać, że każdy, nawet najbardziej cudowny środek, ma przeciwwskazania. Jeśli chodzi o lobo, jego stosowanie i stosowanie nie jest zalecane w przypadku: zapalenia żołądka o wysokiej kwasowości; wrzód trawienny w ostrej postaci; podczas chorób zakaźnych z wzdęciami i zwiększonym powstawaniem gazu; choroby alergiczne.
Stosuj w kosmetologii
Na bazie Lobo możesz w domu przygotować tanie i niedrogie produkty kosmetyczne, których głównym spektrum działania jest wybielanie skóry, usuwanie plam starczych i odżywianie skóry. Powtórzę tutaj także moje ulubione zdanie: „Ludzie świata - bądźcie czujni”. Jesteś prawdziwym Wszechświatem - wyjątkowym i unikalnym, dlatego po przeczytaniu kolejnego wspaniałego przepisu magicznej maści z brudnych stron w Internecie, nie spiesz się z używaniem. Masz wyjątkowy organizm, który nie jest wyjątkowy dla nikogo innego, a zatem, jak powiedzieć: „Co jest dobre dla Rosjanina, a potem Niemca... ból głowy rano”. Dlatego decydując się na użycie Lobo, pamiętaj, aby poświęcić „jazdę próbną” - nałóż trochę kleiku lobo lub jego sok na tył nadgarstka i poczekaj. Jeśli szkodliwe skutki nie są obserwowane - śmiało do przodu, ale z ostrożnością.
Pigmentacja skóry
Przeciw pigmentacji skóry pomoże ten przepis: mała ruszt Lobo z warzyw korzeniowych na drobnej tarce, wlać szklany pojemnik ze szklanką octu i pozostawić na 2 tygodnie w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu (zawsze w ciemnym, chłodnym miejscu). Po szczepieniu rozcieńczyć 1,5 litra. woda i stosować jako zwykły balsam dwa razy dziennie.
Trądzik
Na trądzik pomoże maska przygotowana według następującego przepisu. Robs lobo - 200 gr. i rzepa - 100 gr. czyścić i gotować, po tym jak woda zagotuje ogień, aby zmniejszyć i gotować na wolnym ogniu przez około 15 minut. Pozostawić do ostygnięcia i w mikserze, aby przygotować jednorodną masę. Przygotowanie puree ziemniaczanego równomiernie nanieść na skórę i przytrzymać przez 30 minut. Powtórz tę procedurę kilka razy w tygodniu i wkrótce twoje pory zostaną oczyszczone, a trądzik pozostanie sam.
Odmładzanie skóry
Możesz oczywiście wydać dużo pieniędzy na drogie kremy i maści (co jest niewątpliwie skuteczne), ale lepiej jest siać chińską rzodkiewkę na pięknym łóżku i samodzielnie robić maski odmładzające. Aby to zrobić, drobno startą rzodkiewkę Margilan zmieszać ze śmietaną i nałożyć na 20-30 minut na oczyszczoną twarz. Następnie spłucz ciepłą wodą.
Peeling skóry
W 50 ml soku grejpfrutowego i tej samej ilości soku z rzodkiewki dodaj taką samą ilość drobno zmielonej soli. Używaj raz w tygodniu, stosując lekkie ruchy masażu. Następnie wyczyść wszystko płynem z bawełnianymi wacikami.
Ogólnie rzecz biorąc, to pozornie egzotyczne warzywo z pewnością wkroczy na twoją stronę i zajmie tam godne miejsce.
;
MAKA PERUANSKAYA
Niestety, dla nas, mieszkańców Eurazji, to wspaniałe warzywo jest niedostępne ze względu na bardzo różne warunki klimatyczne niezbędne do jego uprawy. Chociaż połacie naszej Ojczyzny są rozległe i obejmują prawie wszystkie strefy klimatyczne, i jestem pewien, że byłby punkt, w którym rzemieślnicy mogliby zrobić to warzywo. Ale czy warto tracić czas na fakt, że w każdym razie pozostanie egzotyczny i cudowny.
W tej sekcji ograniczamy się do ogólnego opisu tego katalogu głównego. W końcu, jak głosi popularne powiedzenie: wziął holownik - nie mów, że to nie jest dużo. A ponieważ książka o korzeniach kapusty bez Maca Peruvian nie będzie kompletna. Co więcej, dzięki pewnemu i nieuniknionemu zwycięstwu globalizmu, pobudzonemu przez dziki kapitalizm, możliwe jest teraz zdobycie czegokolwiek (niestety także przedmiotów zabronionych).
Wielka i wszechwiedząca Wikipedia oświeci nas w kwestii tego egzotycznego warzywa:
Maca Peruvian, lub Klopovnik Me; yena (łac. Lepidium meyenii) to gatunek roślin z rodzaju Klopovnik z rodziny kapusty. Rośnie na wysokich płaskowyżach w Boliwii, Peru i północno-zachodniej Argentynie na wysokości 3500–4 450 metrów nad poziomem morza. Jest on stosowany jako produkt spożywczy, prawdopodobnie posiada niepotwierdzone badania kliniczne właściwości afrodyzjaku (dla których jest czasami nazywany żeń-szeniem peruwiańskim).
Peruwiańska Maca jest zielną rośliną wieloletnią (dwuletnią) o rozmiarze wegetatywnym od 12 do 20 cm, ma soczysty kłącze i krótkie łodygi przyciśnięte do ziemi. Liście rośliny są rozetowe, pierzaste i odnawiane w okresie wegetacji od środka rozety. Kolorowe pędzle mają niski kolor. Owoce umieszcza się w strąku wielkości 5 mm, podzielonym przegrodą na 2 zawory w kształcie łodzi z owocami. Same owoce są w kształcie jaja, 2-2,5 mm, brązowe.
Peruwiańska maca rośnie na wysokich płaskowyżach w Boliwii, Peru i północno-zachodniej Argentynie. Uprawa maku w Ameryce Południowej rozprzestrzeniła się szeroko od czasów starożytnych, ale obecnie obszar znacznie się zmniejszył - w źródłach otwartych są informacje, że Peru ma obecnie około 50 hektarów ziemi zajętej przez maki. Terytorium uprawy tej niezwykłej rośliny okopowej jest ograniczone płaskowyżami strefy przyrodniczo-klimatycznej centralnego regionu peruwiańskich Andów. Ta strefa klimatyczna charakteryzuje się ostrymi spadkami temperatury, aż do ujemnych, nawet w sezonie wegetacyjnym maków. Jednak to warzywo nie jest tak proste i łatwo przenosi te ogniska temperatury.
Bulwy Maki stosuje się w postaci surowej, gotowanej i suszonej (do produkcji puree z dodatkiem mleka). Suszone bulwy można przechowywać przez wiele lat.
Skład wewnętrzny maca jest reprezentowany przez wiele różnych składników odżywczych - amidy kwasów tłuszczowych (odmiany A, B1, B2, C Macamida), przyczyniając się do normalizacji funkcji seksualnych; mieszanina pochodnych alkaloidów imidazolu - alkaloidy (lepidyliny A i B) normalizujące układ moczowy i rozrodczy; tiocyjaniany (izotiocyjanian benzylu, izotiocyjanian p-metoksybenzylu); glikozynolany - o profilaktycznym działaniu przeciwnowotworowym. Duża zawartość wapnia (258 mg na 100 g) i żelaza (15,4 mg na 100 g) jest ważną zaletą tego warzywa. Zawiera 14% białka i 78% węglowodanów. Bogaty w mak i skrobię, glikozydy, alkaloidy i garbniki.
Jednak Francuska Agencja Bezpieczeństwa Sanitarnego ostrzega przed możliwym brakiem bezpieczeństwa stosowania zmielonego korzenia maku, zawierającego możliwe składniki mutagenne.
Biorąc pod uwagę wartość tej uprawy, podjęto kilka prób wyhodowania Maca na innych kontynentach. Gdy powstały takie warunki - szklarnie o kontrolowanym klimacie mogły uzyskać wynik, ale warto było tak szalone koszty, że gra nie była warta opatrzenia. Próbując zasiać Macę na otwartym polu, pokazała wszystkim, dlaczego nazywa się Peruwiański - rośliny po prostu nie tworzyły korzeni.
Aplikacja do gotowania
Ponieważ Maca jest peruwiańskim w większym stopniu rzadkim ptakiem w naszym regionie, będziemy musieli zadowolić się suszonymi proszkami, które są szeroko reprezentowane na rynku. Dopuszczalna i dozwolona dawka dla dorosłych - 2 łyżki stołowe dziennie. I chociaż mówią: „Najlepsze dla dzieci”, tym lepiej, że dawka zostanie zmniejszona o 2 razy i będzie ograniczona do 1 łyżki, którą można dodać do koktajli mlecznych, soków lub jako dodatek witaminowy w procesie wytwarzania produktów mącznych lub sosów. Nie zapominaj, że to wspaniałe warzywo poleca się chłopcom w wieku powyżej 12 lat.
Aby zmienić i zaspokoić swoją ciekawość, oto kilka prostych przepisów na temat stosowania Maca w studiach kulinarnych.
Koktajl owocowy i jagodowy.
Wymagane składniki:
1 banan;
4 - 5 szt. truskawki;
0,5 szklanki soku pomarańczowego (można zastąpić mlekiem);
Lód;
1 łyżeczka proszku makowego;
2 łyżki jogurtu truskawkowego.
Gotowanie
Przygotowanie jest bardzo proste - wszystkie składniki wlać do mocnego miksera (nie zapomnij obrać banana i umyć truskawki) i dokładnie wymieszać, aż będą gładkie.
Dodaj lód przed podaniem. Pij przez słomkę.
Dla ogólnego odniesienia podam przykład wytwarzania ciastek z mąki z dodatkiem peruwiańskiej mąki maki. Przypomnę, że można dodać dwie łyżki tej mąki do prawie każdego produktu kulinarnego, tutaj będzie działać jak ogólny tonik, który wzbogaci proste danie.
Ciasteczka z makiem (nie z maku).
Wymagane składniki:
3/4 szklanki mąki Peruwiańska Maca;
0,5 szklanki mąki pszennej;
0,5 szklanki cukru;
2 szklanki wody;
3 jaja kurze;
0,5 szklanki oleju roślinnego;
5-6 łyżek kakao;
0,5 łyżeczki proszku do pieczenia;
1 łyżka octu;
1 łyżeczka wanilii;
Sól
Gotowanie
1. Wymieszaj wodę i cukier w filiżance, dodaj jajka, jeden po drugim.
2. Dodaj przesianą mąkę, proszek do pieczenia, kakao i sól.
3. Dodaj olej i ocet. Aromatyzuj wanilią.
4. Wsypać natłuszczoną i zawiniętą w mąkę formę i wstawić do piekarnika w temperaturze 180 ° C; przez 30 - 40 minut.
Więc gotuj wspaniałe potrawy, wzbogacaj je mączką peruwiańską i stań się zdrowa i silna (w każdym znaczeniu tego słowa). Cóż, jeśli zdarzy ci się kupić bezpośrednio korzenie tej rośliny w sklepie, możesz ją ugotować przy użyciu tych samych przepisów co rzodkiewki.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Surowiec leczniczy jest rośliną korzeniową lub proszkiem wytwarzanym w wyniku jego suszenia. Należy pamiętać - w wysokich temperaturach mak traci niektóre ze swoich leczniczych właściwości - dlatego korzenie musza być delikatnie suszone. Korzenie maku są usuwane z ziemi, czyszczone z przylegającego brudu, myte, obrane i cięte na kawałki. Następnie suszono w temperaturze nie wyższej niż 45 ° C, regularnie mieszając.
Roślinę lub preparaty z niej wykonane zaleca się przyjmować z męskiej niepłodności jako afrodyzjak, jako lek wzmacniający pożądanie seksualne i pozytywnie wpływający na potencję.
Nawet menopauza peruwiańska jest zalecana podczas menopauzy, aby poradzić sobie z zaburzeniami hormonalnymi, z problemami z cyklem miesiączkowym.
To warzywo pomaga w niedokrwistości i białaczce. Dobrze opanowała syndrom chronicznego zmęczenia, a nawet profesjonalnym sportowcom zaleca się złagodzenie konsekwencji po ciężkim treningu.
Istnieją również zalecenia, aby wziąć Macę z depresji, aby poprawić pamięć, jako środek immunostymulujący.
Nie mogę dać wam przepisów na przygotowanie mikstur leczniczych na podstawie tej kultury, ponieważ najczęściej przychodzi do nas w postaci gotowego produktu.
Możesz kupić Macę w prawie każdej aptece lub specjalistycznym sklepie internetowym.
Po zapoznaniu się z opiniami na temat jego użycia można natknąć się na sprzeczne dane - od dzikiej rozkoszy, po oskarżenia o szarlatanerię. Ale ostatecznie wszystko sprowadza się do faktu, że najważniejszym przy zakupie produktów opartych na peruwiańskiej Maca jest wybór uczciwego dostawcy, który stawia produkt nieco droższy, ale gwarantowany, oryginalny, świeży i odpowiednio wyprodukowany.
Ale mimo wszystko należy zacząć od tego, ale z faktu, że należy skonsultować się z lekarzem, który powinien dać zielone światło do używania takich leków.
Zawsze jednak warto pamiętać, że nie ma absolutnie bezbłędnych substancji, dlatego Maca ma przeciwwskazania:
Nie zaleca się przyjmowania Maca Peruvian podczas ciąży i karmienia piersią;
Dzieci poniżej 12 roku życia powinny powstrzymać się od używania maków i produktów na ich podstawie;
Powikłania są możliwe przy chorobach wrażliwych na harmoniczne - mięśniak, rak piersi, rak jajnika itp.
Od razu zrobiliśmy rezerwację z tobą, że zaczynamy uprawiać warzywa omówione powyżej na naszej działce w celu wzmocnienia i zachowania naszego zdrowia. Dlatego nie byłoby zbędne rozważanie kwestii rolnictwa ekologicznego.
Wikipedia definiuje to zjawisko w następujący sposób:
rolnictwo ekologiczne (ekologiczne, biologiczne) jest formą rolnictwa, w ramach której następuje świadoma minimalizacja stosowania nawozów syntetycznych, pestycydów, regulatorów wzrostu roślin i dodatków paszowych. Wręcz przeciwnie, aby zwiększyć plony, zapewnić roślinom uprawnym mineralne składniki odżywcze, zwalczać szkodniki i chwasty, aktywniej stosować efekt płodozmianu, nawozów organicznych (obornik, komposty, resztki pożniwne, nawóz zielony itp.), Różne metody uprawy itp. Organiczne Rolnictwo ma na celu pracę z ekosystemami, cyklami biogeochemicznymi substancji i pierwiastków, wspiera je i otrzymuje efekt ich optymalizacji. Rolnictwo ekologiczne zakłada na dłuższą metę utrzymanie zdrowia zarówno określonych obiektów, którymi się zajmuje (rośliny, zwierzęta, gleba, człowiek), jak i całej planety.
W jaki sposób osiągnąć cele rolnictwa ekologicznego. Jeśli krótko, dosłownie w kilku punktach, opiszemy zasady i metody rolnictwa ekologicznego, zostaną opublikowane następujące informacje:
unikanie stosowania fungicydów, herbicydów, sztucznych nawozów i antybiotyków;
wykorzystanie odpadów zwierzęcych i roślinnych jako nawozu;
wykorzystanie płodozmianu do przywrócenia gleby;
zastosowanie biologicznych metod ochrony roślin;
wykorzystanie zamkniętego cyklu hodowli i hodowli (produkcja roślinna - pasza, hodowla bydła - nawóz).
Ogólnie rzecz biorąc, powiem to - jeśli sztucznie zsyntetyzowane substancje (nawozy, pestycydy) nie spadną na twoje miejsce, otrzymasz zdrowe zbiory, których czystość i korzyści wzrosną proporcjonalnie do czasu, w którym praktykujesz zasady rolnictwa ekologicznego.
Krytycy takiego podejścia natychmiast rzucą się na ciebie i będą kłócić się ze spienianiem na ustach, że w tym przypadku będziesz musiał stracić znaczną część plonu - nic nie wyjdzie bez chemii i trucizn.
Odpowiem na dwa punkty:
Przede wszystkim jest to sprawa każdej osoby, co robić na swojej działce, a jeśli postawisz sobie za zadanie wytwarzanie bezpiecznych dla środowiska produktów dla siebie, to masz do tego pełne prawo i jesteś gotowy na to. Że zbiory mogą się zmniejszyć.
Po drugie - i kto powiedział, że to się zmniejszy?
Tak, na początku, kiedy podejmujesz trudną decyzję o porzuceniu wszystkich uroków, produkcja produktów rynkowych prawdopodobnie spadnie, ale wierz mi, stanie się tak tylko dlatego, że nie wiesz zbyt wiele o zawiłościach biologicznych metod ochrony roślin i nie zgromadziłeś jeszcze wystarczającej ilości materii organicznej substancje z obornika i sideratowa.
Pozwólcie, że podam wam fragment tej samej, znanej wszystkim Wikipedii:
22-letnie doświadczenie wegetatywne Uniwersytetu Kornwalijskiego, którego wyniki opublikowano w 2005 r., Pokazało, że organiczne metody uprawy roślin uprawnych i soi powodują taki sam plon jak tradycyjne, jednak wymagają mniej energii do produkcji nawozów i nie prowadzą do akumulacji herbicydów w glebie. Podobne doświadczenia szwajcarskie wykazały jednak zmniejszenie wydajności o 20% w porównaniu z tradycyjnymi metodami, przy 50% redukcji kosztów energii dla nawozów i 97% dla pestycydów. Według porównań dokonanych przez amerykańskich zwolenników rolnictwa ekologicznego, wydajność rolnictwa ekologicznego wynosi średnio 95-100% tradycyjnych.
Więc maksymalne ryzyko, które możesz stracić, wynosi 20%, a wynikłe zdrowe warzywa będą więcej niż płacić za to wszystko.
Dlatego proponuję krótko przejrzeć podstawy rolnictwa ekologicznego, aby zdobyta wiedza pozwoliła na szybkie i bezbłędne przejście do niego.
Rozważ 3 główne punkty:
Płodozmian;
Tylko stosowanie nawozów organicznych;
Odrzucenie chemicznych środków ochrony roślin.
;
Rotacja upraw
Jakiej kultury nie zaangażowałbyś się w swoją fabułę i po prostu musisz wziąć pod uwagę płodozmian.
Płodozmian (przestarzałe multipole) jest naukowo opartym przemianą upraw i oparów w czasie i na terytorium lub tylko w czasie.
Czy ważne jest utrzymanie płodozmianu, czy można się bez niego obejść? Inny luminarz nauki, Dmitrij Nikolaevich Pryanishnikov, zidentyfikował 4 powody, dla których potrzebne są naprzemienne uprawy:
Porządek biologiczny (zmniejszenie zanieczyszczenia gleby chwastami, chorobami i szkodnikami) - każda roślina ma swoje specyficzne choroby i własne szkodniki, a jeśli uprawy nie są naprzemienne, patogen gromadzi się zarówno w glebie, jak iw środowisku;
Porządek agrofizyczny (optymalna struktura warstwy uprawnej gleby) - różne kultury mają różny wpływ na strukturę gleby i samą glebę, której system korzeniowy ledwo przenika przez powierzchnię, a niektóre rośliny mają silny system korzeniowy, który wnika głębiej;
Porządek agrochemiczny (dostarczenie gleby z niezbędnymi składnikami odżywczymi) - każda kultura zużywa pewną ilość składników odżywczych, ale nawet to nie jest ważne, ponieważ kultury „zbierają” swoje uprawy do żywności, tj. na przemian rośliny będą w stanie osiągnąć jednolite zużycie składników odżywczych z gleby, po prostu nie zapomnij - w pozostałych resztkach roślin (system korzeniowy) każda roślina ma swoje własne rodzaje składników odżywczych;
Porządek ekonomiczny - wszystkie powyższe powody prowadzą do tego, że przestrzeganie płodozmianu jest bardziej ekonomicznie wykonalne niż jego brak. Tak więc, obserwując płodozmian na swojej działce, uzyskasz najlepszy wynik finansowy - większą wydajność przy niższych kosztach. Zgadzam się - jest to ważne w naszym pełnym zajęć czasie.
Pozwólcie, że dam wam krótką tabelę z płodozmianem roślin warzywnych - trzymajcie się danych w niej zawartych, a będziecie mogli uzyskać dobre zbiory.
Poprzednia kultura Co dobrze zasiać, zasadzić
Cebula, kapusta, ogórki, warzywa korzeniowe Zielone warzywa i warzywa
Ziemniaki, cebula, pomidory, rośliny strączkowe, marchew, buraki Kapusta
Pomidory, ogórki, ziemniaki, rośliny strączkowe, kapusta Cebula
Zieloni, ziemniaki, kapusta, rośliny strączkowe, pomidory Marchew
Kapusta, fasola, buraki, rzepa, pomidory Ogórki
Cukinia, dynia, kapusta, dynia, cebula, fasola, buraki, marchew Ziemniaki
Kapusta, ogórki, fasola, pomidory Czosnek
Ogórki, dynia, ziemniaki, pomidory, cebula, kapusta, buraki
Pomidory, ogórek, cebula, marchew, fasola, ziemniaki Rzodkiew, rzepa, rzepa, brukiew
Kapusta, Pomidory, Buraki, Rośliny Marchewkowe
Zboża, czosnek, marchew, warzywa, cebula, buraki Truskawki
Ogórki, rzodkiewki, ziemniaki, kapusta, marchew, buraki Zieloni
Kapusta, buraki, marchew, ziemniaki, zboża Dynia, dynia, cukinia
Tylko stosowanie nawozów organicznych
Nawozy organiczne zawierają składniki odżywcze w postaci organicznych związków pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Zawierają wszystkie składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin - azot, fosfor, potas, wapń, siarka, żelazo, magnez i pierwiastki śladowe - bor, molibden, cynk, selen i wiele innych.
Materia organiczna ma szeroki wpływ agronomiczny na wszystkie właściwości gleby, pod jej wpływem poprawiają się warunki wodne i powietrzne gleby, znacznie zmniejsza się szkodliwy wpływ kwasowości gleby na rośliny i warunki życia mikroorganizmów.
Regularne stosowanie nawozów organicznych przyczynia się do akumulacji próchnicy, wzbogaca glebę w mikroflorę, zmniejsza odporność gleby na kruchość, zwiększa zawartość wilgoci, samopoczucie, porowatość i przepuszczalność. To właśnie powszechne stosowanie materii organicznej umożliwia zwiększenie odporności roślin na niekorzystne warunki klimatyczne, jak mówią - łatwiej im jest „uderzyć”.
Najbardziej efektywne wykorzystanie materii organicznej w warunkach strefy Nonchernozem. Dobrze się opłaca wraz ze wzrostem zbiorów. Na przykład 1 tona obornika daje wzrost o co najmniej 100 kg ziemniaków, a rośliny okopowe o 150-200 kg.
Możemy śmiało powiedzieć, parafrazując klasyczne:
„Szeroki i obfity wpływ nawozów organicznych na sprawy ludzkie”
Najczęściej stosowane są następujące nawozy organiczne:
• Ściółka na obornik.
• Obornik bez ściółki.
• Ptasie odchody.
• Sapropel
• Torf.
• Zielone nawozy (zielony nawóz).
• Komposty wszystkich typów i kształtów.
Obornik jest najbardziej powszechnym i dostępnym nawozem organicznym. Składa się ze stałych i płynnych wydalin zwierząt oraz materiału ściółkowego, jeśli jest używany. Jako ściółkę można stosować - słomę, trociny, opadłe liście, torf, piasek. Pod wieloma względami właściwości i jakość obornika zależą od użytej ściółki.
Gnój ptaków to niezwykły szybko działający nawóz organiczny o wysokim stężeniu składników odżywczych, zwłaszcza azotu. Pozwala to na wykorzystanie go jako podstawy do nawożenia. Niestety, jest on powszechny tylko w bliskich fermach drobiu lub jest używany tylko przez tego właściciela, który trzyma więcej domów i drobiu.
Torf jest powszechnym nawozem organicznym, który ostatnio był szeroko reprezentowany w sklepach w dużych i małych opakowaniach. Ponieważ ostateczne ceny tego ugryzienia są używane głównie do wypełnienia doniczek sadzonkami lub do poprawy właściwości pojedynczego łóżka. Idealny do kompostowania.
Zielony nawóz (zielony nawóz) to świeża masa roślinna, osadzona w glebie w celu wzbogacenia jej w substancje organiczne i podstawowe składniki odżywcze. Użyj
• Rośliny strączkowe - łubin, groch, wyka, koniczyna
• Kwiaty krzyżowe - rzepak, zarówno zimą, jak i wiosną
• Zboża - głównie żyto ozime
• Gryka - gryka
• Vodolistnikovye - facelia.
Są sideraty i do czasu siewu - wiosna, lato, jesień i czas osadzania w glebie - na zimę, na wiosnę.
Komposty to nawozy organiczne uzyskiwane w wyniku rozkładu mieszaniny różnych substancji organicznych (torfu, obornika, ściółki, liści, chwastów, odpadów stołowych i roślinnych). Przygotowanie kompostów jest kłopotliwe i wymaga cierpliwości, ale są bardzo skuteczne.
Sapropel - rzadko powszechny nawóz, czyli wytrącanie wody z martwych zwierząt i resztek roślinnych, mikroorganizmów itp.
Tak więc wybór nawozów organicznych, dostępność, rozpowszechnienie są zróżnicowane i szerokie. Nie będziemy jednak omawiać szczegółów, ale rozważymy obornik, syderaty i kompost.
Każda praca z nawozami organicznymi zawsze zaczyna się od powszechnego wprowadzenia i stosowania nawozu zielonego.
Nawóz zielony (zielony nawóz) - rośliny uprawiane w celu ich późniejszego włączenia do gleby w celu poprawy jej struktury, wzbogacenia azotem i zahamowania wzrostu chwastów.
Zazwyczaj syderaty są zaorane do gleby przed lub wkrótce po rozpoczęciu kwitnienia - jako zielony nawóz bogaty w azot, białka, skrobię, cukry, mikroelementy; tworzy to kompost na powierzchni, chroni glebę przed rozmyciem i rozdmuchiwaniem. Korzenie roślin poprawiają strukturę mechaniczną gleby: tworzy się system kanalików korzeniowych, martwe korzenie żywią się robakami i mikrobami gromadzącymi azot.
Podajmy klasyczną definicję „zielonego nawozu” - świeżej masy warzywnej, zaoranej do gleby, aby wzbogacić ją w materię organiczną.
Zielony nawóz, jak każdy inny nawóz organiczny, ma pozytywny wpływ na właściwości gleby i wydajność. Przede wszystkim gleba jest wzbogacona w materię organiczną i azot. Przy odpowiednim wyborze sideratu można gromadzić na metr kwadratowy 1,5 - 2 kg. azot, utrwalone bakterie brodawkowe z powietrza (podczas sadzenia roślin strączkowych). Ponadto, gdy tworzy się „zielony” nawóz w glebie i gromadzą się inne składniki odżywcze. W zielonej masie zawartość składników odżywczych jest równa lub nawet przewyższa obornik.
Zawartość głównych składników odżywczych w zielonej masie zielonego nawozu i obornika (zgodnie z EK Alekseev)
NAWÓZ Azot Fosfor Wapń potasowy.
Obornik 0,50 0,24 0,55 0,70
Łubin 0,45 0,1 0,17 0,47
Melilot 0,77 0,05 0,19 0,97
Pająki zmniejszają kwasowość gleby, zmniejszają ruchliwość aluminium, zwiększają zdolność buforowania gleby, pojemność wilgoci, zdolność absorpcji, poprawiają strukturę gleby. Aktywność mikroflory glebowej gwałtownie wzrasta.
Oczywiste jest, że użycie sideratów jest użyteczne, pozostaje tylko uporządkować praktyczne problemy ich zastosowania.
Taka technika jest powszechnie stosowana jako siew po zbiorze głównego plonu warzywnego rzodkiewki lub rzepaku. Kultury te charakteryzują się niewielkim czasem niezbędnym do zbudowania masy. Pozwala to na użycie ich jako sideratów. Wielu z tych, którzy używają ich w daczach, popełnia błąd polegający na pozostawieniu rzepaku do wzrostu (jeśli wykorzystano jego zimową formę) na zimę, starając się uzyskać jak najwyższy ciężar nad ziemią, jak to możliwe na wiosnę. Jest to złe, ponieważ rośliny, zaorane wiosną, dopiero zaczynają się rozkładać, a okres ich rozkładu przypada na lato, a po rozkładzie jesienią nie przynoszą oczekiwanego rezultatu, a tej jesieni większość składników odżywczych jest wymywana z wierzchniej warstwy gleby do głębszych warstw. Dlatego konieczne jest oranie ich na zimę, co pozwoli na wykorzystanie ich efektu w pierwszym roku.
Oprócz rzodkiewki i rzepaku na jesień można dodać żyto lub kudłaty Vicky. Jesli je orać, jest bardziej poprawny, ale ze względu na ich osobliwości, wolniej przybierają wegetatywną masę w okresie letnio-jesiennym, dlatego lepiej jest orać te rośliny na wiosnę.
Pamiętaj, że nie jest konieczne uprawianie głównej uprawy i syderatów na tym samym obszarze, jeśli należą do tej samej rodziny. Nie oczekuj największej masy syderatów, spłaszczających, że „im więcej, tym lepiej” - nie pozwól, aby łodygi stały się leniwe (będą się rozkładać przez długi czas, zapobiegając uprawie ziemi), a nawet jeszcze bardziej kwitnące i siewne (wtedy będzie szkodliwe dla kultury) chwast twój ogród). Wybierając zielony nawóz, pamiętaj, że płodozmian jest również dla niego ważny, więc nie powinieneś uprawiać tylko jednej uprawy rocznie - na przemian z zielonym nawozem.
Jeśli gleba w ogrodzie wymaga poważnej interwencji, możemy polecić ci, po roku cierpienia, siać wieloletnie rośliny strączkowe. Siać na pszenicę ozimą lub jęczmień jary i koniczynę lochową (koniczyna, lucerna). W pierwszym roku usuń płatki i nie przeszkadzaj w trawie nasiennej. W drugim roku możesz użyć uprawianej trawy według własnego uznania, a zimą pług to wszystko tak głęboko, jak to możliwe. Oczywiście murawa pozostająca w niektórych miejscach będzie trochę niewygodna, ale niedogodność ta zostanie skompensowana przez żniwa.
Można również wysiać łubin lub groszek w mieszaninie z owsem i wyhodować zieloną masę w ten sam sposób. W tym przypadku będzie również pozytywny efekt.
Mam nadzieję, że stosując te proste wskazówki będziesz mógł podnieść kulturę swojego rolnictwa o jeden krok wyżej.
Obornik
Obornik jest mieszaniną ściółki, pozostałości paszy, stałych i płynnych odchodów zwierząt. Jego jakość i ilość zależą od wieku i grupy zwierząt, rodzaju karmienia, rodzaju użytej ściółki i oczywiście od ilości.
Jako ściółka używają słomy zbożowej, trocin, opadłych liści. Często torf można znaleźć w zaleceniach, ale szczerze mówiąc, nigdy nie widziałem, żeby ktoś go stosował. Trudno mi sobie wyobrazić „konsekwencje” używania tego miotu. Według różnych książek referencyjnych uważa się, że jedna część słomy może wchłonąć do trzech części wody, trociny do pięciu, ale torf do dziesięciu.
Nie mogę powiedzieć nic o preferencjach rodzaju miotu. Najbardziej lubię słomę, ale musiałem użyć tego, co było pod ręką i co było łatwiejsze. Pojawił się znajomy biznesmen, który zajmował się piłowaniem lasów - zaczął w pełni używać trocin. Jesienią zamiatam podwórze, ale nie palę liści, ale wrzucam je do maszyny. Kupujesz słomę od kierowcy ciągnika, który przejeżdża obok słomy - więc używasz słomy. Wszystko zależy więc od warunków, które Cię otaczają i Twojej strony.
Najpierw jednak spójrzmy i porównajmy, ile różnych typów zwierząt hodowlanych wytwarza przeciętne wydaliny stałe i płynne.
Gatunki zwierząt są przydzielane w ciągu dnia (kg)
Ciecz stała
Bydło 25 15
Konie 15 5
Świnie 2 3-4
Aby wchłonąć tę ilość zrzutu, konieczne jest użycie miotu na czas. Trzeba wiedzieć, z czego składa się ten miot. Dlatego podaję dane o wszystkich rodzajach śmieci.
Średni skład miotu (%)
Rodzaj ściółki Azot wilgoci
(N) Fosfor
(P2O5) Potas
(K2O) Wapń
(CaO)
Słoma pszenna 14,3 0,5 0,2 0,9 0,3
Słoma żytnia 14,3 0,45 0,26 1 0,3
Owies słomy 14 0,65 0,35 1,6 0,4
Torf torfowiskowy 25 0,8 0,1 0,07 0,22
Niski torf 30 2,25 0,3 0,15 3
Liście 14 1,1 0,25 0,3 2
Trociny 25 0,2 0,3 0,74
Miot jest ważny. Pochłania odchody zwierzęce i przyczynia się do zachowania składników odżywczych, nie pozwalając im na odparowanie. Dotyczy to zwłaszcza azotu.
Teraz spójrzmy na nich, jak mówią w głębi problemu. „Oto korzeń”, wezwała nas Kozma Prutkov. Przeanalizujmy skład gnojowicy, rozkładamy, że tak powiem, na półkach. Ale aby nie być nieuzasadnionym, ponownie przejdziemy przez rodzaje zwierząt domowych.
Średni skład obornika.
Rodzaj zawartości zwierzęcia, kg na tonę
Azot organiczny
(N) Fosfor
(P2O5) Potas
(K2O) Wapń
(CaO)
Bydło 210 5 2,5 6 4
Konie 220 6 3 6.5 2.1
Świnie 240 5 2 6 1,8
Ważne jest jednak, aby znać nie tylko zawartość makra, ale także pierwiastki śladowe.
Zawartość pierwiastków śladowych w oborniku (w gramach na tonę).
Rodzaj zwierzęcia Mn Zn Cu B Mo
KRS 110 38 8,5 3,5 0,2
Konie 90 35 6 3 0,2
Świnie 100 68 12 3 0,2
Teraz masz tabelę danych, z której możesz łatwo dowiedzieć się, ile nawozu trafiło do twojego ogrodu z importowanym obornikiem.
Jeśli jesteś surowym rezydentem letnim - mieszkańcem miasta przybywającym na miejsce tylko w sezonie, musisz znać kilka kryteriów, według których powinieneś zgodzić się na rozładunek obornika, gdy zatrzymał cię kierowca ciągnika, który skutecznie uprowadził go w miejscu pracy.
Obornik różni się stopniem rozkładu:
Świeży, lekko rozłożony obornik. Kolor i siła słomy zmieniły się nieznacznie.
Obornik w połowie łajna. Słoma staje się ciemnobrązowa, traci siłę, łatwo się łamie.
Upadły obornik - czarna mazista masa. Słoma rozpadła się tak bardzo, że już trudno jest wykryć pojedyncze słomki.
Próchnica jest kruchą, ziemistą masą.
Najlepiej oczywiście uzyskać humus, ale zadowalać się zgniłym. Pierwsze dwa rodzaje obornika nie przyniosą szybkich powrotów i po zastosowaniu mogą spowodować niedobór odżywiania azotem, gdy nierozłożona słoma zacznie wysysać materię organiczną z gleby w celu jej rozkładu.
Takie problemy i trudności staną przed tobą dopiero w pierwszych latach rolnictwa ekologicznego, a to tylko dlatego, że natychmiast po podjęciu decyzji konieczne będzie zbudowanie kompostu do dojrzewania.
Kompost to szczyt nawozów organicznych. Nic dziwnego, że niektórzy autorzy nazywają stos kompostów królową ogrodu.
Komposty (niemiecki Kompost, włoski. Composta, z łaciny. Compositus - „związek”) - nawozy organiczne, uzyskane w wyniku rozkładu różnych substancji organicznych pod wpływem działania mikroorganizmów.
Każdy musi mieć przynajmniej mały stos kompostu w ogrodzie.
Spróbuję pokrótce odpowiedzieć na podstawowe pytania wynikające z nowicjusza w kompostowaniu.
Jaki jest pożytek z kompostu?
Co to jest przydatny kompost:
Daje roślinom niezbędne składniki odżywcze, zapewniając tym samym zwiększone plony;
Poprawia strukturę gleby, czyniąc ją luźną, kruchą;
Zachowuje wilgoć i nawozy w strefie korzeniowej gleby, pełniąc rolę organicznej ściółki;
Służy jako „karmnik” pożyteczne owady, przyciągając je na miejsce;
W pryzmie kompostowej rozmnażają się dżdżownice.
Jakie materiały można wykorzystać do produkcji kompostu?
Odpady kuchenne:
- herbata, kawa, trawa po naparach i wywarach;
- surowe i gotowane owoce, warzywa i ich czyszczenie - w całości lub w części, ale lepiej jest oczywiście mielić;
- resztki jedzenia nie zjedzone.
Odpady organiczne:
- siano, słoma;
- trociny i wióry, kora, małe kawałki;
- popiół i popiół;
- rozdrobniony makulaturowy;
- rozdrobniona tkanina wykonana z naturalnych materiałów;
- humus;
- ptasie odchody;
- obornik.
Odpady ogrodowe:
- liście;
- chwasty bez pestek;
- rozdrobnione gałęzie, po przycięciu;
- skoszona trawa.
Jak stosuje się kompost?
- dodawanie do studni i rowków podczas sadzenia ziemniaków, sadzonek warzyw, kwiatów, wysiewu wszystkich upraw, a także sadzenia drzew i krzewów owocowych w ogrodzie;
- rozkładanie kompostu na świeżo zaoranym polu przed sadzeniem roślin okopowych;
- wprowadzenie do orki jesiennej;
- wprowadzenie pod kopanie;
- jako materiał na łóżka do ściółkowania.
Tak więc moi przyjaciele - porzućcie wątpliwości i zacznijcie budować kompost, możecie łatwo dowiedzieć się, jak to zrobić w Internecie lub czytać specjalistyczne książki.
;
Żniwa zbiorów
Po usunięciu zbiorów zaczynamy myśleć o tym, jak szybko je uporządkować i umieścić w magazynie, ale często okazuje się, że piwnica nie jest gotowa. Chociaż było to przed nami całe lato, ale wtedy ręce nie dosięgły, wtedy nie było wystarczająco dużo czasu. Dlatego, lekko się narzekając i obiecując sobie, że w przyszłym roku na pewno znajdziemy siłę i odpowiednio ją przygotujemy (niestety, rok później wielu zacznie przygotowywać piwnicę dopiero w ostatnim dniu).
Zima nadchodzi i każda wizyta w piwnicy kończy się rozczarowaniem, potem ziemniaki gniją, marchew pokrywa pleśń, buraki ostrzą myszy, a nasza rzepa poszła w górę i poszła z jakimś śluzem. Aby taki smutny los nie czekał na uprawę, konieczne jest wybranie linii w kalendarzu obowiązkowej pracy rolniczej z czerwoną linią - przygotowanie piwnicy. Nie myśl, że tylko ty jesteś taką „kalafonią” - ponieważ została napisana w 1816 roku w książce V.A. Levshina, „Rosyjska kuchnia lub instrukcja przygotowania wszelkiego rodzaju prawdziwych rosyjskich Kushanian i przygotowania różnych dostaw na przyszłość.” - „Najbardziej niebezpiecznym wrogiem zapasów jest pleśń; bo gdzie jest przynoszona, nieustannie rozprzestrzenia się i niszczy cały zapas. W tym przypadku już nie wystarczy, że usuwane są tylko zainfekowane miejsca. ” Więc nie denerwuj się i idź do pracy.
Niezależnie od rodzaju piwnicy (piwnica, podziemia) lub gruntu lub pół lub w pełni dogłębne podejście do jego przygotowania jest taka sama.
Po pierwsze, mając podgadav dobrą słoneczną pogodę, musisz wyjąć wszystko z piwnicy w słońcu i wysuszyć.
Po drugie, konieczne jest dokładne zamiatanie. Nie należy zostawiać na podłodze ani jednego ziemniaka, buraka ani marchewki ani ani jednej ziemi. Zmieść to, co najlepsze, za pomocą twardej miotły, która nic nie pozostawia.
Po trzecie, powietrze - aby to zrobić, otwórz szeroko drzwi i upewnij się, że rury wentylacyjne są również otwarte.
Po czwarte, zdezynfekuj.
W tym celu:
1. Specjalne warcaby, które są używane ściśle według instrukcji wskazanych na opakowaniu.
2. Świeżo kwaśna limonka - weź 1-2 kg na jedno wiadro wody. wapno i starannie wybielamy wszystkie ściany i sufit.
3. Roztwór formaliny, rozcieńczając go 1 do 10.
4. Roztwór nadmanganianu potasu, który można ponownie napełnić w dowolnym opryskiwaczu lub posypać miotłą.
Dezynfekcji piwnicy nie należy zapominać o deskach, blokowanie nacięć powinno być nie tylko dezynfekowane, aby stłumić możliwe patogeny, ale także być poddane specjalnym impregnacjom antyseptycznym, które pozwolą ci utrzymać je dłużej bez gnicia.
Dezynfekcja musi być przeprowadzona zgodnie z przepisami bezpieczeństwa. Po zamknięciu piwnicy na kilka dni. Następnie ponownie dokładnie przewietrzyć.
Po piąte, dokładnie przejrzyj wszystkie stojaki w piwnicy i, jeśli to konieczne, napraw je. Konieczne jest również zrewidowanie tablic z partycji i odrzucenie tych, które zaczęły gnić i mogą się zepsuć.
Po szóste, zrobić na podłodze w zaseki podobieństwo palet z nieznacznymi otworami, aby najmniejsze warzywa nie obudziły się w nich. Wysokość tej „palety” wynosi 3-5 cm, co pozwoli na swobodną cyrkulację powietrza w piwnicy.
Po siódme, wykonaj kilka siewów w piwnicy, w których umieścisz warzywa - ziemniaki we frakcjach i inne owoce naszej pracy. Byłoby miło mieć kilka z nich - pozwoli to na wypadek rozpadu zapobiec rozprzestrzenianiu się zgnilizny na całą uprawę. Po ósme, przejrzyj drzwi i upewnij się, że nie usiadły przez rok i nadal szczelnie się zamykają.
Po dziewiąte, konieczne jest wcześniejsze przygotowanie starych szmat, dzięki którym zamkniesz się w przypadku przymrozków wylotu, w przeciwnym razie będziesz musiał uciekać w pośpiechu i nie wiedzieć, co myśleć.
Dziesiąte, aby naprawić podłogę i ściany, aby nie było pęknięć, a zwłaszcza norki dla gryzoni.
Po jedenaste, posyp wapno gaszone na podłodze przed położeniem się, ona również zdezynfekuje i wysuszy podłogę i cały pokój, wchłaniając nadmiar wilgoci.
Dwunasta, sprawdź prawidłową wentylację. Aby to zrobić, przynieś zapaloną zapałkę do wylotu, płomień powinien pędzić na górę, a nawet wyjść.
Inną prostą radą jest to, że część zbiorów, która zostanie sprzedana w pierwszym miesiącu, jest lepiej przechowywana w workach, tak że podczas gdy nasze warzywa korzeniowe nie popadają w stan spoczynku, nie powinny ich niepokoić wizyty.
Mam nadzieję, że te proste wskazówki pomogą ci pozbyć się wielu problemów pojawiających się podczas przechowywania i utrzymać żniwo w stu procentach. Pamiętaj, że koszt zapobiegania ewentualnym problemom podczas przechowywania takich ciężko uprawianych cierni opłaci się dzięki ich bezpieczeństwu - świeżości i jakości.
Warzywa korzeniowe mają wiele funkcji, które trzeba znać podczas ich przechowywania.
• Dwuletnie rośliny okopowe (z wyjątkiem rzodkiewki).
• W niskich temperaturach znajdują się w płytkim spoczynku, a temperatura nieznacznie wzrasta wraz z natychmiastowym wznowieniem procesów wzrostu.
• warzywa korzeniowe kapusty, w przeciwieństwie do buraków i marchwi, nie są w stanie leczyć drobnych urazów.
• Wszystkie korzenie tracą swoją odporność na choroby, gdy więdną.
Jeśli chodzi o trwałość, rośliny okopowe można podzielić na dwie grupy, z cienkimi powłokami, a zatem słabo zmagazynowanymi i z grubymi tkankami powłokowymi przechowywanymi nieco lepiej. Pierwsza grupa obejmuje marchew, seler, chrzan. Po drugie - buraki, rzepa, pasternak, brukiew.
Przechowywanie roślin okopowych rozpoczyna się w ogrodzie. Aby mieć pewność co do bezpieczeństwa roślin okopowych w zimie, konieczne jest uzyskanie zdrowej uprawy, która nie zostanie uszkodzona przez szkodniki lub choroby.
Zbiór należy przeprowadzać w optymalnym czasie, zapobiegając przymarzaniu korzeni. Do czyszczenia lepiej wybrać ciepły słoneczny dzień. Blaty należy usunąć natychmiast lub nawet przed zbiorem. Następnie zebrane plony należy rozłożyć w suchym, dobrze wentylowanym, zacienionym miejscu, tak aby korzenie wyschły - podczas gdy w celu uniknięcia więdnięcia, pożądane jest pokrycie ich czymś. Po starannym sortowaniu, usuwając uszkodzone rośliny. Ważne jest, aby na wszystkich etapach zbiorów starać się unikać uszkodzenia korzeni - nie pozwól im upaść, stresować się nawzajem.
Technologia przechowywania roślin okopowych różni się niewiele od przechowywania ziemniaków, ale ma wiele funkcji. Warzywa korzeniowe najlepiej przechowywać w sztywnym pojemniku (pudełka, kosze, małe pojemniki). Przed umieszczeniem piwnicy w magazynie należy ją starannie przygotować, należy ją osuszyć, zdezynfekować, sprawdzić stan wentylacji, a także trochę popiersie i kupić termometr, bez którego przedwczesne jest rozmawianie o zorganizowanym przechowywaniu.
W przypadku roślin okopowych należących do grupy przetargowej najlepiej nadaje się przechowywanie z warstwami wilgotnego piasku, co zapobiega parowaniu wilgoci i utracie turgoru, co ostatecznie znacznie zmniejsza straty spowodowane chorobą.
Temperatura podczas przechowywania korzeni żywności powinna wynosić 0-1 stopni. Jeśli temperatura spadnie, mogą zamarznąć, a przy wyższych stratach pierwszego stopnia ze wzrostu chorób.
Przechowywanie komórek królowej różni się nieco od przechowywania roślin korzeniowych pozostawionych na żywność. Po pierwsze, muszą być wciśnięte, po drugie, optymalna temperatura dla nich będzie wynosić 1-2 stopnie, przy mniejszym uszkodzeniu nerek jest możliwe, ponieważ są one na zewnątrz i nie są chronione przez nic. Również w komórkach królowej należy pozostawić łodygi liści 1-2 cm.
Za każdym razem, schodząc do piwnicy, spójrz przez swoje „gospodarstwo domowe” i usuń wszystkie warzywa korzeniowe, które zaczęły się co najmniej pogarszać, ale na próżno staraj się nie przeszkadzać „śpiącym” warzywom.
Mam nadzieję, że te proste wskazówki pomogą zachować zbiory i „świeże” warzywa na stole przez całą zimę.
;
Choroby i szkodniki warzyw korzeniowych kapusty
Dobrze więc szliśmy z technologią uprawy wspaniałych roślin korzeniowych kapusty, zorientowaliśmy się, gdzie i co siejemy, sadzimy, myślimy, jak gotujemy i pijemy, ale... och, to, ale.
Nie ma sposobu, żebyśmy mogli uciec od ciebie z całej sekcji dotyczącej chorób i szkodników. Nie będziemy tylko mieszkać na chwastach, które mają miejsce, by znaleźć się w uprawach wszystkich upraw na naszych szerokościach geograficznych.
Bez względu na to, jak wy i ja jesteśmy pokojowo usposobieni, ale będziecie musieli przystąpić do bitwy o żniwa. Niestety, ekosystem naszych ogrodów został już uformowany, tak aby nie działał, aby uzyskać przeszłe choroby i szkodniki.
Nasze uprawy są atakowane ze wszystkich stron - tak jak w piosence - Jesteś otoczony od wschodu, południa, zachodu i północy. Ale nasz wróg jest jeszcze bardziej podstępny, przenika zarówno od dołu (z ziemi), jak iz góry (drogą powietrzną, by tak rzec, kropelkami). Dlatego musimy być przygotowani na odparcie wszelkich inklinacji.
Przechodząc do sekcji dotyczącej ochrony roślin okopowych przed szkodliwymi obiektami, chcę odwołać się do ciebie z ostrzeżeniem i ostrzeżeniem - główna zasada ochrony NIE JEST SZKODLIWA. I nie powinniśmy szkodzić nie tylko sobie, ale także przyrodzie, dlatego wybierając środki ochrony przed szkodnikami i chorobami, musimy być ostrożni i roztropni.
Przede wszystkim należy pracować nad ostrzeżeniem - środki zapobiegawcze są skuteczne, a właściwa i kompetentna opieka pozwoli nam uniknąć porażki lub przynajmniej wyjść z „potyczki” przy minimalnych stratach.
Więc zwijamy rękawy i zaczynamy badać niebezpieczeństwa, które czekają nas na trudnej drodze do dużych i wysokiej jakości zbiorów roślin korzeniowych kapusty.
;
Choroby
Quila
Przyczyną stępki jest grzyb glebowy. Młode rośliny pozostają małe za rozwojem i wzrostem. Stare liście zmieniają kolor na czerwony, żółkną. Jesienne rośliny szybko zanikają.
Środki kontroli.
Najważniejszą chorobą w zwalczaniu tego jest ścisłe przestrzeganie płodozmianu. Aby to zrobić, musisz wiedzieć, że w tym samym miejscu rośliny kapusty (krzyżowej) nie powinny być uprawiane więcej niż raz na 5 lat. Jednocześnie nie patrz na różne nazwy kultur - zwracaj uwagę na przynależność do rodziny. Po prostu nie zapominaj, że w tych łóżkach nie powinny spotykać się z gwiaździstymi kulturami tej samej rodziny (rzepak, rzepak). Konieczne jest również zachowanie neutralnej reakcji gleby, w tym celu należy regularnie przeprowadzać wapnowanie terenu. Konieczne jest pozbycie się wszystkich resztek roślinnych tych roślin, które zostały dotknięte tą chorobą.
Mączniak rzekomy
Przyczyną choroby jest także grzyb. Objawami uszkodzenia tej choroby są - na młodych i starych roślinach w górnej części liści widoczne są nierówne, kanciaste, lekko zarysowane żółtawe i czerwonawe plamy, które są pokryte szarobiałą pokrywą grzybową na odwrotnej stronie. W końcu liście żółkną, stare liścienie zanikają. Najbardziej oczywistym objawem tej choroby jest biała (szarawa) grzybicza płytka nazębna, chociaż jest już prawie za późno na podjęcie jakichkolwiek środków ochronnych na tym etapie.
Środki ochronne.
Główne przyczyny przyczyniające się do pojawienia się choroby to: czas siewu - wczesne uprawy są znacznie bardziej dotknięte niż późne; typ gleby - na glebach lekkich i otwartych sadzonki naszych upraw są mniej uszkodzone.
Ta choroba nazywana jest także szarą pleśnią. Jest to również spowodowane przez grzyb.
Pierwsze oznaki wskazują, że na liściach starych roślin pojawiają się biało-szare plamy, stopniowo stają się beżowo-szare. Stopniowo obrażenia wpływają na cały liść, który staje się bladozielony lub żółty, stopniowo zanika i ostatecznie gaśnie. Przy wczesnym uszkodzeniu rośliny zaczynają się opóźniać lub, przeciwnie, dojrzewają przedwcześnie - pąki, pąki, pędy więdną, żółkną i giną.
Jednak jednym z głównych problemów z pokonaniem warzyw w tej chorobie jest to, że pod wpływem tego patogenu nie utrzymują się one w zimie.
Środki kontroli
Choroba ta jest najbardziej aktywna w niskich temperaturach w glebie i powietrzu oraz nadmiaru wilgoci. Pamiętaj, aby obserwować płodozmian, często rozluźniać glebę, umiarkowanie podlewać i nie zagęszczać sadzenia.
Gdy rośliny są lekko uszkodzone przez szarą zgniliznę, stosuje się mieszaninę popiołu drzewnego (1 szklanka), kredy (1 szklanka) i siarczanu miedzi (1 łyżeczka) na 10 litrów wody (to wystarcza na 3 m2. Jeśli użyto znaczącej zmiany, użyć 1% mieszanki bordesk.
Czyste i suszone rośliny korzeniowe są składowane w magazynie bez oznak uszkodzeń i utrzymują optymalne warunki przechowywania (temperatura - 1-2 ° С wilgotność 85-90%.
Fomoz
Fomoz lub sucha stopa, wpływa na sadzonki, ale chora tkanka nie robi się czarna, ale zmienia kolor na szary, po czym łodyga wysycha. Temu rozwojowi sprzyja wysoka wilgotność (80%) i ciepła pogoda, a także uszkodzenia przez larwy muchówki i innych szkodników.
Środki kontroli
Niszczenie resztek roślinnych, głębokie jesienne kopanie gleby, płodozmian, ubój chorych roślin, ochrona przed szkodnikami.
Bakterioza naczyniowa
Choroba jest wywoływana przez bakterie. Znaki znajdują się 15-20 dni po przesadzeniu. Liście żółkną od krawędzi, żółknięcie rozprzestrzenia się na środku, żyły stają się czarne. Kultura jest zahamowana, rozwój roślin jest opóźniony, korzenie są małe.
Środki kontroli.
Zapobieganie jest najlepszą ochroną - płodozmian z wyjątkiem kapusty, stosowania odpornych na choroby odmian i hybryd, wysokiej jakości nasion, należy zniszczyć chwasty krzyżowe, z pojawieniem się szkodników, aby natychmiast zastosować środki ochronne, ponieważ są one nosicielami choroby. Obróbka cieplna nasion przed siewem - moczenie przez 20 minut w gorącej wodzie (50 ° C) z szybkim chłodzeniem.
Belle (biała rdza)
Czynnik wywołujący grzyba. Choroba jest wszechobecna. Szczególnie rozwija się z zimną ociągającą się wiosną. Wpływa na liście, łodygi, szypułki i jądra - są pokryte białym oleistym nalotem, zaatakowane tkanki brązowieją i wysychają.
Środki kontroli.
Zapobieganie - zwalczanie chwastów, szkodników i przeprowadzanie jesiennych zbiorów resztek roślinnych, stosowanie odpornych na choroby odmian i hybryd, wysokiej jakości nasiona. Jeśli choroba się rozwinie, zastosuj opryskiwanie lekami zawierającymi miedź zgodnie z załączonymi instrukcjami.
;
Szkodniki
Jednym z najważniejszych środków ochronnych w ochronie naszych upraw jest zwalczanie szkodników. Tutaj nie tylko tłumimy ich negatywny wpływ na roślinę, ale także przyczyniamy się do zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby.
Ślimaki
Ślimak to popularna nazwa ślimaków, innymi słowy ślimaki, z których ślimaki różnią się pod nieobecność muszli. ślimaki znajdują się w mokrych miejscach. Jedzenie ślimaków może być bardzo zróżnicowanym pożywieniem, podczas gdy nasze uprawy ogrodowe są preferowane przez ciebie.
Te nikczemne stworzenia szkodzą szerokiej gamie upraw ogrodowych.
Środki kontroli.
Najprostszym sposobem radzenia sobie z ślimakami jest mechaniczne. Możesz po prostu zebrać je rękoma w słoiku z solą fizjologiczną. Możesz ustawić pułapki - małe pojemniki ze zgniłymi warzywami, mokrą ziemią. Regularnie sprawdzaj te pułapki i niszcz ślimaki, które się tam pełzają. Najlepiej robić to rano, ponieważ są one aktywne najczęściej w nocy.
Dobrym sposobem na tłumienie aktywności ślimaków jest odkurzanie naszych łóżek popiołem - wystarczy odkurzyć do nich podejście z szybkością 2 filiżanek na 1 m2. I spieszą się na emeryturę! Popiół jest na ogół wspaniałym narzędziem w uprawie roślin okopowych - dzięki kwasowości zrozumiesz i wyleczysz choroby i „przestraszysz” szkodniki.
Chrząszcz pcheł krzyżowy (Phyllotreta cruciferae) jest rodzajem glinianych pcheł z podrodziny bobrów z rodziny chrząszczy, larwy i imago tego gatunku żywią się liśćmi roślin z rodziny kapusty (Brassicaceae). Jedzenie odbywa się w najgorętszej porze dnia. Zjedzą górne warstwy blaszki liściowej, gdzie, jak rosną, tworzą się dziury. Larwy rozwijają się na korzeniach krzyżowych i często uszkadzają szyjkę korzenia lub miąższ liści. Larwy przepoczwarzają się w glebie.
Dzięki masowej reprodukcji (na jednej roślinie od 50 do 200 osobników) są w stanie zabić sadzonki rzepy, rzodkiewki lub rzepy, a także innych członków rodziny kapusty w ciągu kilku dni.
Środki kontroli.
Po pierwsze, przeprowadzanie działań agrotechnicznych mających na celu zmniejszenie zdolności pcheł do „lokalizowania” twoich upraw - obserwowanie płodozmianu, niszczenie chwastów i resztek roślin, na których mogą się hibernować, z uwzględnieniem dat sadzenia. Obok nich także koper, nagietki, ziemniaki, nagietek, kminek lub kolendrę. Wszakże niezbędne substancje wydzielane przez te rośliny odpędzają krzyżową pchłę.
Jeśli szkodniki zaatakowały i rozwinęły się do poziomu, który stanowi zagrożenie dla uprawy, konieczne będzie zastosowanie środków eksterminacji: przedsiewnego traktowania nasion chemicznymi środkami dezynfekującymi; terminowe opryskiwanie roślin pestycydami.
W przypadku braku akceptacji metod chemicznych mogę polecić środki ludowe:
Rośliny zapylają mieszaninę tytoniu i popiołu drzewnego w stosunku 1: 1;
Rano, podczas gdy rosa zapyla rośliny z mielonym czarnym pieprzem.
Istnieją 2 rodzaje: kapusta wiosenna i mucha letnia. Między sobą są podobne - trochę więcej lata - jego długość sięga 7,5 mm (kobiety), 5,5 (mężczyźni), wiosna - maksymalnie 6 mm. Popielaty kolor ciała z szerokim podłużnym paskiem na brzuchu. Mężczyźni są ciemniejsze niż kobiety.
Muchy kapusty wyglądają jak znajome muszki owocowe, są po prostu mniejsze.
Larwy owadów są podobne do robaków - mają białe ciało o mlecznym odcieniu bez nóg o długości do 8 mm.
Wyloty rozpoczynają się w okresie kwitnienia bzu, więc należą do rzędu muchówek kwiatowych - letnie muchy startują 2-3 tygodnie później.
Muchy kapusty składają jaja w glebie u podstawy rośliny. Uwolnione larwy trafiają do korzeni i przegryzają część zewnętrzną, a następnie docierają do wnętrza. Larwy powodują uszkodzenia - uszkadzając korzenie roślin, co prowadzi do ich osłabienia i więdnięcia, ale dorosłe owady również muszą zostać zniszczone, ponieważ zarażają uprawy.
Wiosenne muchy powodują największe szkody, ponieważ wiosną system korzeniowy jest podatny na uszkodzenia i delikatny, co ułatwia jego uszkodzenie.
Środki kontroli
Pierwszą i najważniejszą metodą jest agrotechnika, która obejmuje głęboką jesienną orkę (kopanie), właściwy płodozmian, który nie pozwala na zasiew roślin kapusty, nawozów i mikroelementów w tym samym miejscu, terminowe usuwanie chwastów i resztek roślinnych. Dobrze pomaga w straszeniu much siewnych między rzędami nagietków, nagietka, kopru. Hilling, który spowoduje rozwój dodatkowych korzeni, jak również uszkodzenie larw wrażliwych na zmiany temperatury i zmiany wilgotności.
Istotą metody agrotechnicznej jest zapobieganie spotykaniu się szkodnika z uprawami, a jego urok polega na tym, że konieczne jest podążanie za nim, niezależnie od rodzaju upraw.
Kolejną metodą jest zastosowanie metody chemicznej. Chemia to niezawodna i szybka rzecz. Tutaj opcje są proste - weź te insektycydy, które są zalecane do użycia przeciwko temu szkodnikowi - Karbofos, Topaz, Zemlin, Pochin, Basudin, Thunder i wiele innych. Stosowanie chemikaliów należy przeprowadzać zgodnie z załączonymi instrukcjami. Nie zapomnij, oprócz warunków i metod stosowania, przestrzegać zaleceń dotyczących stężenia zastosowanego roztworu - nie należy zwiększać wskazanej dawki leku.
Nie ufając chemii, należy zwrócić uwagę na tak zwane metody ludowe, które wykazały swoją skuteczność przez wiele lat, a zatem pomogą ci (jeśli zostaną prawidłowo użyte).
Aby odstraszyć szkodnika - pył tytoniowy i wymieszać 1: 1 z popiołem lub gaszonym, wysuszonym wapnem.
Roztwór soli fizjologicznej (200 g na 10 litrów wody) boli larwy - wodę bezpośrednio do przejścia bliżej roślin, aby dostać się do szkodnika.
Napar z liści laurowych - zapach przeraża szkodniki. 10-gramowy napar w 1 litrze wrzącej wody. Spray do infuzji liści krzyżowych. Narzędzie pomaga, nawet jeśli rozrzucisz zgniecione liście laurowe na powierzchni łóżka.
Mszyce zimują na etapie jajek na kapuście, jądrach i chwastach krzyżowych. Wiosną, gdy średnia dzienna temperatura powietrza wynosi 11–13 ° C, pojawiają się larwy, które po 2 tygodniach, po połączeniu, wchodzą w stadium dorosłych samic założycieli zdolnych, bez zapłodnienia, do wyprodukowania do 50 larw.
W pierwszej połowie lata owady rozwijają się na tych samych roślinach, w których jaja hibernowały. W trzeciej dekadzie maja rodzą się uskrzydlone osadniczki z 1 czerwca. Lecą do innych roślin krzyżowych i nie produkują larw bez nawożenia. W okresie wegetacyjnym mszyca kapuściana daje do 16 pokoleń
Mszyca kapuściana jest szkodliwym, szeroko rozpowszechnionym owadem. Imago i larwy są równie szkodliwe. Podczas karmienia owady wstrzykują tkankę roślinną enzymami ze śliną i wysysają sok, co prowadzi do zmniejszenia ilości chlorofilu, cukrów i witamin. Uszkodzone liście żółkną i wysychają. W tym samym czasie rozwój przestaje, a na roślinach macicznych nie tworzą się nasiona. Szczytowe obrażenia w drugiej połowie lata - straty mogą osiągnąć 60-90%.
Środki kontroli
Pierwszą rzeczą, którą należy zacząć, są środki agrotechniczne - niszczenie resztek pożniwnych i chwastów kapusty, a także głębokie oranie jesienne. Jesienią konieczne jest zbieranie i spalanie resztek roślinnych.
Dobrym sposobem na „przestraszenie” mszycy jest posypanie korzeniami przyprawowo-pikantnych upraw (anyż, kupyr, bazylia, lubczyk, hizop, serpentyna, rzeżucha, majeranek, estragon, chrzan, katran, kolendra, melisa, mięta, szałwia, cząber, kminek tymianek). Zapach tych roślin powstrzyma mszyce od sadzenia, ale nie tylko - w okresie kwitnienia jest ogromna liczba entomofagów (biedronki, muchy syrphidów, złotooki i inne). Są w stanie skutecznie ograniczyć liczbę wielu szkodników, w tym mszyc kapustnych.
Jeśli znajdziesz mszycę na swoich roślinach, natychmiast zacznij z nią walczyć - insektycydy mogą pomóc, ale jeśli jesteś przeciwnikiem chemicznych środków walki, wtedy środki ludowe będą dobrze działać.
W tym celu odpowiednie napary i wywary z roślin owadobójczych (glistnika, tytoniu, szczawiu końskiego, igieł sosnowych, blatów ziemniaczanych, czosnku, rumianku), roztworu mydła i mydła, skórki cebuli i tytoniu. Przed przetworzeniem, dodaj 30-40 gramów mydła do prania na 10 litrów cieczy do przygotowanego produktu, aby uzyskać lepszą przyczepność.
Jeśli znajdziesz pierwsze kolonie mszyc, zetrzyj je z rośliny szmatką zwilżoną wodą z mydłem.
Kapusta Biaława
Duży, dorosły motyl kapusty, który ma białe skrzydła z czarnymi rogami z przodu. Gąsienice siei kapusty są żółto-zielone, na ciele jest wiele czarnych kropek, a z tyłu paski. Rozmiar - około 4 cm Jest to niebezpieczny szkodnik kultur rodziny kapusty, często uszkadzający dorosłe rośliny.
Wiosną pojawiają się w postaci motyli, układając jednocześnie do 200 jaj. Szybko odtwarza.
Środki kontroli.
Przede wszystkim ścisłe przestrzeganie technologii rolniczej.
Jesień jest niezbędna do wykopania ogrodu.
Ogród należy oczyścić ze starych chwastów i trawy, ponieważ motyle żywią się nimi przed złożeniem jaj.
Codziennie sprawdzaj spód liści, żyją tam szkodniki.
Natychmiast zniszcz grona jaj.
Chemiczna metoda walki jest skutecznym lekarstwem, ale nie nadaje się dla tych, którzy uważają się za zwolenników rolnictwa biologicznego. Ogólnie rzecz biorąc, przy uprawie wczesnych roślin korzeniowych nie jest całkowicie poprawne stosowanie na nich środków owadobójczych, które, jeśli naruszają surowe instrukcje, mogą również osłabić zdrowie.
Dlatego dla tych, którzy chcą, mogę doradzić kilka przepisów z niezliczonych środków ludowych.
W 10 litrach gorącej wody dodaj 100 gramów suchej musztardy, wymieszaj i zaparzaj przez kilka dni. Po rozcieńczeniu 1: 1 zimną wodą.
Zbierz kwitnące piołun, drobno posiekane. 1 kg trawy, zalać wodą i gotować przez 15-20 minut. Po schłodzeniu dodaj wodę do 10 litrów i spryskaj rośliny raz na 7 dni.
1 kg rumianku zalać 10 litrami wody. Domagaj się pół dnia, szczep i dodaj kolejne 20 litrów wody i 100 gramów mydła.
;
Lista używanych źródeł
Rosyjska kuchnia (V.A. Levshin, 1816). djvu // Wikiźródło.
Uprawa warzyw i uprawa owoców - pod red. A. S. Simonova (Moskwa. Agropromizdat. 1986).
Podręcznik na temat uprawy warzyw jest redagowany przez V. A. Bryzgalova (Leningrad. Kolos. 1971).
Uprawa roślin / G. S. Posypanov, V. E. Dolgodvorov, B. X. Zherukov i inni; Ed. G. S. Posypanov. - M.: KolossS, 2007.
RAPS. Choroba. Szkodniki. Rośliny chwastów. F. Kh. Paul Minsk Divimedia 2012.
Uprawy warzywne. Wszystkie najlepsze odmiany do Twojego ogrodu. D.V. Knyazeva, T.P. Knyazev „EKSMO” Moskwa 2012
Materiały online.